Terrorisme – moorden volgens de regels
Wat terrorisme is, is in de eerste plaats een kwestie van perspectief – een perspectief dat je niet uit het oog mag verliezen bij de bestrijding er van. Evenmin, dat het altijd terrorisme blijft waarvan je verstoken wilt blijven.
De Spaanse ambassadeur in Nederland vond het niet terecht om de ETA een separatistische groep te noemen: het waren terroristen meende hij, waarbij hij deed voorkomen alsof het een het ander uit zou sluiten[1].
Dat is een wonderlijke, maar toch niet helemaal ongewone opvatting. Separatistisch en terroristisch kunnen in zijn ogen niet samengaan, want het eerste heeft iets respectabels volgens linkse mensen en het tweede niet.
Iets dergelijks doet zich voor bij verslagen over vrijheidsstrijders in Tetsjenië. Dat zijn precies zulke terroristen als de ETA of de IRA, maar op een of andere manier genieten ze hier meer sympathie. Hun land wordt onderdrukt, vindt men in de progressieve media, ook al gebeurt dat alleen omdat de Russen ter plaatse proberen de terroristen uit te schakelen.
In de strijd daar vallen nogal wat burgers, maar hoe dat te vermijden zou zijn kan Amnesty International ons niet vertellen. Amnesty volstaat met afkeuren terwijl toch het enige alternatief lijkt te zijn om de terroristen hun zin te geven.
De Spanjaarden en Engelsen bestrijden hun inheemse terroristen met de wapens van de democratie en de rechtsstaat, althans als regel. Een enkele keer worden er wel eens terroristen uitgeschakeld op een manier waarbij een Britse of Spaanse rechter zijn wenkbrauwen zou fronsen, maar dat blijft dan meestal geheim.
Publiekelijk gaat het volgens de regels en, laten we wel wezen, dat hebben we ons tot nu toe ook kunnen permitteren. We zijn in West-Europese landen gewoon om de terroristen met fluwelen handschoenen aan te pakken en te behandelen als willekeurige verdachten. Tot nog toe was het geweld zo sporadisch en gelokaliseerd, dat er voor de meeste mensen wel mee te leven viel.
De terroristen rekenen daar mee. Het is geen geheim dat grote internationale terroristische aanslagen een aantal malen in West Duitsland en Nederland werden voorbereid, omdat met een goede jurist bij de hand terroristen in spe hier redelijk veilig zijn. Meestal weten we niet eens dat het gebeurt, maar ook als onze geheime diensten er achter komen doen we niets, kunnen we niets doen want de rechter zou het verbieden. Pas als er doden gevallen zijn, liefst in Nederland en als de daders bekend hebben, dan is er kans op een succesvolle vervolging.
Niet alleen de NOS en de kranten, ook rechters huldigen hier de opmerkelijke gedachte dat moorden voor een ‘achtenswaardig’ politiek doel iets anders is dan moorden om te roven. Ze lijken in dat opzicht op de rechters die de leiders van de Hitler/Ludendorf opstand in München moesten berechten in 1923. Voor de meestal volkomen willekeurige slachtoffers van de politieke moorden maakt het weinig uit hoe progressieve autoriteiten hier over denken. Ze willen er tegen beschermd worden en eisen dat ook de organisaties die deze middelen geoorloofd achten worden bestreden. Als de progressieven willen dat hun democratische rechtsstaat in stand blijft zullen ze beter moeten leren luisteren.
- September 2011.
Dit artikel verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp
De ” rechtspraak” in de eussr beschouwt terroristen slechts als opstandelingen en zoals onze Nazionale Omroep Stasi het noemt , strijders .Op die manier hou je als rechter tenminste je islamitische likes op Fakebook op hoog niveau.