DE WERELD NU

Populisme

populisme, USA2020

Je bent een populist in de ogen van de media als je bezwaren hebt tegen het beleid van de heersende progressieve overheid.

Voor zijn kritiek op die overheid baseert een populist zich op wat hij meent dat er leeft onder het volk dat hij vertegenwoordigt. Niet op wat hij persoonlijk juist en rechtvaardig acht. Populist is een woord dat uitsluitend wordt gebruikt door de overheid tegen wie de kritiek is gericht en door haar medestanders. Je kunt het dus een soort scheldwoord noemen. Maar het heeft de laatste jaren de neiging om een geuzennaam te worden.

Cas Mudde, de broer van Tim Mudde van de Centrumpartij, heeft een studie gemaakt van het rechtsextremisme en schreef daar over in het Parool. Dat artikel is een goede samenvatting van wat er leeft bij progressieven. Kenmerkend is het woordgebruik, waar de uitdrukking ‘populist’ onderdeel van is.

Een soortgelijk woord als populisme is islamofobie. Ook dat wordt uitsluitend gebruikt door de progressieve overheid en haar aanhang. Wie het geweld en het onrecht aan de kaak stelt die in de moslim wereld endemisch zijn, is in hun ogen een islamofoob en helemaal degene die er op wijst dat de moslimenclaves in dit land met de zelfde gewelddadige cultuur behept zijn.

Op zich is de typering islamofoob niet onjuist. Veel mensen zijn bang voor de aanwezigheid van moslim gemeenschappen in dit land, precies om de genoemde reden: vanwege het geweld en de criminaliteit in die gemeenschappen. Maar de progressieve media en onze overheid vind die angst onbehoorlijk en vergelijken haar met antisemitisme uit de oorlog en de vooroorlogse jaren.

Wie de woorden populisme en islamofobie gebruikt is steevast een voorstander van een multiculturele samenleving. Wanneer een hoogleraar sociologie propaganda maakt voor een nog op te richten partij, die de aandacht zou moeten vestigen op het succes van de multiculturele samenleving, dan bewijst hij daarmee zijn wetenschap geen dienst. Er is niet zoiets als een multiculturele samenleving. Dat is een contradictio in terminis. Multicultureel betekent meerdere samenlevingen naast elkaar binnen een territoir. De geschiedenis wijst uit dat dit onvermijdelijk tot ellende lijdt. Tijdelijk zijn mensen uit een andere cultuur welkom in een land maar alleen als ze zo snel mogelijk integreren. Dat integreren is geen eenzijdig proces en na de integratie blijkt er meestal ook een inbreng te zijn van de nieuwkomers, maar immigratie zonder integratie is een ramp. Als je socioloog bent en dat niet ziet, moet je nog maar eens opnieuw beginnen met je studie.

Een andere blunder die Mudde maakt is dat hij progressiviteit identificeert met sociaal democratie. Was het maar waar!. Dan waren we bij de volgende verkiezingen misschien van al die progressieven af, maar progressief is een veel wijder begrip dan sociaaldemocratisch. Het marxisme ligt sinds 1989 op de mesthoop van de geschiedenis, maar het progressivisme groeit en bloeit.

Een derde woord dat past in het rijtje van populisme en islamofobie is de ‘boze witte man’. Dat is de vertaling van een Amerikaanse uitdrukking. Daar noemt men een angry white male or angry white man (AWM) iemand die conservatieve standpunten huldigt en zich verzet tegen positieve discriminatie. Dat wil zeggen: een regeringspolitiek waarbij minderheden worden bevoordeeld boven reguliere Amerikanen. Een afkeer, kort samengevat, van politieke correctheid.

Mudde zegt daarvan dat het maar een hele kleine groep betreft die zeker niet de stem des volks vertegenwoordigt. Hoe hij bij die conclusie komt vertelt hij niet. De peilingen wijzen in elk geval anders uit en bij de verkiezingen in maart hebben we gezien wie meer stemmen haalde, Geert Wilders of de PvdA van Cas Mudde.


Dit artikel verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp

1 reactie

  1. Daan schreef:

    Ik ben hartstikke progressief. Voor een basisinkomen, voor opnemen vluchtelingen, voor musea en kunst enzo, voor homo, hetero, verbouwd en onverbouwd. Maar ik ben zo islamofoob als de neten. Ik kan het niet helpen, maar elke keer als ik een burka, Turkse vlag of baardman op straat tegenkom, slaat mijn hart over. Gaat automatisch. Autonoom zenuwstelsel slaat op hol. Komt vast door die honderd keer dat ik op straat ben bedreigd door een Marokkaan in Bos en Lommer. Die keer dat drie Turken om me heen kwamen staan en agressief riepen: “Wát zei jij?!” Die snij-bewegingen langs de hals als je voorbij ze rijdt. Het roepen van ‘Hoerrrr’, naar mn buurmeisje. Die keer dat die Marokkaan zn mes in zn binnenzak aan me toonde.

    Ik had het liever niet. Ik had liever geloofd dat ze allemaal lief, leuk, aardig en zielig zijn. Maar ik kan het niet. Ondanks mn linkse hart trek ik wit weg als ik een Turk of Marokkaan zie. Och, was het maar anders…