DE WERELD NU

Totale controle

Bedreigingen, eenheid van prijs, een land van deugers, Academisch tuig, Stalinisme, Duitsland, Applestore overval, Olympische Spelen, Rechters, wereldregering, Oekraïne, Therapeutenangst, Qatar, Cultuur en politiek, Onveilig, basis, Politiek, Zwart, Overlast, Vrouwen en kinderen

Het is de stiekeme droom van veel regeerders met grootheidswaanzin: 100% populariteit of totale controle over een bevolking. In essentie verschillen die beide zaken namelijk niet, aangezien het volledige instemming impliceert, of volledig onvermogen tot enige oppositie. Dat komt op het einde van de rit hetzelfde neer.

Dat 100% instemming een onmogelijkheid is, begrepen zelfs eertijdse communistische machthebbers die hun verkiezingsresultaten nooit die 100% lieten bereiken, maar wel geregeld hoger dan 99% lieten noteren. Niet alleen was dat voor hen een ideologische noodzaak tot zelfbedrog (wij zijn het volk), maar het was ook véél meer dan voor totale controle is vereist. Totale controle zou ik zo uit de losse pols vaststellen op percentages hoger dan 75. Wie iets weet van opinieonderzoek zal beseffen dat nog steeds een vrij bespottelijk percentage is: percentages van die orde zijn eenvoudig synoniem met unanimiteit.

Totale controle is iets anders dan volledige instemming. De Sovjetunie moet er in de jaren vijftig en zestig dichtbij zijn geweest. Binnenlands. Dat heeft dan weer wel geleid tot dystopische romans als 1984, Animal Farm (Orwell), en Brave New World en 1985  (Aldous Huxley). Opgemerkt moet worden dat deze romans zich niet zozeer bezighielden met die totale controle, maar meer met de collectivistische sociale dwang die haar mogelijk zou maken. Zoals men altijd stelde: de gedachten zijn vrij, omdat die zich moeilijker laten dwingen.

Werd er ooit gewerkt aan het creëren van 100% eenstemmigheid? Sommige onderzoeken naar chemische drugs suggereren het bestaan, maar de domheid van meewerken aan een dergelijk onderzoek (dat uiteindelijk verplichten moet tot collectief slikken van zo’n pil) is evident.

Desondanks is de gedachte aan 100% populariteit nooit helemaal verlaten. Binnen de Brusselse EU is men duidelijk hoogst ongelukkig met de dalende populariteit van het EU-ideaal, zodat men nu het voornemen heeft vals te gaan spelen. De fakenieuwsbestrijding – specifiek gericht op wat de EU niet zint is er een aanstaand voorbeeld van. Het smoren van kritische geluiden wordt schering en inslag, en de staatsmedia laten zich eenvoudig ringeloren. Wie altijd verteld wordt dat hij vrij is, is die ook vrij? Onze staatsmedia zitten op die lijn, maar bewijzen daarmee juist dat er een probleem is ontstaan met de geloofwaardigheid er van.

Dat het heersende politiek paradigma link is zal daar niet vreemd aan zijn. Collectivisme (volgens de filosoof Hayek is collectivisme zelfs identiek aan socialisme) is een herkenbaar linkse drang tot gelijkschakeling waarvoor een zo breed mogelijke instemming essentieel is. Ik wijs nogmaals op de hierboven al genoemde cijfers van communistische verkiezingen. Gisteren las ik een artikel waarin werd gesteld dat binnen sociale faculteiten het streven is naar “Linkse wetenschap’ – waarbij de bedrijvers wetenschap zien als onderdeel van hun politieke agenda. Werkelijke wetenschap wordt gezien als in tegenspraak met hun diepste wensen en wordt dus verketterd.

En zoals elke kracht een tegenkracht oproept (typisch gevalletje van ‘foute wetenschap’ maar enfin) is er binnen de universitaire wereld en daarbuiten een discours aan het ontstaan dat zich verzet tegen de dictatuur van de wenselijkheid. Niet in het minst doordat men deze dictatuur van de wenselijkheid heeft herkend als een uiting van gezagsbevestiging, en een poging elke tegenspraak op voorhand te smoren door al voor het einde van de opvoeding met indoctrinatie te starten.

Dat er zoiets als een ‘linkse’ mars door de instituties heeft plaatsgevonden wordt door velen ontkend. Technisch gezien is dat zelfs waar: Het is eerder een opeenstapeling van effecten gewest die het algemene vermogen tot kritische beschouwing gedurende enige generaties leerlingen tot iets onwenselijks heeft gemaakt. Maar het effect is hetzelfde. Totale controle wordt zo niet bereikt, maar dat driekwart van de bevolking niet langer in staat is kritisch na te denken, of het idee zelfs afwijst, valt nog moeilijk te ontkennen.

 

 

 

3 reacties

  1. Cool Pete schreef:

    Heel goed artikel.
    Met een alarmerende conclusie !

    Het “EU”-konstrukt bereikt tegenwoordig dat niveau van totale controle,
    en is in wezen FASCISTISCH geworden:
    – anti-democratische elites van volks-menners
    – corporatistisch
    – externe handels-barrieres
    – totalitair, gelijkschakelend
    – ‘social engineering’ / omvolking : massa-immigratie
    – gelijkgeschakelde en gecensureerde media
    – [ internet] censuur-wetten; en eigen, verplichte propaganda-organisaties
    – enz.

  2. Cool Pete schreef:

    Aanvulling:

    het grondigste middel, waarmee dat “EU”-konstrukt dit bereikt,
    is het buiten werking stellen van de Grondwetten van de landen, en
    het afschaffen van hun onafhankelijkheid en van hun democratische rechtstaten.

    Het is puur destructief en onaanvaardbaar.

  3. Cool Pete schreef:

    ————Waarom, waarom, waarom,
    ben ik de enige, die hier reageert ?…………………………………..