Sport als je alleen bent
Kijken naar sport is eigenlijk alleen maar leuk als je het zelf ooit gedaan hebt en er daarom wat verstand van hebt.
Wij hadden op de middelbare school een sportcomplex en daar moest twee keer in de week verplicht gebruik van worden gemaakt. In de zomer werd dat voor mij waterpolo en in de winter voetbal en hardlopen, 800 en 1500 meter. Ik woog toen nog weinig en daarom ging dat hardlopen me wel goed af. Mijn voetbal beperkte zich tot rennen langs de lijn en het geven van voorzetten. In waterpolo was ik niet erg goed, want daar moet je eigenlijk sterk voor zijn, maar ik had uithoudingsvermogen, dus dat ging eigenlijk ook wel.
Na de middelbare school heb ik nooit meer aan sport gedaan, behalve fietsen dan. Tot een jaar of tien geleden maakte ik iedere week een fietstocht van zestig en ook wel eens van honderd kilometer. Tegenwoordig is dat vijf en twintig. Verder heb ik mijn auto afgeschaft en doe ik door de week alles met de fiets. Zelfs het lopen, dat ik van mijn cardioloog moet doen, gaat met de fiets aan de hand en als ik moe word stap ik op. Behalve dat je zo redelijk in conditie blijft zie je ook wat meer van stad en haar omgeving dan te voet of vanuit het openbaar vervoer.
Ik doe dat allemaal de laatste paar maanden weer meer dan in de jaren ervoor, want mijn vrouw is overleden en ik leef nu alleen.
Fietsen en het huis uit zijn helpt dan met het weer in het gareel krijgen van je leven. Als ik maar druk bezig blijf mis ik haar wat minder, maar het blijft een mager leven, zo in je eentje.
Deze column verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp
Meer van Toon Kasdorp op Veren of Lood vindt u hier.
Ondanks dat ik nooit aan sport heb gedaan zit ik met mijn 80 prima in elkaar. BMI is o.k.. Als ik bij de dokter kom dan is het omdat ik een hamer op nagel liet neerkomen. Dat soort dingetjes. Ik heb jaren een sportzaak gehad. Heb als herinnering dat mensen die wel aan sport deden altijd slechte gewrichten opliepen. Het hoekje met bandages en dat soort spul had hoogste omzet per m2.
Toch loop ik met gemak jongelui voorbij op een lange trap. Ben allang boven terwijl zij hun veel te dikke lijf naar boven zeulen. Niet roken, geen alcohol. Dat is het antwoord op later gezond leven.
Waarom ik nooit aan sport deed? Mijn ouders deden dit wel in hun jeugd. Waren kampioen met gymnastiek. Maar beide kregen aandoening aan hart door dat fanatieke gedoe. Mij niet gezien dacht ik toen.
@Dries Bovenkamp
Ik moest heel hard grinniken om uw reactie – mijn idee. En idd, die observatie dat iedereen er slechtere gewrichten of een rug aan over houdt herken ik ook.
Grappig. Ik heb vanaf mijn 8e aan judo gedaan. Ben later verder gegaan en heb jiu-jitsu, aikido en krav-maga toegevoegd. Ook toernooien gedaan. Een tijdje gebokst en wat kick-boxed gedaan, maar dat was gewoon niet mijn ding. Wel weer wapentraining toegevoegd door escrima, cursussen mesvechten, gebruik van een karambit, stokvechten en basiskennis vuurwapens.
Ik heb wel wat blessures gehad, maar nooit echt wat aan overgehouden. Sinds mijn 20e minstens 3x /week wezen joggen, laag tempo, gewoon voor de conditie.
Ik heb van mijn sporten al sinds mijn 15e een soort betaalde hobby gemaakt door naast mijn reguliere baan eerst te assisteren, daarna zelf les te geven. in diverse sporten en een eigen combinatie van praktijk-gerichte zelfverdediging.
De enige echte blessure waar ik nu last van heb is doordat ik tijdens een wandeling iets verdraaide in mijn knie. Volgens de dokters niet echt iets aan de hand, niets te zien op een rontgen, dus lang blijven kwakkelen. Pas na een jaar wilden ze een MRI laten maken, toen bleek ik een scheur te hebben in 2 pezen, en een probleem met de knieschijf. Ben toen geopereerd (weer 3 maanden verder) maar heb er nu nog af en toe last van, volgens mij voornamelijk omdat het veel te lang heeft geduurd voordat er wat aan werd gedaan.
Ik heb meer dan 25 jaar wekelijks les gegeven, rond de 15-20 uur per week, voor zewel jeugd als volwassenen en heb in al die tijd maar 4 serieuze blessures tijdens mijn lessen zien gebeuren.
Het is volgens mij niet zozeer het sporten/bewegen zelf alswel de competitie en de overmatige vorm die dergelijke aandoeningen veroorzaakt. Alles met mate, dat geldt ook voor sporten.