Maatschappelijk trauma – de Jodenvervolging en de Eerste Wereldoorlog
De twintigste eeuw heeft een groot maatschappelijk trauma nagelaten in de westerse samenleving, in twee delen. Het eerste is de Eerste Wereldoorlog, met zijn onvoorstelbare slachtpartijen. Het tweede is de bureaucratisch uitgevoerde moord op zes miljoen Joden door het beschaafde Duitsland met behulp van minder beschaafde Polen en Oekraïners.
Het aantal slachtoffers van het communisme in Europa is veel groter geweest dan van de Eerste Wereldoorlog en de Holocaust tezamen. Het aantal doden als gevolg van de Spaanse griep na de Eerste Wereldoorlog was al groter dan het aantal gesneuvelden, maar de trauma’s van Passchendaele en Auschwitz graven dieper.
Een epidemie overkomt je en ook een revolutie overkomt je min of meer. Bovendien, Rusland werd niet als een erg beschaafd land gezien, maar Duitsland en de Geallieerden uit de Eerste Wereldoorlog wel. De zinloze slachtingen van Ludendorf, Haig en Foch waren Europees en ze waren man-made. Het was allemaal van een niet voorstelbare stupiditeit. Zonder industriële revolutie en een moderne beschaving zouden zulke slachtingen niet mogelijk zijn geweest, niet op deze schaal.
De executie van Joodse burgers in gaskamers was een industriële en logistieke productie die alleen een hoog ontwikkeld land in zo korte tijd had kunnen organiseren. Het getuigde van een boosaardigheid waarvan vóór 1933 niemand vermoed had dat zij in het beschaafde Europa nog bestond.
Die twee trauma’s hebben de vitaliteit uit de Europese beschaving gehaald en de wanhoop die als gevolg daarvan bezit nam van de Europeanen verklaart de krampachtige en blinde aanhang aan de humanistische beginselen, die we onder meer terug vinden in de houding tegenover ons eigen koloniale verleden. Hieruit komt ook de weigering voort om te erkennen dat in de wereld buiten Europa en buiten de Engelssprekende landen van overzee aan de beginselen van democratie en mensenrechten alleen maar lippendienst wordt bewezen.
We kijken met eerbied naar de VN, waar toch aan de lopende band resoluties worden aangenomen die met de eigen beginselen van die organisatie in strijd zijn. De Raad voor de Mensenrechten, in zekere zin het belangrijkste orgaan van de VN, bestaat voor een deel uit naties die in eigen land de mensenrechten met voeten treden[1]. Antizionisme is een vorm van racisme die bij de VN hoogtij viert. Continu worden resoluties aangenomen die het enige land in het Midden Oosten veroordelen waar de humanistische beginselen wel in de praktijk worden gebracht.
Dat het maatschappelijk trauma van de Holocaust langs zo’n indirecte weg de oorzaak kan zijn voor de populariteit in de derde wereld van een gewelddadige en inhumane samenleving als die van de Palestijnen en van andere Arabieren, is een schrijnend symptoom van de ziekte die de Europese beschaving heeft aangetast.
- Onder andere Angola, Nigeria, Burkina Faso, Cuba en Venezuela
Dit artikel verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp
Meer van Toon Kasdorp vindt u hier.
Een ziekte inderdaad, maar wel een ziekte die al sinds de tweede wereldoorlog gecultiveerd wordt door het salonsocialisme, en vooral daardoor nu in een huiveringwekkend stadium is aanbeland.
Ik denk dat WO1 nog wel ging (ook al was het afschuwelijk), zeker omdat het al meer dan een eeuw geleden is, maar WO2 heeft er flink ingehakt en wel op alle fronten. Zoals Kasdorp al zegt, we hebben ons eenzijdig verbonden met een ethiek, die uiteindelijk onhoudbaar is. De VN is het morele ankerpunt van de wereld geworden, maar de grondslagen van diezelfde VN zijn gekaapt door de islam en het (post-)communisme om er het tegendeel van te maken. De Volkenbond is opgericht in 1919 en heeft weinig kunnen uitrichten, de VN in 1945 en heeft eveneens weinig kunnen uitrichten. De VN heeft zichzelf als platform voor ethisch internationalisme ruim overleefd. Het ware beter om de VN terug te schalen naar de meer zakelijke kanten van internationale samenwerking, zoals meteorologie, luchtvaart e.d. Mensenrechtenorganisaties en -verdragen die niet of averechts werken zijn niet alleen zinloos maar juist uiterst schadelijk. De gevolgen zijn ook in de EU te zien: Merkel laat zich leiden door de van ‘grandeur’ vervulde Macron omdat Duitsland in wezen stuurloos is. En Nederland zit er economisch aan vastgeklonken. Het wordt tijd om andere geluiden dan die van de NL overheid in Duitsland luid en duidelijk te laten horen.
Dat er een “ziekte die de Europese beschaving heeft aangetast” heerst wordt steeds duidelijker, m.i.
Ook ben ik er steeds meer van overtuigd dat die VN steeds meer een middel iswaarmee de ziekte wordt verspreid. Maar er zijn meer middelen.
De holocaust was een symptoom van die ziekte. Met Duitsland indertijd als de proxi.
Meer recent waren en zijn er meer van dat soort proxi’s.
.
Het gebeurt nu weer maar (nog) zonder oorlog, met het binnenhalen van miljoenen nepvluchtelingen.
Men doet het er om.
Het Gebeurt elke keer weer, zodat het op papier klopt.
Dat het in de werkelijkheid puur duivels is, daar maalt een overheid en zijn ambtenaren niet om.
Want op papier klopt het.