DE WERELD NU

UK local elections – alleen Brexit effect merkbaar

UK local elections

in de UK local elections is weinig te merken van de perikelen die de regering-May heeft met de onderhandelingen over Brexit. Behalve één ding: UKIP desintegreert in een fenomenaal tempo.

De verkiezingen voor de gemeenteraden in het UK zijn ongeveer net zo georganiseerd als het systeem voor het House of Commons: er wordt gekozen in districten waar de winner takes all. geldt Dergelijke districten zijn echter tamelijk beperkt in omvang (5-700 stemmen is vaak genoeg) , zodat het voor een man die geen belangstelling heeft voor een partij-affiliatie maar wel goed bekend staat in zijn eigen buurt relatief eenvoudig is gekozen te worden. Dar verklaart het constant hoge niveau van ‘Others’ in dit onderdeel van de Britse politiek.

UK local elections

Het staatje hier boven laat al zien wat er gisteren gebeurde. Labour won een weinig, de LibDems deden het heel goed, en de Conservatieven maakten zich grotendeels meester van de nalatenschap van Ukip, dat vrijwel werd weggevaagd. 3 zetels overhouden van de 126 waarom het gisteren ging signaleert een ernstiger afgang dan die van ‘others’. De 3 die wel gekozen werden zullen naar alle waarschijnlijkheid in hun eigen buurt al goed bekend hebben gestaan – wie het van de partij en haar naam moest hebben was klaarblijkelijk kansloos.

En – belangrijk – wie als partij in een council de meerheid van de zetels heeft is ‘in control’. Iets waar de partijen altijd naar streven. Councils waarin niemand een meerderheid heeft worden ‘hung’ genoemd echte coalities worden in de councils maar nauwelijks gesloten.

De controle over councils veranderde gisteren nauwelijks. Labour won Plymouth, de Conservatieven en de LibDems enige kleinere councils.

Zo op het oog deed de Britse regering het gisteren dus niet slecht. Dat is echter maar schijn. Deze resultaten werden afgezet tegen de council elections van 2014 – een erg goed jaar voor Labour, en een jaar waarin de regering erg impopulair was. Desondanks wist Labour gisteren opnieuw Conservatieve zetels weg te knabbelen. De winst van de LibDems – relatief het grootst – was minder verrassend, aangezien die partij terug haalde wat zij in 2014 verloor.

De implosie van UKIP toont overigens hoe diep de wens tot onafhankelijkheid van de Britse bevolking was. Het was een one-issue partij die zich poogde te verbreden, en daarin jammerlijk faalde. Dat is werkelijk een belangrijke constatering die binnen de EU te denken zou moeten geven over het gebruik van het scheldwoord ‘populisme’.

Maar de implosie van UKIP maakt vooral de grote partijen sterker. Waar de grote partijen in 2014 rond de 33% landelijk werden gepeild, is dat nu 41%. Dat duidt er op dat de periode van versplintering in het UK voorbij lijkt. En dat is toch wel een verrassende conclusie in een Europa waar die versplintering voorlopig nog niet ten einde leek.

1 reactie

  1. Frans Groenendijk schreef:

    In een tweet van Anne Marie Waters zelf las ik dat haar partij For Britain UKIP reeds heeft ingehaald, maar ik vond nog geen overzicht van de plaatsen waar ze zetels hebben gehaald.
    De partij deed overigens in slechts enkele steden mee.