Afgelopen weekend liet zien dat er weinig reden is gerust te zijn op de voortgaande tests en ontwikkelingen in Noord-Korea.

Zuid-Korea en de USA reageerden gisteren op de kernproef van dit weekend met oefeningen waarin men een aanval op de Noord-Koreaanse raketcentra simuleerde. Dat zal Noord-Korea alleen sterken in haar eerdere gedachte dat de ontwikkeling van met kernkoppen geladen ballistische raketten een wedren om overleving is, waarbij succes de werkelijke strijd zou kunnen uitstellen tot een moment dat het regime zelf denkt te kunnen kiezen. Hoe dat zich verder zou ontwikkelen? Dat is te eng om te moeten overwegen, zodat een ontwapening van Noord-Korea nu belangrijker is dan wat dan ook.

Noord-Korea bereidt nu weer een test met een ballistische raket voor. Als die slaagt (en het ding komt ver genoeg) dan is het land theoretisch in staat de USA direct aan te vallen. Het is ondenkbaar dat de USA dat zal laten gebeuren. China heeft nu weliswaar opnieuw stappen gezet om Noord-Korea verder onder druk te zetten, maar dat men zich daar in Pyongyang niets meer aan gelegen liggen laat is kristalhelder.

De duiven in het westen gaan er ondertussen om diverse redenen vanuit dat Noord-Korea niet op oorlog uit is. Misschien niet, al zou ik daar geen geld op durven zetten – niet voor niets werd de Koreaanse oorlog van begin jaren vijftig nooit met een vredesverdrag afgesloten. Overigens was die Koreaanse oorlog formeel een strijd van de VN tegen de NoordKoreanen, wat wellicht ook verklaart waarom men zich daar niet veel gelegen laat liggen aan de deliberaties van de VN-veiligheidsraad.

Maar als het land niet aanstuurt op oorlog, wat wil het dan wel? In het beste geval krijgen we dan een scenario dat bekend is van een jaar of twintig terug: in ruil voor het uitstel van een NoordKoreaanse kernaanval laat de wereld zich voortaan chanteren Noord-Korea te voorzien van zaken waarvan het land zelf niet in staat is ze te produceren. Het dat tot in de eeuwigheid. Best mogelijk dat Zuid-Korea daar aan toe zou geven, maar de USA zal dat pertinent weigeren, al was het maar vanwege het voorbeeld dat er van uit gaat.

Iran
En dan is er ook nog Iran. Dat er contacten zijn op nucleair gebied tussen Noord-Korea en Iran is bekend. Ook Iran werkt aan nieuwe raketten, en het heeft de USA daarbij uitgelachen door op te merken dat dat niet verboden werd door die infame Irandeal van Obama. Als Noord-Korea slaagt in haat streven raketten met kernkoppen te produceren, dan is het enige dat Iran nog weerhoudt hetzelfde te bereiken het verrijken van Uranium tot de juiste zuiverheidsgraad om een bom te produceren. Dan is de kreet bommen los nog slechts een kwestie van tijd.

Pakistan
De enige islamitische staat die een kernbom bezit is thans Pakistan. Maar dat land staat min of meer onder (betalend) Amerikaans toezicht, al klagen beide partijen daar vaak en luidruchtig over. Pakistan ligt echter welbeschouwd net buiten het Midden Oosten, en heeft die dingen vooral als afschrikking van buurman India, dat eveneens een arsenaal heeft opgebouwd. Die beide landen zijn gek genoeg een aanval van de ander met kernbommen te pareren, maar tot nog toe is geen van beide gek genoeg geweest het daar op aan te laten komen. Het is een status quo zoals ook in de Koude Oorlog bestond.

Maar, om de vergelijking door te trekken: wat zijn de staten waartegen Noord-Korea zich nucleair zou moeten verdedigen? Niet de USA, want als die het land wilde aanvallen was het lang geleden al gebeurd. Niet China en Rusland, die andere kernmachten in die regio. Japan heeft ze niet, en leek tot nog toe geen belangstelling te hebben, evenmin als Zuid-Korea. Er zijn ook geen signalen dat dat op enige termijn zou gaan gebeuren, al zijn ze er technisch zeker toe in staat. Het NoordKoreaanse arsenaal kan daarom alleen maar als offensief worden bestempeld, en dat de leiding van het land gek genoeg is inderdaad tot de aanval over te gaan mag nadrukkelijk niet worden uitgesloten, nu niet, en in de toekomst evenmin.

De sleutel van de oplossing ligt in China. Peking heeft de USA laten weten dat een aanval op Noord-Korea Chinese bijstand voor het regime van Kim Jong-un zal betekenen, wat neer komt op een kernoorlog tussen China en de USA. Denkt men in Peking werkelijk nog voldoende invloed in Noord-Korea te hebben om het land te kunnen stoppen als het een aanval zou willen doen? Of is het het ongemak van de USA dat de machthebbers in Peking genoegen doet, en laten ze dat gespartel nog graag even voortduren? En vooral: wanneer vindt men het ook daar genoeg?

---

Zie ook eerdere artikelen over Noord-Korea.