DE WERELD NU

Kabinetsformatie – het gezwalk van de PVV

Kabinetsformatie

Vandaag bespreken VVD, CDA en D66 met de CU de mogelijkheden om het eens te worden bij de kabinetsformatie. Maar ook als dit niet goed af loopt zal Rutte niet met de PVV willen praten.

Objectief gezien zou dit gedrag van Rutte moeten resulteren in een verwijdering van de VVD-leider door zijn eigen partij, maar objectief lijken steeds minder politieke partijen nog te kunnen functioneren. Voor het dumpen van de VVD-leider is het echter nog een paar maanden te vroeg, en lijkt de nood onvoldoende aan de man. Met dat laatste bedoel ik dan niet de politieke werkelijkheid binnen de Haagse bubbel, maar de veiligheidssituatie in het land.

Eerder deze week schreef een van de huisgluiperds van het NRC in een column dat zowel PVV als FvD hopen op een bloedige aanslag in Nederland om er politiek gewin bij te garen. Dat was natuurlijk vooral een uiting van zijn eigen angsten – een aanslag zou vanzelfsprekend politieke gevolgen hebben. En misschien valt zelfs D66 dan plotsklaps buiten de politieke boot van deze formatie. Als de PVV in deze formatie nog in beeld wil komen zal weinig anders helpen. Maar is dat niet minstens zozeer een bewijs van de hardhoofdigheid van Rutte cs? Niemand schijnt te willen ontkennen dat een aanslag een kwestie van tijd is – onze beurt zal wel komen. Tot dat moment wordt elke halve mislukking weggeduwd (‘Amsterdam’ is een goed voorbeeld hoe dat werkt) – de stemming in het land zou eens om kunnen slaan. In Gutmensch-kringen kijkt men elkaar hierover nu schaapachtig aan. Dat had men toch niet mogen denken eigenlijk, maar gelukkig wisten de media beter.

Dat neemt niet weg dat de aanpak van Geert Wilders onzeker over komt. Hij lijkt niet goed te weten hoe de nieuwe strategie van Rutte – lachen en nee schudden – aan te pakken. Ik moet toegeven dat dat niet eenvoudig is, maar de proof is in the pudding. Zodat afwachten waar Rutte mee komt de enige verstandige weg was geweest. In plaats daarvan heeft Wilders bij de debatten na elke linkse afvaller zo ongeveer gesmeekt om aan tafel te mogen. Weliswaar met op zich heel redelijke argumenten, maar klaarblijkelijk zonder te beseffen dat het niet langer een kwestie van redelijke argumenten is zolang Rutte aan de touwtjes mag trekken van de VVD. De eertijdse opmerking dat de PVV niet meer met Rutte als premier wilde moet men gestand doen – het gedrag van Rutte toont dat dat veel meer pijn heeft gedaan dan duidelijk werd toen Wilders dat zei.

Daar aan moet worden toegevoegd dat ook Wilders zal moeten beseffen dat de huisgluiperd van het NRC in één opzicht wel degelijk gelijk had: als men de PVV aan tafel nodigt zal dat pas zijn als men niet langer verdedigen kan geen harde maatregelen te nemen. Tot dat moment zal Rutte hooghartig glimlachen en nee schudden. Het enige dat je kunt doen tegen dergelijk gedrag is minstens even hooghartig terug kijken. En benadrukken dat als er iets gebeurt de premier daar persoonlijk de verantwoordelijkheid voor draagt – al zal het in dit stadium niet meevallen dat elegant te doen zonder niet de indruk te wekken dat de huisgluiperd van het NRC gelijk heeft.

Natuurlijk is de situatie niet eenvoudig, en in de Nederlandse politiek is het negeren van een grote partij na WOII eigenlijk ongekend. Anderzijds is het voortbestaan van de PVV voor de meeste politici ook een ongekend fenomeen. D66 lijkt nu ook een bestendigde grote partij te zijn, maar heeft er veertig jaar over gedaan om die positie te verwerven en dan vooral recent pas door in te leunen tegen het succes van de PVV. De PVV doet het in een jaar of tien, houdt de principes overeind en blijft stabiel. Niet zozeer de aantallen die de PVV telkenmale trekt zou Wilders moeten benadrukken, maar de langdurige uitsluiting van een groot deel van het electoraat.

En aangezien hopen op verstand bij de onderhandelaars futiel is, kan de PVV nog slechts hopen op een opstand binnen VVD en/of CDA. Die krijg je pas als er een ingetogen en rustig alternatief staat. En als men klaar is met D66, waarop het nog niet lijkt, al is men op streek. Want Buma laat zich door zijn partij mogelijk nog sturen – Rutte denkt al enige tijd dat hij zijn partij geworden is. Hoogmoed moet voor de val komen, maar dat doe je niet door Rutte een beeld in handen te geven waarmee hij critici de mond kan snoeren.

5 reacties

  1. Cool Pete schreef:

    Ik weet niet wie erger is:
    – Rutte: heeft de democratie gecorrumpeerd en is land-verrader: een horror-clown;
    – of: Pechtold: verraadt alles van waarde en is hautain: een gif-slang.

    Beiden kunnen – ja: moeten !!!!! – deze saboterende, anti-democratische,
    politieke mafia-praktijken,
    alleen maar uithalen, omdat ook zij loopjongens zijn, van de machten op de achtergrond.

  2. Karina schreef:

    Ik ben het met je eens Hannibal. Wilders smeekt net even teveel voor deelname. Maar ze kunnen hem niet meer verwijten dat hij niet durft te regeren of verantwoordelijkheden durft nemen.

  3. Pieter schreef:

    De uitdrukking is: The proof of the pudding is in the eating. In het Nederlands zou je kunnen zeggen: Zelf de proef op de som nemen.

  4. carthago schreef:

    Prachtige analyse.
    De pvv is de fopspeen van Mark kromme hark. Dat weet Geert overigens ook en die fopspeen maakt rutte nu steeds belachelijker. Hilarisch wordt het als rutte alsnog het veld moet ruimen vanwege?de Pvv dus. Zoniet, dan wordt mark vier jaar lang de stok tussen de christenhond segers en de kalifaatrat pechtold. En Buma gaat er met de kluif van door.

  5. Hans schreef:

    Maar er zit wel een kern van waarheid in het verhaal, meer aanslagen betekent meer pvv zetels. Met dit gegeven zal de pvv over 15 jaar de grootste partij zijn.