De – vaak wat amorfe – angst voor de gevolgen van sociaal onacceptabele uitspraken wordt overwonnen door de reële angst voor wat je overkomen kan. Nepnieuws wordt meer en meer genegeerd.

De Amerikaanse presentator Jon Stewart zei, na de overwinning van Trump: “That controlling a culture is not the same as power.” Daar onderschat Stewart toch wat hij en de zijnen allemaal voor elkaar gekregen hebben. De linkse-cultuur wurggreep heeft Kerst een periode van angst gemaakt, groepsverkrachting als “spelletje” in Europa geïntroduceerd. Parallelle rechtssystemen, vrouwenonderdrukking, dierenmishandeling. Het mutileren van de geslachtsdelen van jonge meisjes; de media-clerus heeft dusdanig veel invloed gehad, dat dit grotendeels onbestraft door kon gaan. Dit is geen geringe prestatie, Stewart. Onderschatten jij en jouw soort je bijdrage nou maar niet: de indruk die jullie achterlaten wordt gevoeld.

Dat er nu een kerstangst is die zwaarder weegt dan de vrees om fascist of nazi genoemd te worden, tekent zich af in de reacties van mensen; nog voor de aanslag van gisteravond was Wilders opnieuw tot politicus van het jaar gekozen. Ik had willen melden dat ik ook in geen maanden meer voor nazi ben uitgemaakt, maar daarmee had ik linkse onverschilligheid tegenover dood en pijn toch onderschat. Goed, een periode van drie maanden geen nazi genoemd worden is ook al heel wat.

Maar ook de media-clerus lijkt zich ongemakkelijk te voelen. Zondag 18 december, 2016,  zie ik drie artikelen voorbij gaan die twee jaar geleden zowaar van waarde geweest hadden kunnen zijn:

De NOS doopte voorzichtig de tenen in de objectiviteit: “De vluchtelingen stroom (er zaten tenslotte ook vluchtelingen tussen) was de druppel die de emmer deed overlopen”. Het had niet misstaan in een vroege Pegida-toespraak! Gaat de NOS nu valse berichtgeving over de NOS doen, met betrekking tot hakenkruizen? Wordt ieder NOS-stuk dat de Nazi’s noemt nu ook als Nazisympathie of Nationaal Socialistische propaganda beschreven? Of is dat nu wel nep-nieuws?

NRC publiceert een stuk van Monasch: “Arrogant links snapt kiezer niet” De titel zegt het al. Dit geluid was er ook tijdens de VK local elections in 2014: “We’ve pushed the voter to ‘the far-right’”, hoewel ik het niet heel veel heb gezien. Als links naar de heer Monasch zou willen luisteren, en dan het liefst enkele verkiezingen geleden, hadden er mooie dingen kunnen gebeuren. Of in ieder geval had een hoop lelijkheid voorkomen kunnen worden.

Maar de winnaar dit weekend is het stuk van Simon Jenkins: “Pale, stale males are the last group it’s OK to vilify” De Guardian, onlangs nog getrolled met een ingezonden stuk dat duidelijk satire was, geeft toe dat racisme tegen blanken bestaat!  De scherp snijdende waarheid wordt verzacht met referenties naar leeftijd en geslacht, maar de kern van politiek-correct denken komt naar voren: anti-blank sentiment. Er worden de gebruikelijke vergelijkingen gedaan: “wat als we minderheid x op eenzelfde manier benoemen”. Jenkins schrijft het mooi, in het gereflecteerde licht van Kant, hoewel verwijzingen naar Kant niet altijd een succes zijn bij de ingegraven linksertjes (de prins van de moderne filosofie was immers niet politiek correct). Jenkins voelt zich vooral gestoken door de “beschuldiging” van Brexit naar zijn doelgroep. Wat vond hij van de “verrechtsxenofobienazihitlerkipper” houding en laster naar mensen die enkele jaren geleden dezelfde punten maakten? Waarom was het tot kort nog “not done” en een “extreem-rechts” punt, en nu niet meer?

Dat de linkse pers zich gedwongen voelt objectiviteit te tonen is niet heel vreemd. Brexit en Trump als winnaars – ondanks dappere pogingen van de media er tegen in – waren rake klappen voor het zelfvertrouwen. Dat de Guardian en New York Times geld verliezen door weglopende lezers is ook oud nieuws (over een jaar publiceren ze er misschien zelf over). De NPO heeft via de ophef over salarissen misschien ook wel opgevangen dat de organisatie momenteel niet erg geliefd is. In navolging van het gekozen “nep-nieuws”-narratief dat ze nu presenteren, kunnen ze zich even geen PC-spin veroorloven.

Er is dus geen bewuste keus gemaakt voor eerlijker berichtgeving: ze zijn door omstandigheden gedwongen eerlijke stukken te publiceren. Ze zien een uitvlucht onder het vaandel van de waarheid, nu donkere wolken dreigen. Er moet flink op hen worden ingesproken met feiten, met wat ze altijd verzwegen, met de gevolgen van HUN foute berichtgeving, met wat ze hebben aangericht. Vergeet niet welke leugens ons al zijn verkocht, en wat de gevolgen hier van waren. Blijf ze hier op wijzen, wees een factor, wordt een golf. En spoel de leugens weg.