Dat Brexit een harde scheiding wordt heb ik hier al vaker voorspeld. De afgelopen maanden viel er dan ook weinig origineels te melden, al gingen de onderhandelingen onverdroten verder. Dat loopt nu ten einde.

Uiteindelijk gaat het UK hier het zwaarst onder lijden, en dat is goeddeels haar eigen schuld. Dat probleem begon al met de nederlaag die de regering-Cameron leed tijdens het Brexit-referendum van 2016. Niemand had er rekening mee gehouden dat de Britten inderdaad voor een vertrek zouden stemmen, zodat er ook niet was nagedacht over wat daarna komen moest. Ook dat de regering-May in de nasleep van het referendum dacht door vervroegde verkiezingen haar positie te kunnen versterken was een drama dat vermeden had kunnen èn moeten worden. Dat die verkiezingen ook de positie van Labour-leider Corby verbeterden was een ramp.bij een ongeluk. Corbyn is er nu van overtuigd dat hij bij de eerstvolgende verkiezingen premier zal worden, en dat verbetert zijn bereidheid tot concessies en meedenken in het geheel niet.

Integendeel. En toch is dat hard nodig, want het tweede probleem waarover de Conservatieven onvoldoende hebben nagedacht is de bereidheid van de EU om tot een vergelijk te komen over de voorwaarden van het UK’s vertrek. Brussel wil geen cordiaal afscheid, Brussel wil ten minste weemoed creëren naar de tijd dat de regering in Londen onderworpen was aan de wil van de Brusselse moloch. De Fransman Barnier is de belichaming van deze attitude, en hij speelt zijn rol met verve.

Is dat niet te kort door de bocht? De onderhandelingen over de grens tussen Noord-Ierland en de Ierse Republiek beantwoorden die vraag.het overleg zit al een hele tijd muurvast, en er worden diverse andere eisen van de EU an gekoppeld. May cs hebben de visserijrechten in de Britse wateren er al voor opgeofferd (mits er een deal komt), maar dat is de EU niet genoeg. De regering in Dublin wil de open grens behouden, de Noord-Ieren ook, maar de eisen vanuit Brussel maken het de facto onmogelijk. Wel is een oplossing voorgesteld die neerkomt op een hereniging van beide Ierlanden, wat neer zou komen op een amputatie van Noord-ierland uit het UK. Dat is niet alleen niet realistisch (want dan wil ook Schotland weer uit het UK), maar de EU weet best dat de regering-May alleen overeind blijft dankzij de Noord-Ierse protestanten. Die dit onder geen enkel beding zullen accepteren. En zij zijn de enigen niet die in het parlement lawaai maken.

Binnen het UK gaan nu stemmen op om haast te maken met plannen voor een no-deal exit. Dat is niet alleen terecht, maar eigenlijk al te laat. Als men van begin af een tweesporentraject had gevolgd had de EU direct moeten kiezen welke strategie haar voorkeur had. Nu kon zij achterover leunen en de regering-May zichzelf in de soep zien draaien. De wraak van de Eurocraten zal in ieder geval de Conservatieven hard treffen.

Een tweesporentraject had de EU gedwongen kleur te bekennen en hen in een onmogelijke positie geplaatst. Want wat de EU niet wil is overkomen als de genadeloze dictatuur die zij wel degelijk aan het worden is. Toegeven is hen al bijna zo onmogelijk: het zou op zwakte duiden, vindt zij in ieder geval zelf.

Nu is er zo’n waslijst van achterstallige nog te regelen zaken ontstaan dat duidelijk is dat het vertrek ooit geheel gemakkelijk zal worden.En dat is alleen als vanaf nu alles prettig en soepel verloopt. De EU-gezinde Britse media spelen nu onnozelaar. Maar iedereen beseft dat er nu haast moet worden gemaakt met de voorbereidingen voor een hard afscheid – en dat is inclusief een campagne om de schuld bij Brussel te parkeren. Waar zij overigens inderdaad thuis hoort. Ook de EU gaat nu die weg.

Afgelopen week is in het Britse parlement de wet die het afscheid onomkeerbaar maakt er eindelijk door gekomen. Het is vrijwel het enige wapenfeit van premier May op dit dossier. Toch zullen de Conservatieven nog enige tijd met May door moeten. Haar dumpen betekent vrijwel zeker verkiezingen, een nederlaag  en een loonyleft Labour onder Corbyn aan de macht. Vergeleken daarmee is zelfs Theresa May verre te verkiezen.

---

Meer over Brexit vindt u hier