Trekpop is wellicht niet helemaal het beste woord voor de verhouding tussen Merkel en Timmermans. Hoewel wat niet is, zeker nog komen kan.

De plotselinge interventie door Angela Merkel gisteren in het groeiende conflict tussen EC en Oost-Europa, met de woorden: ‘Solidariteit is geen eenrichtingsverkeer,’ zal gegarandeerd alle stekels in het voormalige Oostblok weer te berge doen rijzen. In de media valt daarvan nog niet veel te zien, maar later vandaag is er een Europese raad voor regeringsleiders. Of de Oost-Europeanen zich een publieke schrobbering van Frau Merkel laten welgevallen moet worden betwijfeld.

In willekeurige volgorde, zijn daar altijd de oude gevoeligheden met Duitsland over WW2, enzovoort, ten tweede zou Merkel in ieder geval tot en met 4 maart een toontje lager moeten zingen, want een voortzetting van haar kanselierschap is allerminst zeker en ten derde koesteren de Oost-Europese staten hun na de Val van de Muur (1989) verworven vrijheid meer dan we in West-Europa nog doen (dat is ònze fout). Ook is deze uitval van Merkel niet al te slim aangezien ze niet alleen zo ongeveer heel het oude Oostblok tegenover zich vindt, maar ook Oostenrijk, dat zich onder Bondskanselier Kürz meer en meer aansluit bij de in Oost-Europa heersende sentimenten aangaande asielmigratie. En bovendien weet iedereen, dat Merkel van het uit de hand lopen daarvan de belangrijkste schuldige is. Vijf goede redenen om zich hier maar liever niet in te mengen, en dan laten we het Bulgaarse EU-voorzitterschap dit halfjaar nog buiten beschouwing. Dat Merkel dit toch doet demonstreert een grote angst dat de EC niet zelfstandig slagen zal deze oppositie te overwinnen.

‘Het debat over de Europese begroting is ook een kans om de financiën van de Europese Unie op de proef te stellen,’ zegt Merkel in de Bondsdag. Merkel verwacht dat de Europese top ook zal leiden tot discussie over effectieve grensbewaking.

Om daar nog aan toe te voegen:

..Brexit offered the EU an opportunity to reorient its budget. She suggested that EU structural and cohesion funds should “in the future also reflect the efforts made by many regions and municipalities on the reception and integration of migrants … solidarity cannot be a one-way street.”

Duitsland wil onder de laatste termijn van Merkel kennelijk meer leiderschap binnen de EU naar zich toe trekken – al dan niet via een tandem met Macron:

‘Het eerste hoofdstuk van het (Duitse, red) Regeerakkoord is gewijd aan de Europese Unie,’ zegt Merkel. ‘Dat is onze reactie op de huidige Europese koers. In geen enkel Regeerakkoord wordt de Europese Unie zo prominent genoemd.’

Dat regeerakkoord, dat nog steeds op de wip zit. Want de leiderloze SPD lijkt te aarzelen het op 4 maart goed te keuren, hetgeen nieuwe Duitse verkiezingen zou betekenen.

Het heeft er veel van weg dat de botsing die Merkel nu forceert met Oost-Europa naar haar idee in Duitsland kan worden ingezet om de aarzelende SPD over de streep te trekken. Dat ze denkt dat het na de groeiende rebellie van afgelopen jaren in Oost-Europa nu het moment is om die weerstand met enige welgekozen woorden te smoren, zou eerder betekenen dat Merkel zó ver van het padje af is, dat haar pensioen zowel noodzakelijk als onafwendbaar zal blijken.