De NOS meldde gisteravond al dat dat de Rotterdamse burgemeester vandaag een gesprek heeft met de Turkse consul. Toch is het méér dan vreemd dat dit gebeurt.

Wat er vreemd aan is, is dat de Turkse consul heel nadrukkelijk aanstuurt op inmenging in Nederlandse aangelegenheden. Ik kan het verslag niet anders duiden dan met die formulering. Dat Aboetaleb als geadresseerde wel eens met deze man van gedachten wisselen wil lijkt me uitstekend – óók in zijn rol als burgemeester. Maar niet als eerste. Dit is een typisch gevalletje dat in de eerste plaats door de verantwoordelijke minister moet worden geadresseerd. Daar stuur je geen burgemeester op af, daar moet iemand heen die het gewicht van de Staat der Nederlanden achter zich aansleept.

Nu heeft het er alle schijn van dat de Nederlandse regering – Rutte2 c.s. – veilig wegduiken achter de rug van een moslimburgemeester die het zaakje voor hen gaat opknappen. En aangezien de basis van die Turkse inmenging zowel Turks-nationalistisch als islamitisch kan worden geduid, denkt de regering in Den Haag klaarblijkelijk dat dat het probleem mooi voor hen oplost. Dat het het verkeerde signaal is, zal Rutte2 worst zijn – de regering heeft het met zichzelf al moeilijk genoeg. Maar de boodschap van dit verkeerde signaal is voor de buitenwereld eenvoudig: dat de regering er te weinig belang aan hecht om hier principieel tegen te protesteren.

Je behoudt bij iets als dit altijd de gedachte dat dit voor PvdA-angehauchten wordt gezien als mogelijkheid om Aboetaleb te lanceren. Ongetwijfeld zijn er ook PvdA’ers die denken dat dit Aboetaleb een bloedneus kan opleveren, en dat het daarom de strijd om het lijsttrekkerschap zal vereenvoudigen.

Over staatsrechtelijke principes wordt in ons land steeds minder zorgvuldig nagedacht. Wie wat moet doen, en waarom, en met welke insteek: men lijkt de hele bups gelukkig en tevreden te hebben overgedragen aan de EU in Brussel. Staatsrechtelijke degeneratie pur sang.