DE WERELD NU

Rare leerstukken in het strafrecht

bewijs

Toon Kasdorp vindt dat het onderwerp Onrechtmatig verkregen bewijs wel eens een wat bredere uitdieping verdient.

Wilma de Rek vroeg zich in de Volkskrant [1] af of de advocaat Radhakishun terecht de moord van Breivik op de socialistische jongeren in Noorwegen vergeleek met een mogelijke moord op Hitler en een stel SS jongeren. Ook betwijfelde ze of het vragen van vrijspraak voor Roberts Miķelsons past in een beschaafde rechtsstaat.

Het eerste niet en het tweede wel is het antwoord. En dat is niet alleen omdat Anker wel en Radhakishun geen erg goede strafrecht advocaat is. Wanneer Wilma de Rek het leerstuk van het onrechtmatig verkregen bewijs niet helemaal bevalt, dan kan men met haar meevoelen, maar een verwijt daarover richting de advocaten van Roberts Miķelsons is niet op zijn plaats. Die mensen doen hun werk en daarbij hoort het vragen van vrijspraak als de wet en de jurisprudentie daartoe mogelijkheden lijken te bieden. De Volkskrant heeft juridische medewerkers die dat aan De Rek kunnen uitleggen als dat nodig is.

Waarom trouwens geen van die medewerkers het op zijn weg vindt liggen dit probleem eens wat duidelijker aan de lezers van de krant uit te leggen begrijp ik niet, want behalve Wilma de Rek is ook het grote publiek iedere keer verbaasd als het onderwerp onrechtmatig verkregen bewijs aan de orde komt. Ik vind dat heel begrijpelijk, want ik ben advocaat geweest en begrijp het leerstuk eigenlijk zelf ook niet.

Natuurlijk horen O.M. en opsporingsdiensten bij hun werk de wet niet te overtreden, maar als het bewijs dat op die manier verzameld wordt waterdicht is, dan hoort het te worden gebruikt en vervolgens moeten de ambtenaren in kwestie worden ontslagen met verlies van hun rechten op pensioen.


  1. van 21/4/12

Dit artikel verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp

1 reactie

  1. Dick H. Ahles schreef:

    In strafrecht dient één principe boven alle andere principes te staan: waarheidsvinding. En als het duidelijk is dat die waarheidsvinding tot schuld concludeert, dan is het maatschappelijk ZEER ontwrichtend als vervolgens op theoretische juridisch geredeneer rechters kunnen besluiten tot vrijspraak op basis van vormfouten, onrechtmatig verkregen bewijs, ondeugdelijke aanklachten e.d.
    Als ambtenaren of officieren vJ buiten hum boekje gaan, respectievelijk een deugdelijk werk leveren dienen ze daar voor worden vervolgt, respectievelijk ontslagen. Maar dit staat los van de uitkomst van de waarheidsvinding en dus eventuele berechting misdadigers.