Uitstel klinkt mooi. Uitstel van executie klinkt zelfs alsof we er op vooruit gaan. Klinkt, want soms brengt uitstel die executie juist dichterbij.

Uitstel van de betaling van schulden is iets waar velen van dromen. Maar in het dagelijks leven komt dat, zelfs indien mogelijk, hoe dan ook altijd met een prijskaartje. Ierland en Portugal hebben gisteren van de Eurogroep zeven jaar uitstel gekregen voor het afbetalen van hun schulden onder het bailout-programma. Fijn voor hen, maar de schulden niet afbetalen is geen optie.

Dus die schulden zullen wij en de Duitsers moeten ‘voorschieten’. Gaan we daar weer aan verdienen, soms? Waarom stellen we het afbetalen van schulden dan niet uit tot het einde der eeuwigheid?

Maar dat over het voorschieten van afbetalingen zei die vriendelijke Dijsselbloem niets, toen hij deze maatregel gisteren in Dublin bekend maakte. Chris Ostendorf (NOS) kakelde op de achtergrond nog wat over dit en dat – hij praatte vooral over de omgeving – maar natuurlijk zei deze roeptoeter van ongezond verstand niet wat precies de consequenties zijn. Wil hij niet weten – en erger nog – hij wil liever niet dat wíj het weten. U zou zich eens zorgen kunnen gaan maken.

En als u zich zorgen maakt, gaat u minder besteden. En dat besteden van geld, úw geld, is nu net het enige dat u van premier Rutte niet mag uitstellen. Het nauw verholen dreigement, dat er in augustus opnieuw gekeken wordt of een extra bezuinigingspakket van 4,3 miljard alsnog nodig is, is bedoeld als een aanmoediging voor ú, om meer schulden te maken. Want – zo was de teneur – als u zelf geen schulden maakt en zo de economie uit het slop haalt, komt de overheid dat geld alsnog direct bij u halen, en dan heeft u niks voor uw centjes. Laat uw geld dus ruimhartig rollen, het is in uw eigen belang.

Zèlf stelt de overheid nu àlle beleid voorlopig uit. Want niet alleen wordt het lastenverhogingspakket voorlopig op ijs gezet, maar evenzeer de stimuleringsmaatregelen die waren gepland worden dit najaar nog niet doorgevoerd. Hierbij ging het om 800 miljoen (Klein detail: dat is minder dan circa 2% van wat we thans uitgeven aan steunmaatregelen voor failliete lidstaten van de Eurozone), die zou worden ingezet voor stimulering van de bouw (500 miljoen) en koopkrachtreparatie voor de laagste inkomens (300 miljoen).

Dat de ECB ondertussen in Frankfurt een nieuw hoofdkantoor bouwt dat ongeveer een miljard (1000 miljoen) zal kosten is opnieuw slechts een detail. We moeten iets over hebben voor het federale ideaal. Bovendien heeft Chris O. dan mogelijk een keer recht van spreken als hij het over enige tijd heeft over dat prachtige gebouw op de achtergrond. Let er op, als hij binnenkort ‘verslag’ doet van de bailout die Slovenië tegen die tijd beslist nodig heeft. Want de bankensector daar staat op instorten.

Een bailout die nu al als onafwendbaar wordt beschouwd, maar opnieuw stellen we de zaak nog even uit. Liefst tot na de Bondsdagverkiezingen, want Merkel wil herkozen worden, en er hangen nog voldoende donkere wolken boven de horizon.

Zo stelde de EU ook de bailout van Cyprus 9 maanden uit, want de verkiezingen die dit voorjaar de gewenste kandidaat aan de macht bracht. Werd vorig jaar het benodigde bedrag voor die Cypriotische bailout nog op een miljard of zes geschat – zoals we weten liep door dat uitstel de rekening op tot 17 mld in maart 2013. En gisteren kwam Cyprus alweer, aangezien die 17 mld er door alle commotie zeker 23 gaan worden. Eerlijk is eerlijk, dat is ruim een jaar vroeger dan ik eerder voorspelde.

Vanuit Dublin meldde de Eurogroep gisteravond dat Cyprus extra geld kan vergeten. Dijsselbloem zei zelfs, dat het bedrag van 23 mld voor hem niet onverwacht kwam. Is dat nu cynisch of hypocriete eerlijkheid? Hiermee wordt opnieuw het Cypriotische lidmaatschap van de Eurozone op de proef gesteld. Het Financieel Dagblad meldde deze week dat de Cypriotische regering er een paar dagen serieus over heeft gedacht de Eurozone te verlaten. Als ze daar in Nicosia nu nog niet doorhebben dat ze er beter aan doen op te krassen, leren ze het nooit. Indien Cyprus alsnog die knoop doorhakt, zal het het genoegen smaken een aantal politieke hoofden te zien rollen, want het is een kleine klap, maar een die het vermolmde eurobouwsel vermoedelijk niet aan kan.

Dat we Putin in afwachting van een Cypriotisch exit vanuit het Kremlin zullen zien zwaaien met een regenboogvlag met daarop de woorden: ER IS HOOP, is iets dat ik in ieder geval nog hoop mee te maken.

 

 

Eerder verschenen op Dagelijkse Standaard.