Als u dacht dat een aap als columnist ietwat bizars heeft, dan heeft u nog nooit iets van een Smurf gelezen. En als die af geven is het pas echt erg.

Vorige week werd het wereldrecord smurfenbijeenkomst verbroken in het Bretonse stadje Landernau, iets van 20 kilometer ten oosten van Brest. Een groot feest, waar tekenaar Peyo helaas niet bij kon zijn, want die overleed op Kerstavond. In 1992.

Dat weerhield de Bretons – zelf een restant van de Keltische beschaving dat stevig onder druk staat – een preventieve herdenking van het fenomeen blauwe mannetjes te organiseren.

Curieus terzijde: er blijken mensen te zijn die echt Schrumpf – het Duitse woord voor smurf – heten. Mij lijkt dat een uitstekende reden voor een acute naamsverandering, maar dat moet je eigenlijk zelf weten. Het is ook wel makkelijk als je nooit hoeft te dicteren spellen hoe je Schrumpf spelt – zo heeft elk nadeel…

Maar terug naar Landerneau. Waarom zou je daar zo’n bijeenkomst organiseren? Wellicht omdat er geen reet te doen is. Ik ben er ooit een paar maal doorheen gekomen (de omgeving daar is erg de moeite waard, zoals heel Bretagne eigenlijk), maar het enige dat ik me herinnerde toen ik dit berichtje las, was dat ik dacht: hè? Waarom dan?

Daarom dus. Omdat het kon, nog nèt:

The gathering came a day before France banned all gatherings of more than 1,000 in a bid to contain the spread of the virus, which has infected 1,412 people and killed 25 in the country.

Natuurlijk zijn dit de cijfers van vorige week.

Ook cijfers van vorige week: 3500 smurfen kwamen naar Landerneau:

The mayor of a small French town on Tuesday defended hosting a record-breaking gathering of 3,500 people dressed as Smurfs at the weekend, after accusations that the event increased the risks of spreading the coronavirus.

Jammer dat ik niet in de buurt was: ik heb altijd al willen weten of Smurfen blauwe kaas eten.