DE WERELD NU

Tip voor hartpatiënten

hartpatiënten

Voor hartpatiënten is het belangrijk te weten wat te doen als je plotseling een aanval krijgt. Toon Kasdorp geeft verstandig advies.

Wat doe je als je alleen bent en je voelt plotseling een flinke pijn in je borstkas die zich uitbreidt naar je arm of naar je kaak. Stel je bent kilometers van het dichtstbijzijnde ziekenhuis, hebt geen telefoon bij de hand en denkt dat je die afstand niet gaat halen. Cardiopulmonary resuscitation ( CPR ) toepassen op jezelf gaat nu eenmaal niet. Wat moet je doen om de beste kans te hebben dit te overleven? Je hebt ongeveer 10 seconden om het juiste besluit te nemen want anders raak je bewusteloos en is het te laat. Je kunt het redden door heel diep te ademen en te hoesten alsof je slijm kwijt moet dat diep in je keel zit. Dat moet je iedere twee seconden zien te herhalen net zolang tot er hulp komt of totdat het hart uit zichzelf weer regelmatiger is gaan kloppen.

Het diepe ademhalen brengt zuurstof naar de longen en het hoesten knijpt het hart open en dicht en houd zodoende de bloedcirculatie enigszins aan de gang. Als hartpatiënten hiervan op de hoogte zijn kan dit levens redden.


Dit artikel verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp


Naschrijft redactie: op Twitter ontstond nav dit stuk vanavond enige ophef, toen van diverse kanten werd gemeld dat het hier gaat om een hoax. Dat kunt u verder hier nalezen: http://nieuwscheckers.nl/nieuwscheckers/hartaanval-overleven-door-te-hoesten/


Reactie Toon Kasdorp:

De Hartstichting schrijft: Bij hoesten ontstaat een drukverhoging in de borstkas. Hierdoor verbetert de bloedstroom en kan een hartstilstand worden voorkomen. Er zijn dus wel situaties zijn waarin een hoesttechniek wordt toegepast. Maar het grote verschil: In de voorbeelden (hartkatheterisatie en dotterbehandeling) is er sprake van een behandeling in het bijzijn van artsen. Met andere woorden: doe niets als er geen arts bij de hand is.

Ik zelf schrijf: Stel je bent kilometers van het dichtstbijzijnde ziekenhuis, hebt geen telefoon bij de hand en denkt dat je die afstand niet gaat halen.

Natuurlijk probeer je om zo snel mogelijk in een ziekenhuis te komen. Maar als ik de raad van de Hartstichting had opgevolgd een aantal jaren geleden was ik nu dood geweest. In plaats daarvan ben ik gaan hoesten en zwaaien tot een voorbijganger de ambulance voor me gebeld heeft.