De voortgaande aanslagen van islamitisch verdwaasden blijven voortduren. Zoals het de media betaamt valt er een zekere vermoeidheid, blaséheid bijna, te bespeuren in de berichtgeving er over.

Het is niet ingewikkeld om achter te raken wat betreft islamitische aanslagen en hun impact. Hun impact op de rapporterende media, dan. Als je een weekend vrij neemt, ligt er op maandagochtend opnieuw een stapeltje aanslagen op je te wachten. Mùnchen, Reutlingen, Ansbach zijn de verhalen die het nieuws haalden. ´Kleinere´ zaken als groepsverkrachtingen en alles wat daarbij kijken komt worden nog wel besproken, maar met een zekere distantie. Want het is immers al weer een half jaar geleden. De enige reden dat er nog aandacht voor is, is omdat de ernst van zaken als in Keulen zo lang onder de pet gehouden werd.

Op Radio1 – zo begreep ik vanochtend via Twitter – was men bij de nieuwsberichten vooral opgelucht dat er in Ansbach geen doden te betreuren waren. Behalve die Syriër met zijn bom, voor wie in de islamitische hemel nu ongetwijfeld een ontvangstcomité “Jij bent welkom” staat te zingen.

Dat is een hele opluchting. Dat 12 mensen gewond zijn telt kennelijk niet. Zolang ze het maar hebben overleefd is niet belangrijk dat de rest van hun leven is geofferd op het altaar van onze eigen collectieve ‘goedheid’. Dat deze mensen de rest van hun leven zullen moeten leven met angst, de herinnering, en het ongemak van niet volledig geheelde kwetsuren is daarvoor kennelijk een lage prijs. Schandalig dat je zoiets zeggen durft – over anderen die er niet om vroegen. En dan laten we de getraumatiseerde omstanders die er beter af kwamen nog buiten beschouwing. In de media tellen alleen de doden.

Die media die maar niet vermoeid raken ons onderwijl te bombarderen met het concept dat het eigenlijk onze schuld is. Want de economische omstandigheden en het vooruitzicht van uitzetting (Ansbach, Reutlingen) zou deze mensen tot hun daden gedreven hebben. Hoeveel bomaanslagen van illegale Mexicaanse immigranten beleeft de USA dagelijks? Hoeveel gaan het er worden? Spaar me de drogredeneringen, slechts een compleet zwakzinnige gelooft dat type verhaal nog. Het is gesputter tegen beter weten in.

Het gejank van goedbedoelende idioten en hun verzet tegen noodzakelijke maatregelen doet nog het meest denken aan de angst van mensen die van jongs af te horen hebben gekregen dat de wereld plat is, en dat je er aan de zijkant af kunt vallen als je daar te dicht bij komt: complete hysterie.

Die Syriër in Ansbach was hier (in Europa) al twee jaar, en hem was asiel geweigerd. Een jaar geleden. Maar hij was er nog steeds, want terugsturen is ook zielig. Maar zou hij zichzelf opgeblazen (kunnen) hebben als hij nu weer veilig in Syrië gezeten had?