Uitspraken die voor elk verstandig mensen radicale onzin zouden moeten zijn, worden desondanks niet aangepakt. Dat zou men eens anders moeten beschouwen, vindt Toon Kasdorp.

Wat moet je aan met iemand die zegt:

‘voor mij staat vast dat Wilders en zijn PVV zich op de zelfde voedingsbodem baseren als het vooroorlogse fascisme en nationaal socialisme’

Moet je volstaan met de constateren dat het slecht Nederlands is en dat geen redelijk mens zich van dat soort uitspraken iets aantrekt?

Willem Huberts, die dat schrijft en zegt, kan dit kennelijk doen zonder dat een officier hem voor belediging dagvaardt en een rechtbank hem daarvoor veroordeelt.

We vinden zo ‘n uitspraak hier niet onbehoorlijk genoeg om die man ervoor in rechte te betrekken, terwijl de praktijk toch heeft uitgewezen dat dit soort gestook mensen hun leven kan kosten. Pim Fortuijn en Theo van Gogh hebben allebei hun leven verloren doordat ze door mensen als Huberts met de vinger werden nagewezen. De moordenaar van Pim Fortuijn werd vervolgens niet tot levenslang maar tot achttien jaar veroordeeld en na twaalf jaar weer op vrije voeten gesteld, waarna hij prompt de Staat der Nederlanden in kort geding wilde dwingen de voorwaarden van zijn voorlopige vrijlating te verzachten.

Dat soort halfzachte behandeling maakt het levensgevaar waarin mensen als Wilders en Fortuijn verkeren onnodig groot. Ze hadden het recht zich te verzetten tegen de gewelddadigheid die de Nederlandse samenleving in zijn greep heeft gekregen sinds onze overheid een ongeremde immigratie heeft toegestaan van moslims en zwarte Afrikanen. Mensen die geen toegevoegde waarde hebben voor ons land maar die wel het leven voor de gewone mensen in Nederland moeilijker maken dan nodig is. Het is niet voor niets dat de politieke partijen, die dit op hun geweten hebben, intussen praktisch van het toneel verdwenen zijn. Maar de ellende waarmee ze ons opgezadeld hebben duurt voort.

---

Dit artikel verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp