De onderhandelingen in de kabinetsformatie gaan weer door. Maar doen alsof er deze week niets gebeurd is zal onmogelijk blijken. Wellicht is er een zoenoffer beschikbaar? Maar zeker!

De onderhandelaars gaan niet op zoek naar de bron van het lek van afgelopen week, zegt premier Rutte. Natuurlijk niet. Zolang de dader op het kerkhof ligt kan er onderhandeld worden. Als de dader het kerkhof verlaat en het dagelijkse politieke leven binnenwandelt liggen deze onderhandelingen als eerste zelf op dat kerkhof van vergetelheid.

Eerder meldde ik dat de dader vermoedelijk op het linksliberale kerkhof van vergeten en weggestopte illusies moet worden gezocht. Dat is – ten overvloede overigens – ook logisch als je ziet wie er worden geciteerd over deze zaak. Naast Rutte zijn dat vooral Segers en Buma:

Volgens Buma is de sfeer aan de onderhandelingstafel weer goed. Dinsdag was ChristenUnie-leider Segers heel boos over het lekken. Hij zei vanmorgen (donderdag) dat de scherpte van de pijn er nu wel vanaf is.

Door Pechtold te besparen dat hij pijnlijk harde uitspraken moet doen over de lekken van zijn eigen partij, voorkomt men eventuele uitglijders die deze onderhandelingen torpederen kunnen. D66 is in 2017 de laatste hoop van het ‘linkse’ journaille – het kan verkeren. De partij werd ook vroeger al door ‘progressieven’ beschouwd als een smoesje van rechtse mensen om links mee te doen. Sindsdien is D66 sociaaleconomisch nog aanmerkelijk naar rechts opgeschoven – meer nog dan de PvdA. Speciaal de SP heeft hiervan geprofiteerd, en ontleent er voor veel mensen haar bestaansrecht aan.

Men gaat voorlopig dus door, bij gebrek aan voldoende alternatieven. De aankondiging van Segers gaat niet helpen als er niemand voldoende schuldbewust is om hem naar aanleiding van de lekken wat extra’s te gunnen. En Pechtold schuldbewust? Hoe dat er uit komt te zien interesseert me bijzonder, maar me er iets bij voorstellen vind ik moeilijk. Het is te zeer in tegenspraak met zijn karakter – en dat van zijn partij.

Het hoofd van Asscher
Wat gaat Segers doen als het morele loefje dat hij suggereert te bespeuren zich niet manifesteert? Dat zien we volgende week. Wat dat extra interessant maakt is dat dat ook de week is dat Lodewijk Asscher binnen de laatste bastions van de oude orde (Rutte2) zal moeten verantwoorden wat hij nu eigenlijk dacht te kunnen bereiken met zijn grote woorden over de lerarensalarissen die de PvdA zelf wel eventjes verhogen zou.

Niemand in Den Haag lijkt echt te zitten te wachten op het voortijdig terugsturen naar de Kamerbankjes van de residuen van de PvdA. Maar de grote woorden van de intern bungelende PvdA-leider kunnen niet met een dom lachje vanaf een vakantieadres worden afgedaan. Een gezamenlijk optreden van de vier onderhandelende partijen tijdens een Kamerdebat over vertrekkende PvdA-ministers zou wonderen kunnen doen voor hun eensgezindheid. De een zijn dood is de ander het brood. Dàt is hoe wonderen de wereld in komen.