Er zijn van die politieke compromissen die je van mijlenver ziet aankomen. Dat de Rutte/VVD de afschaffing van de dividendbelasting niet wil laten lopen is evident. Het wisselgeld wordt nu ook zichtbaar.

De andere drie coalitiepartijen willen graag de pijn bij de NPO verzachten. Hun plan is de NPO een douceurtje van €30 miljoen te geven’; de helft van het tekort dat dit jaar zou moeten worden bezuinigd.

Het extra bedrag van rond 30 miljoen zou eenmalig zijn zodat de omroep langer de tijd heeft om zichzelf “toekomstbestendig” te maken. De coalitiepartijen onderhandelen deze week nog over de begroting voor komend jaar, die ze op Prinsjesdag bekend maken.

Hoe herken je een compromis in de maak?

Het extra geld is volgens betrokkenen nog geen gelopen race: de VVD voelt er weinig voor.

Het besluit geen extra geld te geven aan de NPO om het jaarlijkse gat van €62 miljoen te dekken was principieel: de NPO moet leren haar eigen lingerie op te houden. Door nu alsnog 30 miljoen te geven geven de drie coalitiepartijen toe aan de chantage van de NPO van de afgelopen maanden. Hoogstens stelt het de pijn een jaartje uit. Een doekje voor bloeden dat hoe dan ook gebeuren zal is niet anders dan een schaamlap waarachter de directie van de NPO zich verschuilen wil om hun personeel duidelijk te maken dat men het echt heeft geprobeerd. Van CDA, CU en D66 mag dat €30 miljoen kosten.

En wie zegt dat die reclame-inkomsten niet nog meer tegen gaan vallen, zodat de NPO volgend jaar opnieuw met de hoed in de hand op de stoep staat in Den Haag? Natuurlijk niemand. De hefboom die de staatsomroep hanteren gaat was overigens duidelijk genoeg:

NB: bij de staatsomroep is journalistiek vaak drama, gelardeerd met elementen uit kinderprogramma’s. De hierboven genoemde keuzes onderstrepen dat maar weer eens.

Dat dit een onderwerp met een hoog profiel is, dat relatief goedkoop kan worden geregeld (de an sich zinloze afschaffing van de dividendbelasting is circa 69 maal duurder), maakt dit het ideale onderwerp waarmee de VVD een compromis over de dividendbelasting ‘in de markt kan zetten’. Het verschil tussen kostenposten van 2000 miljoen en 2030 miljoen is uiteindelijk weinig relevant, dat zat al in de range van foutenmarges.

In feite is hiermee elke hoop op het voorkomen van de afschaffing van de dividendbelasting vervlogen, ondanks dat gisteren ook de Rabo-bank (!) zich mengde in het koor van tegenstanders. Dat de VVD hiervoor zelfs het altijd door haar bepleite snoeien van de staatsomroep laat schieten is toch wel heel treurig