Kashmir – de lont in het Indiaas-Pakistaanse kruitvat smeult
Er zijn van die plekken waar al decennialang wordt gewacht op het moment dat de grote explosie komt. Kashmir is zo’n plek. En soms kijken we even hoe de stand van zaken is, gewoon omdat dat verstandig is.
Frans Groenendijk schreef over Kashmir vorig jaar al een artikel dat het overdenken meer dan waard is. Dit weekend las ik een stuk over de gespannen verhouding tussen India en Pakistan waarvan het naar mijn mening belangrijk is de inhoud te overdenken. Het betoog impliceerde dat beide landen langzaam maar zeker naar een confrontatie toe bewegen. De lessen die je hieruit zou moeten trekken over het EU-gekonkel in de vroegere westerse delen van de Sovjetunie zijn een plezierige maar ook belangrijke bonus.
India heeft potentieel ook problemen met China, maar de aartsvijand van het land is onmiskenbaar Pakistan. Dat heeft een voorgeschiedenis die door de hele historie van het Indiase subcontinent heenloopt (en waarin ook Afghanistan een grote rol speelt), en is een probleem dat sinds de eerste verspreiding van de islam niet meer is geluwd.
Kort samengevat is het probleem van een nucleaire confrontatie er een van machtsverhoudingen. India hangt de doctrine aan dat het niet als eerste kernwapens gebruiken zal, (hoewel je dat in een conflict met China maar moet afwachten, maar de Himalaya als theater maakt een oorlog voor niemand aantrekkelijk) maar kan dat eenvoudig doen omdat het militair-conventioneel veel sterker is dan het buurland. Pakistan heeft om diezelfde reden de doctrine dat het haar handen vrij houdt om in geval van nood op het slagveld tactische kernwapens in te zetten. Beide landen beschikken overigens over een arsenaal van meer dan 150 kernkoppen.
Dat klinkt als een redelijke balance-of-power, en dat was het heel lang. Maar de afgelopen tien à twintig jaar is de dreiging (en de activiteit!!) van terreurgroepen vanuit Pakistan richting India sterk gegroeid. En de laatste jaren onderneemt het Indiase leger van tijd tot tijd ook strafexpedities over de Pakistaanse grens om die (moslim)terroristen van tijd tot tijd hun vet te geven. het Pakistaanse leger is verstandig genoeg geweest hier niet al te veel stampij over te maken, want de publieke opinie in het land is zowel onberekenbaar als licht ontvlambaar. Tegelijkertijd wordt de terroristen geen strobreed in de weg gelegd:
The escalation in the last two years in terror attacks, especially by Jaish-e-Muhammad, with the obvious connivance of the Pakistan army, on Indian military targets in Kashmir and surrounding Indian states has made the situation very perilous. In the past several months, terrorist groups operating from Pakistan have undertaken several such major attacks, causing significant loss of life among Indian security forces.
(..)
In the latest incident, in February 2018, Jaish terrorists attacked an Indian military camp in Jammu; five army personnel and four militants were killed. In retaliation, the Indian army destroyed a Pakistani army post with the help of rocket launchers, killing, according to Indian sources, twenty-two Pakistani personnel. This tit-for-tat exchange is reaching dangerous proportions.
Duidelijk is dat Pakistan zich niet veroorloven kan zowel te blijven vertrouwen op nucleaire afschrikking als toe te geven aan de verlangens van militanten om India voortdurend aan te vallen. Gezien dat Pakistan wat betreft staatsgezag in haar grensgebieden duidelijk een failed state is, heeft de regering van het land wel degelijk een probleem. Want hoewel India heeft toegezegd niet als eerste kernwapens te zullen gebruiken, twijfelt eigenlijk niemand er aan wat de reactie zou zijn op een tactische inzet van kernwapens door Pakistan bij een militair treffen: een tapijt van kernbommen over heel Pakistan.
Meer over de spanningen over Kashmir vindt u hier op Veren of Lood.
Het probleem voor India is identiek aan het probleem van Israël, Kashmir en ook de rest van India zijn net als Judea en Samaria en de rest van Israël, waqaf, gebied dat ooit veroverd is door de islam en heroverd is door de oorspronkelijke bevolking.
De islam gebiedt dat die gebieden opnieuw onder de controle worden gebracht van de islam, dit is dus een onoplosbaar probleem omdat vrijheidslievende en zelf denkende mensen niet, nooit, willen zuchten onder de tyrannie van de islam.
Gelukkig levert Israël aan India een raketschild dat de meeste paki nukes doet terugstorten op Pakistan zelf, daar hebben de pakis geen antwoord op.
Erik, gezien wat jij zegt over de islam, is de enige manier om deze eeuwig voortdurende mondiale ellende te stoppen de volkomen vernietiging van de islam. Met geweld zal dat niet kunnen gezien de nucleaire dreiging. Deze klotegodsdienst moet door een interne mentaliteitsverandering, een bewustwording en verlichting in de moslims zelf. Misschien zouden er vliegtuigen op uitgestuurd worden om LSD in een nevel over Islamitische steden te sproeien in plaats van bommen. Het zou dan snel afgelopen zijn met dat duivelse geloof.
Goed artikel.
@Erik, @ D.G. Neree : mee eens.
Ook in dit conflict, is de oorzaak: de islam.
@D.G. Neree.
Islam is wederom de oorzaak. Overigens, als men kijkt naar de geschiedenis van Pakistan dan is dat wel duidelijk: het was ooit een deel van India, maar toen de moslimbevolking ruwweg 60% bereikte moesten ze en zouden ze er een eigen land van maken. En in ongeveer 2 generaties is de samenstelling veranderd van 65% moslim naar 99% moslim, door actieve vervolging van alle anderen groeperingen.
Overigens, de kans dat islam ooit van binnenuit zal worden veranderd is nihil. Dat gaat niet gebeuren. Blijft de vraag wat men dan moet doen en er is geen goede optie.
Optie 1 is blijven hopen dat het ooit verandert, terwijl islam steeds iets verder oprukt. Dat werkt niet, dat kunnen we rustig stellen door naar de geschiedenis te kijken.
Optie 2 is een poging islam uit te roeien. Nodeloos te zeggen dat dit een optie is die direct leidt tot WO3, met gebruik van atoomwapens (al is het maar omdat het moslimgeloof daar makkelijker in is dan alle andere religies, als 95% van de wereldbevolking sterft maar er alleen moslims overblijven is dat ok). De vraag is natuurlijk of er uberhaupt een winnaar zal zijn.
Mijn voorkeur zou uitgaan naar optie 3: laat de westerse wereld (samen met Rusland en China) islam benoemen tot ideologie van haat en de status van godsdienst afnemen. Vervolgens actief verbieden van uitoefenen, alle moskeeen sluiten en slopen en alle moslims (eventueel gedwongen) uitzetten naar moslim landen.
Zeker als er massal ingezet wordt op alternatieve energie, met name kernenergie, dan is de kracht van de islamitische landen vrijwel tot nul gereduceerd, want hun kracht drijft op de olie-inkomsten.
Deze optie leidt misschien ook tot WO3, maar afwachten is in principe hetzelfde als overgave.