De treinen rijden weer in Europa. U weet wel, die beruchte. Aan boord van een ervan bevindt zich Zwarte Piet, en aangezien ze alle geblindeerd zijn is het voor de buitenwacht vrijwel onmogelijk om vast te stellen in welke trein hij plaatsgenomen heeft, en waar hij zal uitstappen. Ook hijzelf heeft nog geen idee. Maar als er iets vaststaat, is het dat hij altijd te vroeg arriveren zal.

Ook Sinterklaas is onderweg, maar van hem is niet geheel duidelijk of hij uit mag stappen, of dat hij wordt gedeporteerd naar het reguliere honk van de Kerstman, teneinde daar te worden ingevroren tot betere tijden. Naar verluidt is hij door de Duitsers gevangen vlak voor hij door de ECB naar Zuid-Europa zou worden overgebracht.

Er rest momenteel niet veel anders dan wrange grappen te maken over de besluiteloosheid van de Europese regeringsleiders. In tegenstelling tot hun gezwollen taal, en de suggestie die wordt gewekt door het zwaaien met met botox volgespoten biceps, zijn zij weinig meer dan een stelletje miezers. Ondanks alles zijn deze miezers zelfs nog beducht voor die tandeloze heks – het Europarlement – die dom genoeg is zich in haar eigen vergiftigde appels te verslikken, in haar gulzigheid zichzelf vet te mesten om beter voorbereid te zijn op de barre tijden die naderen.

De Griekse premier Samaras heeft de zaak op scherp gezet:

De bezuinigingen die we hebben doorgevoerd, gaan tot op het bot. We hebben de grens bereikt van wat we van onze bevolking kunnen vragen. Mensen zijn bereid om opofferingen te doen, maar ze willen ook licht zien aan het einde van de tunnel. Anders is alles voor niets.

Als Griekenland de 31 miljard van de volgende tranche (van de 2e bailout) niet krijgt is eind november het geld op. En dan dreigt de anarchie van staatsgrepen van links en rechts, zo zei hij vrijwel letterlijk, implicerend dat dat de schuld van de noordelijke landen zou zijn. Immers, zij dienen het geld te verschaffen waarmee al dit vreselijks kan en moet worden afgewend. En Samaras heeft niet alleen geld nodig, maar ook extra tijd. Nu is tijd ook geld in dit geval, want natuurlijk wil hij dat de Griekse verplichtingen voor een tijdje zullen worden bevroren. Komt tijd, komt raad, en van uitstel komt afstel. Historisch besef en kennis van spreekwoorden kun je de man niet ontzeggen.

De Eurocratuur ondertussen zal iets moeten beslissen, maar dat wordt ook uitgesteld, bang als de regeringsleiders zijn om voortijdig verantwoordelijkheid te moeten nemen die wellicht nog kan worden afgeschoven op een collega. Of wie weet dat een natuurramp nog uitkomst biedt, die de belastingbetaler voldoende afleidt om stilletjes een paar treinen met geld richting Hellas te kunnen laten vertrekken. De top van 18 en 19 oktober komt in ieder geval te vroeg om een besluit te nemen, is ons verteld. Men bestudeert de verslagen van de Trojka.

Niet dat daar iets in staat dat nog niet al minstens een paar maanden bekend is. De Trojka zou oorspronkelijk nog voor 12 september verslag uitbrengen, maar ja, die inhoud was dynamiet. De handgranaat wordt overgegooid en overgegooid, opnieuw, in de hoop dat ie in iemand anders’ gezicht ontploffen zal. Volgens het IMF valt van de economie in het algemeen ook niet veel te verwachten: alle prognoses voor de wereldeconomie zijn zojuist weer naar beneden bijgesteld, evenals overigens het Griekse tekort over 2011 (negatiever). Toekomstige historici zullen blij zijn dat men dan achteraf nog enige realiteit heeft proberen aan te brengen in de chaotische Griekse ondergang-to-be.

De euro-ellende is nu volgens de Spaanse regering de schuld als de economie van het land zich niet herstellen zal. Zelden zo iets schandaligs gezien. Het verwisselen van oorzaak en gevolg lijkt de nieuwste mode bij het corrupte zootje dat vanuit het Brusselse Berlaymont wordt gecoördineerd. De federalisering, is niet de schuld, nee, er is meer federalisering nodig. Volgens De Guindos is voor herstel van Spanje nodig dat de Eurozone intact blijft. Zeker waar, want als de Eurozone instort, staat vast dat Spanje geen sou meer krijgt. Maarreh….

Precies. Zie ook dit commentaar op CNBC, waar tussen neus en lippen wordt vermeld dat 84% van de Spanjaarden premier Rajoy niet langer vertrouwt. En dan heeft hij nog steeds geen bailout aangevraagd, uit angst voor de voorwaarden,

Begin deze week werd ook bekend, hoe de balans van de ECB er op dit moment uitziet. De structuur vindt u hier, maar ik wil graag volstaan met te vertellen dat de stand van zaken per 1 april 2012 was, dat tegenover de 16.304 biljoen aan assets 17.334 biljoen euro aan verplichtingen stond. Dat de balans een gat van 1030 miljard euro vertoont is niet zo ernstig natuurlijk, dat drukt de ECB desnoods zelf bij, en dat is niet eens grappig bedoeld. Ernstiger is de totale omvang van het bedrag dat hier wordt opgevoerd: 17.334.000 miljoen euro. Dat is anderhalf keer het totale GDP van de Eurozone!

Een beetje veel, wel. De publicatie veroorzaakte dan ook veel onrust in kringen van mensen die begrijpen hoe ernstig de situatie geworden is. Maar boer Draghi, hij ploegt voort.

Frankrijk
Toch kan het snel afgelopen zijn als topinvesteerder John Mauldin gelijk krijgt. Deze doorgaans uitstekend geïnformeerde belegger voorspelde deze week dat de kans dat na Spanje Frankrijk aan de beurt is, groter is dan dat Italie naar de slachtbank gaat. Dat heeft alles te maken met de positie van de Franse banken. Societe Generale zit tot de kruin in Griekenland, en alle grote Franse banken zijn zwaar gecommitteerd aan Spanje, welk land volgens Mauldin evenals Griekenland als reddeloos moet worden beschouwd. Gecombineerd met de snel verslechterende situatie van de Franse staatsfinanciën die president Hollande als goed socialist volstrekt verkeerd aanpakt, is een kettingreactie nabij.

Allemaal in de zak, en mee terug naar Spanje!

 

 

Eerder verschenen op Dagelijkse Standaard.