DE WERELD NU

Verkiezingsretoriek Erdogan wordt genegeerd – ten onrechte

Turkije, Erdogan

De Turkse president Erdogan heeft over ruim twee weken (24 juni) zijn afspraak met de kiezer. Nu zijn eerste grote electorale probleem – de snel wegzakkende Turkse Lira – hanteerbaar lijken, wordt zijn taalgebruik weer militanter. De West-Europese pers zwijgt er discreet over.

Erdogan dreigt er intussen vrolijk op los. Zijn gehoor krijgt voortdurende de belofte te horen dat ná de verkiezingen de vijanden van Turkije  op hun tellen zullen moeten passen. Hij zal ze mores leren. Dat dat er in lijkt te gaan als zoete koek zegt veel over het Turkse electoraat, en over Erdogan.

Niet alleen over de Lira en diegenen die tegen haar speculeren (over gratis geld gesproken!) overigens. Sinds enige dagen is de retoriek over de Koerden weer prominent in beeld. De Koerden in Irak, wel te verstaan:

The Turkish military is waiting for the right time to carry out an operation in northern Iraq’s mountainous Qandil region where high-ranking members of the outlawed Kurdistan Workers’ Party (PKK) are hiding, Interior Minister Süleyman Soylu said on June 4.

Behalve de belofte van een gemeenschappelijk front tegen de PKK in Noord-Irak – wat ook de reeds vaak door Erdogan bedreigde regionale regering in die regio zou omvatten, snoeft men ook over de hoeveelheid bases (11) die het Turkse leger al in Noord-Irak bezit. De suggestie moet zijn toehoorders duidelijk zijn: Turkije staat op het punt een deel van haar oude glorie in het MO te herwinnen. Dat dat opnieuw een vonk in het kruitvat MO zal zijn – en een waar werkelijk niemand op zit te wachten – maakt het niet zo’n heel realistisch perspectief, maar Erdogan heeft al eerder bewezen dat je dit soort dingen van hem niet te lichthartig moet opnemen.

Vorige week al kreeg hij de Amerikanen zo ver dat de Koerden in Manbij (Syrië) zich uit die stad terug zullen moeten trekken naar de oostelijke over van de Eufraat. Sindsdien is er daarover veel gesproken met nog meer holle retoriek, maar duidelijk is dat de USA zich uit het Syrische wespennest wil losmaken, en dat het de Koerden daarvoor zal opofferen.

De ruil die hiermee werd bezegeld zal eenieder duidelijk zijn: de USA heeft Turkije nodig in geval van een militaire aanval op Iran, een optie die steeds naderbij komt. Dat de USA alleen nog in Syrië actief was om haar aftocht met een redelijke deal te kunnen realiseren, en dat de deal met Turkije vorige week het enige was dat nog haalbaar bleek, zijn geen goede signalen voor de Amerikaanse diplomatieke vaardigheden van dit moment. Of het geeft aan dat men spoedig een climax in de verhoudingen met Iran verwacht.

Ook het tegenspreken door Turkije van ‘vertraging’ in de levering van de eerste F35’s is daarvan een signaal. Recent had de USA nog gesteld dat de Turkse aankoop van de Russische S400-luchtafweerraketten een levering van de F35 in de weg stond. Als minister Çavusoğlu gelijk krijgt, en op 21 juni wordt de eerst eF35 inderdaad geleverd, dan is de USA achter de schermen stevig door de Turkse mangel gegaan.

Al deze zaken wijzen er op dat de eerstvolgende grote crisis in het MO naderbij is dan velen lijken te denken. Aangezien Turkije onder Erdogan een steeds onzekerder factor is geworden, is juist de Amerikaanse gezeglijkheid ten aanzien van de wensen van het Erdogan-regime zowel belangrijk als veelzeggend. In dat verband is ook een door de USA gevraagde olieproductieverhoging aan Saudi-Arabië significant. Dat men er in Europa weinig tot geen aandacht voor heeft is zowel onverstandig als ietwat vreemd.

6 reacties

  1. Cool Pete schreef:

    ALLE uitlatingen, en daden !, van de islamo-fascistische diktator Erdogan,
    verspreid over de afgelopen 20 ! jaar,
    worden genegeerd ………..
    Hij riep / roept steeds duidelijk wat hij van plan is, en dan ook GAAT DOEN ………..

    Daarom : Turkije UIT de Nato ! En NOOIT in dat “EU”-konstrukt.

    De grootste fout, ligt bij dat “EU”-konstrukt ; dat heult met Turkije en met Iran.
    Daartoe, in de afgelopen jaren, aangezet door “obama” Sotero en Merkel.
    – Syrie, en de Kurden zijn de slachtoffers.
    – de Turkse oppositie is het slachtoffer.
    – de Iraanse / Perzische oppositie is het slachtoffer.
    zie: IranProtests, NCRI-Iran, FreeIran.

    Turkije en Iran zijn levensgevaarlijke, agressieve islamo-diktaturen.

  2. Carthago schreef:

    Ik vermoed dat de Russen uiteindelijk de erdobok wel uit Syrië mieteren.De VS hebben meer aan koerdistan dan aan turkije voor hun aanval op Iran .Er wordt nml al intensief gesproken over een gematigd zelfstandig koerdistan binnen Syrië.Die levering van F35 jets is om de russen dwars te zitten en worden op verzoek van Israël veel minder geavanceerd uitgerust.De Erdobok is wel een rasechte kalief , provoceren door te liegen.

  3. Cool Pete schreef:

    Overigens:

    Vandaag is het 6 juni : D-DAY !
    De dag van de landing in Normandie:
    toen de AMERIKANEN, en Britten, i.s.m. de Russen,

    de Europese landen bevrijdden van NAZI-Duitsland. !

  4. Cool Pete schreef:

    P.S. : Waarom dit achterlijke / geschifte / gevaarlijke plaatje,
    boven ’t artikel ?

  5. Hannibal schreef:

    @Cool Pete
    Omdat het weergeeft hoe Turkije hier zelf naar kijkt, en waarop de USA beter bedacht zou moeten zijn.

  6. Cool Pete schreef:

    @Hannibal: Turken kicken op zo’n plaatje …..
    Het is , behalve “Obama”, ook vooral MERKEL + “EU”-konsrukt :
    i.c. Mogherini, dat de islmao-fascist de vrije hand heeft gegeven en nog steeds geeft.
    Er is sinds een jaar een nieuwe regering in de Ver. Staten, maar dat “EU”-konstrukt
    gedoogt en financiert alles, dat Erdogan doet.
    Het is vooral de schuld van dat “EU”-konstrukt.