Publiciteit in de rechtsgang
Kunnen advocaten voor de tv camera vertellen over elkaar en hun werkelijke of virtuele rol in een proces zoals dat van Wilders?
Nee, eigenlijk zouden hun dekens dan in horen te grijpen en zulke beroepsgenoten voor de tuchtrechter moeten brengen. Bij Moszkowicz is dat uiteindelijk ook gebeurd, al had zijn schorsing ook op andere zaken betrekking.
Dit soort advocaten schendt hun geheimhoudingsplicht en brengt met hun openbaar geuite opvattingen over elkaar het beroep in diskrediet. Wat helemaal niet kon is dat Moszkowicz zich in een gesprek met Prem Radhakishun en Matthijs van Nieuwkerk uitspraken liet ontvallen over zijn persoonlijke opvattingen over delen van de tenlastelegging, voor zover die opvattingen af zouden wijken van het standpunt dat hij later als raadsman in ging nemen. Zolang het proces duurt staan de belangen van de privépersoon M. en de commerciële belangen van het advocatenkantoor M. achter bij het belang van de verdediging van Wilders. Je cliënt ten tonele voeren als getuige voor de superioriteit van je kantoor boven dat van een ander is niet chique en het is bovendien advocaten niet toegestaan. Of Radhakishun nog steeds advocaat is weet ik niet, maar hij is het voor zover ik weet wel geweest. Ook een verleden als advocaat brengt al een verplichting mee om geen onzin over het beroep in de openbaarheid te brengen.
Persoonlijk ben ik van mening dat advocaten, rechters en officieren allemaal hun professionele publieke uitingen tot de rechtszaal zouden moeten beperken. Hun vrijheid van meningsuiting moet maar even wijken voor de eisen van de beroepsuitoefening en als ze dat anders zien dan moeten ze een ander beroep kiezen.
Zij is ouderwets en achterhaald, mijn opvatting, ik weet het, maar ik meen dat het recht met de publicitaire ontwikkelingen van de laatste jaren niet is gediend. Fouten als rond beide processen Wilders worden gemaakt zijn praktisch onvermijdelijk als men van serieuze zaken als de rechtsgang televisievermaak gaat maken. Dat het belang van de cliënt daar mee gediend werd, zoals Moszkowicz indertijd beweerde, daar denk ik dus anders over. En hoe dan ook gaat het belang van de rechtsstaat boven dat van het individu.
Dit artikel verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp
Waarom zouden rechters niet hardop mogen zeggen wat hun mening is?
Daardoor wijzig je hun gedachten niet en de daaruit komende conclusies.
Bij de wraking ben ik wel een stukje wijzer geworden hoe het staat met de collega’s van Rens.
(Een goed verstaander heeft een half woord nodig).
Ondanks dat Rens zich te vaak verkeerd heeft uitgedrukt (wat te maken heeft met haar negatieve gedachtegang over Wilders), had ik niet verwacht dat de collega’s van Rens haar zouden afvallen. Makkelijk toegeven betekent zwakheid.
Maar het was meer dan niet toegeven aan de wraking wat de rechter deed. Hij gaf de advocaat van Wilders (en Wilders zelf) een trap na op de wijze waarop hij de wraking afwees.
Deze grofheid van de rechters laat zien, dat Rens niet alleen staat met haar afkeer van Wilders.
Alle drie hebben ze een negatieve mening over Wilders.
Ik ben dan ook benieuwd naar de uitkomst van dit verhaal.
Rechters zijn schoenmakers die zich bij hun leest moeten houden. En die leest is de feiten beoordelen die aan hen worden voorgelegd en beslissingen nemen uit de daaraan verbonden rechtsgeschillen. Alles wat ze meer doen leidt alleen maar af. In de privé opvattingen van rechters is niemand geïnteresseerd. Je moet als rechter in staat zijn recht te spreken ook als een dergelijke uitspraak niet met je privé opvattingen in overeenstemming is.