Te veel immigranten
Immigranten worden in Nederland in de watten gelegd door onze overheid. Meer dan de autochtone bevolking krijg je soms de indruk, suggereert Toon Kasdorp.
De overheid is er in de eerste plaats voor Nederlanders, dat wil zeggen: voor mensen die hier geboren zijn, de taal spreken en onderdeel uitmaken van de cultuur. Die kunnen best van buitenlandse afkomst zijn. Uiteindelijk zijn we allemaal van buitenlandse afkomst, als je maar lang genoeg terug gaat in de geschiedenis[1].
Maar tegenwoordig besteedt onze overheid buiten proportioneel veel geld aan aandacht aan immigranten, die uit eigen beweging hier naar toe komen en die in aparte vreemdelingen wijken wonen in onze grote steden. In die wijken worden buitenlandse talen gesproken en wordt weinig of niet gewerkt. Die buitenlanders zijn dus parasieten, een last voor zich zelf en voor onze samenleving.
Angela Merkel, die leiding geeft aan Duitsland, ons grote buurland, vindt die zorg voor immigranten een erfenis van het Duitsland van de twee wereldoorlogen. Ze meent samen met Macron, de leider van Frankrijk, dat wij een soort gezamenlijke verplichting hebben tegenover immigranten, maar wij hier in Nederland zien dat anders.
We leven hier met ruim zeventien miljoen mensen op een oppervlakte van nog geen 40.000 km en dat is wel erg veel. Voor immigranten is hier domweg geen plaats.
Economisch zijn we intussen onderdeel van Duitsland geworden. Dat wordt nog wat versterkt nu Engeland wegvalt als lid van de EU. Nu zijn we helemaal op Duitsland aangewezen. Vlaanderen, het meest welvarende stukje Europa, voert handel met Duitsland via onze havens en via het zuiden van Limburg. Dat verhoogt ook hier wel de welvaart, maar Vlaanderen is klein, dus een heel groot verschil maakt het niet. Van de rest van België hebben we meer last dan gemak. Dat deel is trouwens op Frankrijk georiënteerd.
Misschien zou het beter zijn als we de oude zeventien Nederlanden zoals we die kennen vanuit de tijd van Philips de Goede opnieuw gaan opdelen. Een Nederlands sprekend gedeelte – inclusief Vlaanderen dus – en een Frans sprekend deel. Dat zou zich dan bij Frankrijk kunnen aansluiten. Dat zou de zaak wat overzichtelijker maken.
- Van mijn voorouders van vaders kant is dat vrij nauwkeurig na te gaan. De eerste is in de zeventiende eeuw in ons land komen wonen als immigrant uit Pennsylvania, USA. Van moeders kant waren mijn voorouders, voor zover ik weet, Groninger boeren en landarbeiders, die altijd aan de Waddenkust hebben gewoond.
Dit artikel verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp
Ik denk niet dat Vlaanderen ingelijfd/overheerst wil worden door Nederland, net zo min als Nederland ingelijfd/overheerst wil worden door Duitsland.
Maar getroost U, beide landen zijn inmiddels bijna ingelijfd bij de twee vroegere aggressors, Frankrijk en Duitsland, onder de vlag en het volkslied van de Eu.
Ja, we zijn veel opgeschoten. 😑
“Immigranten worden in Nederland in de watten gelegd door onze overheid.”
Las recent ‘Het wrede paradijs’ dat verhalen bevat van emigranten naar Amerika, Australië, Canada etc. Schrijnende verhalen over bittere armoede en slechte opvang. maar ze moesten wel door. ‘Gelukkig hebben onze kinderen het goed; is de eindconclusie bij de meeste verhalen.
“Van mijn voorouders van vaders kant is dat vrij nauwkeurig na te gaan. De eerste is in de zeventiende eeuw in ons land komen wonen als immigrant uit Pennsylvania”
Dan is dus bijna met zekerheid te zeggen dat van uw vaders kant `de eerste` in de zeventiende eeuw bijna zeker een Engelse dan wel Nederlands of Duitse vader of moeder had. Aangezien in de zeventiende eeuw de VS pas echt werd gekoloniseerd… Wat het stukje immigrant spontaan ineens in sterkte afzwakt. Immers zelfde cultuur en gewoonten, de eerste Settlers (Pilgrims) vestigde zich eerst in Nederland alvorens naar Amerika te verhuizen, sterker nog de Founding Fathers hebben de Repliek der lage landen als blauwdruk voor hun constitution gebruikt als basis van hoe vrijheid en welvarentheid kan worden bereikt.