Dat er twee maanden terug een nieuwe politievakbond werd opgericht was me eerder ontgaan. Dat MV2 de gevestigde belangen onrustig maakt is meer dan noodzakelijk.

Vandaag staat er in de Telegraaf een uitgebreid artikel over de eerste zes weken van deze vakbond, de achtergrond van de oprichters en ook heeft de krant zich verdiept in de breedte van de onvrede  die MV2 deed ontstaan. Niet alleen is de conclusie dat die onvrede breed gedeeld wordt, maar dat wordt ondersteund door het huidige aantal van reeds 660 leden (aanmelden als lid kan hier, overigens).

Wat is die onvrede precies (link naar art. op FB)? Het stemt hoopvol te horen dat:

Het leidt tot frustratie bij collega’s die zich voor de burger willen inzetten, maar zich gevangen voelen in hun eigen organisatie, die ze ook nog eens verplicht superflexibel te zijn. „Te veel nachten werken waardoor de verhouding werk-privé ongezond wordt. Dat leidt tot een hoger ziekteverzuim, en nog meer belasting voor de rest van de collega’s, met alle risico’s van dien”, zegt de Zuid-Hollandse agent Dennis Spaanstra, initiatiefnemer van de nieuwe vakbond.
De cijfers geven hem gelijk. Het ziekteverzuim was met zes procent al jaren veel hoger dan het landelijk gemiddelde. Maar sinds de personeelsreorganisatie bij de politie in 2015, die te maken had met de vorming van de Nationale Politie, is dat nog eens gestegen naar zeven procent. De politie heeft vooral te kampen met langdurig zieken. Spaanstra kampte zelf met ptss, iets waar hij heel open over is.

Ook belangrijk om te horen is:

Veel politiemensen durven dat niet, uit angst voor hun baan. „Maar dan ga ik wel achter de kassa bij een supermarkt werken.”
Spaanstra voelt zich een agent in hart en nieren, maar van het ouderwetse speurwerk komt nauwelijks nog iets terecht. „Ik maak mee dat iemand aan mijn bureau staat omdat zijn mobieltje is gestolen. Hij kan zelfs aangeven wie de dader is, maar ik moet van mijn chef zeggen dat we er niets mee gaan doen. Andere prioriteiten (mijn nadruk, H.). Vroeger had ik wel de bevoegdheid om zelfstandig te zeggen: we gaan hem terughalen.”

Politiewerk zoals we ons politiewerk meenden te herinneren. Je weet dat de huidige top er niets mee heeft, maar het blijft pijnlijk om dit te lezen.want er zijn al weliswaar twee ander politiebonden, maar hun reacties op vragen van de Telegraaf naar hun houding tegenover MB2 waren veelzeggend:

Jan Struijs, voorzitter van de Nederlandse Politie Bond (NPB), laat weten de komst van een nieuwe concurrerende bond ’niet te vrezen’.

Sleutelwoorden: concurrentie, vrezen. De doelen van de nieuwe vakbond boeien weinig? De NPB vindt adverteren op Google ruim voldoende, zo lijkt het.

Gerrit van de Kamp, sinds 2004 voorzitter van politievakbond ACP, is van mening dat een nieuwe bond niet nodig is. „Wij zijn maximaal transparant, alles is democratisch geregeld en alle leden kunnen hun stem uitbrengen. In een democratie werkt het zo dat je het soms eens bent met beslissingen, en soms niet.

Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik van Gerrit van de Kamp al helemaal niets hebben moet. Dat is iemand die indertijd via zijn aanwezigheid bij Pauw en Witteman over de hoofden van zijn superieuren meende het politiebeleid te kunnen uitzetten. En daarvoor was hij natuurlijk niet voor aangenomen. Ook in wat hij hier zegt over democratie en hoe het werkt is dat herkenbaar. Bij stemmingen is het degene die de vraag formuleert die al grotendeels bepaalt hoe de uitslag wordt. En wie formuleert de vragen als de leden ergens over gaan stemmen? Het zal toch de leiding van de vakbond niet zijn?

Het is dit soort hypocrisie van apparatsjiks die volkomen zijn ingebed in hun omgeving, die je tot razernij brengen als je iets concreet verbeteren wilt. Een nieuwe vakbond oprichten is alleen daarom al een veel gezonder manier om onvrede te kanaliseren. Want al lijkt Gerrit van de Kamp zich dat niet te willen realiseren: de oprichting van MV2 is een uitgesproken motie van wantrouwen tegen mensen zoals hij. Zoals ook de korpsleiding mooi weer speelt, en zegt de signalen wel degelijk te herkennen.

„De reorganisatie hield ook een enorme centralisatieslag in”, laat een woordvoerder weten. „Die heeft zijn sporen nagelaten. Als het gaat om de menselijke maat, maar ook verstarring van de organisatie. We hebben oog voor zorgen en problemen die binnen en buiten de organisatie gevoeld worden.”

Vertaling:

Dat klinkt prachtig, maar helaas hebben we er geen tijd voor. Andere prioriteiten, begrijpt u wel?

Dat ik ooit nog eens reclame zou gaan maken voor een vakbond. Maar mijn zegen heeft MV2. Er is voor zo ver ik beoordelen kan een enorme behoefte aan. En zoals u hierboven lezen kon: van regering, korpsleiding en andere vakbonden hoeft niemand niets te verwachten.

Deze kritiek is helaas niet nieuw. Aangemeld voor het Vragenuur: minister moet eindelijk met iets concreets komen!

Papier is geduldig, maar het geduld van agenten wordt te lang op de proef gesteld… https://t.co/IzTDDYrGOb

— Lilian Helder (@lilianhelderpvv) October 15, 2018

---

Meer over de moderne gang van zaken bij de politie en ons commentaar daar op leest u hier.