Bij de rechtbank in Rotterdam keken ze in 2001 al niet vreemd meer op van vermeende groepsverkrachters van slechts 11 jaar oud. Deze zaken worden om ‘privacy-overwegingen’ uit de openbaarheid gehouden. Concrete cijfers zijn er niet, omdat deze verkrachtingen niet zijn opgenomen in de overzichten van de geregistreerde criminaliteit. Alsof het simpelweg nooit gebeurd is…

De duizenden Nederlandse meisjes die rond hun tienjarige leeftijd verkracht zijn door een groep minderjarige verkrachters zouden er waarschijnlijk alles voor over hebben om hun hersenen te kunnen overtuigen dat het simpelweg nooit gebeurd is. Maar als slachtoffer van ‘ploegen’ heb je in meer of mindere mate een levenslange straf.

Ploegen: Ploegen is straattaal. Verkrachting en aanranding door een ploeg, door een groep.

De Nederlander heeft geen enkele vorm van privacy meer; kentekenregistratie, sleepwet, overal camera’s, patiëntendossiers, pinnen, alles wordt geregistreerd. Maar als het de overheid uitkomt, zijn daar plotseling ‘privacy-overwegingen’. Strafzaken waarbij minderjarigen betrokken zijn, worden in alle discretie afgehandeld. Met de privacy van minderjarigen als draagvlak, wordt ons belangrijke informatie onthouden. Het Nederlandse volk mag niet weten hoeveel verkrachtingen er plaatsvinden; hoe vaak groepsverkrachtingen aan de orde zijn; en hoe vaak minderjarigen – zo jong als 11 – kleine meisjes in groepsverband verkrachten.

In 2001 maakte kinderrechter S. de Pauw Gerlings een inschatting: ieder jaar vinden er tientallen groepsverkrachtingen door minderjarigen plaats. Ze plaatste de opkomst van het fenomeen ploegen in het begin van de jaren negentig. ‘Ploegen’ speelde toen in zwemparadijs Tropicana. Meisjes werden daar aangerand door Marokkaanse jongens.

‘Slachtoffers en daders zijn vaak minderjarig, en hun leeftijd zakt’.

Veruit de meeste aangiften worden gedaan tegen allochtonen. Marokkanen zijn oververtegenwoordigd bij ‘zwembadincidenten’ en bij ‘ploegen’. Autochtone deelnemers aan groepsverkrachtingen zijn uiterst zeldzaam.

De slachtoffers zijn voor het overgrote deel autochtone meisjes. In strafzaken komt naar voren dat autochtone meisjes door hun belagers, de verkrachters, als gewillig worden gezien omdat ze blank zijn. ‘Het blanke vlees is beschikbaar’. Lossere zeden. En volgens kinderrechter De Pauw Gerlings ‘is dat natuurlijk ook zo, vergeleken met Marokkaanse meisjes’.

Onverenigbare normen, waarden en ideologie liggen aan deze verkrachtingen ten grondslag.

Er is een gebrek aan empathie bij jeugdige verkrachters. Als een rechter aan zo’n dader vraagt of hij spijt heeft, duurt het lang voor hij begrijpt wat bedoeld wordt. En dan zegt hij dat hij spijt heeft: dat hij gepakt is. 

Ook van de meisjes snappen deze daders niets. ‘Meisjes die ‘s nachts mee naar huis gaan met wildvreemde jongens’. Vrouwen in rokjes zijn hoeren – rapper Boef.

Duizenden verkrachtingen van autochtone (minderjarige) meisjes en vrouwen hadden voorkomen kunnen worden door verkrachters niet te importeren. Dat is ook waarom de politie weigerde de aangifte op te nemen van de vrouw die uiteindelijk zelf haar Somalische verkrachter heeft opgespoord; waarom slachtoffers van verkrachting zo bang worden gemaakt door de politie als ze aangifte willen doen, dat ze er uiteindelijk maar vanaf zien, waardoor de (geïmporteerde) dader ongestraft kan blijven verkrachten; waarom groepsverkrachtingen, ploegen, uit het systeem en uit het zicht van de burgers worden gehouden; waarom het Nederlandse volk niet op de hoogte mag zijn van de realiteit en genoegen moet nemen met ‘geregistreerde misdaadscijfers’.

Groepsverkrachtingen zijn 100% het gevolg van de import van mensen met onverenigbare normen en waarden. ‘Loverboy’-groepsverkrachtingen zijn 99,9% het gevolg van de import van mensen met onverenigbare normen en waarden.

En er lopen inmiddels minimaal een miljoen jongens en mannen vrij rond in Nederland die menen dat ‘blanke meisjes gewillig zijn‘ en ‘meisjes in korte rokjes die alcohol drinken (te verkrachten) hoeren zijn‘.

Meisjes en vrouwen zijn vogelvrij verklaard omwille van politiek beleid.

---

Dit artikel verscheen eerder op Dutch Free Press.