Psychosomatisch zijn maakt meer kapot dan je lief is.  En hoe serieus je het nemen moet?

Ik ben een netjes opgevoede aap, dus je vrolijk maken over andermans handicaps is iets wat je niet doet. Maar er zijn momenten dat ik me moeilijk weerhouden kan als mensen met vooral modieuze aandoeningen het hoogste woord voeren. Sarcasme en chagrijn vechten dan om voorrang, zodat het gevolg vaak als onaardig wordt opgevat. Is het ook, van nature ben ik niet zo vreselijk aardig. Eeuwig als knuffelbeest te worden gezien maakt een dier ook niet vrolijk, als u begrijpt wat ik bedoel.

Met modieuze aandoeningen bedoel ik in de eerste plaats ADHD, wat een regulier excuus is voor onopgevoede kinderen geworden is. “Ja, hij heeft ADHD“, zeggen ze dan. Nee, hij is gewoon slecht opgevoed, zeg ik dan terug. Ook niet zo vreemd, niets wat je een kind verwijten kunt in ieder geval. Als niemand je ooit heeft gezegd/geleerd wat je wel en niet mag doen, en je krijgt op je 5e of 6e een snauw van je moeder als die in de problemen komt als jij – bij Leen Bakker of zoiets – de boel staat te slopen: Doe normaal!! Maar dat doe je dan toch? Je breekt immers overal de boel af. Maar daarom moest je ook mee naar Leen Bakker, omdat je thuis enig meubilair sloopte dat men nu vervangen moet. Normaal is een relatief begrip.

Ook zo’n ‘ziekte’ waaraan veel meer mensen zeggen te lijden dan in de praktijk zo is is de glutenallergie. Dat is al net zo’n psychosomatische aandoening als rugpijn, waarmee ooit hele volksstammen de WAO bestormden. Het is bijna oncontroleerbaar, en alles dat een beetje redelijk smaakt is wel vervuild met gluten, dus iedere krijs die je geeft is op voorhand al terecht. En iedereen moet rekening met je houden:

Albert Heijn waarschuwt mensen met een soja- of glutenallergie om geen AH ongebrande walnoten te eten. In de zakjes met noten zijn per ongeluk ook gecoate pompoenpitten terechtgekomen en het laagje rond de pitten bevat gluten en soja. Wie geen allergie heeft, kan de walnoten gewoon eten.
Klanten die het product terugbrengen, krijgen hun geld terug.

Nu heb ik mensen gekend die inderdaad zeggen vreselijk te lijden onder hun glutenallergie. Om vervolgens iets te eten dat stijf vol zat met gluten, maar dan iets waarin je dat niet verwachten zou. Hebben ze nooit iets van gekregen – zolang je er niets van zei. Sindsdien ben ik er wat minder van overtuigd dat ieders eetvoorschriften al te serieus moeten worden genomen. Niet dat ik iedereen zonder nadenken alles voorzet, maar wat je niet weet dat je eet, dat deert blijkbaar niet.

Psychosomatische patiënten heeft dit land al teveel. Ik zag gisteren nog een bordje aan een praktijkdeur die psychosomatische fysiotherapie aanbood. Dat ik me er niets bij kon voorstellen bewees al dat het voor mij geen geschikte therapie zou zijn.