DE WERELD NU

Jodenhaat – de kip of het ei?

goede moslimweek, jodenhaat

Jodenhaat komt in het ooit zo liberale westen uit de meest bizarre en onverwachte krochten opwellen. Nauwelijks bedekt, en met heel slechte smoesjes. En, antisemieten dringen moeiteloos door in parlementen, kiezers en media lijkt het weinig te kunnen schelen.

Kort geleden vond in Londen een grote demonstratie plaats tegen Israël. Ondanks, of liever dankzij de publieke steun van de leider van Her Majesty’s Opposition, Jeremy Corbyn, kreeg die bijeenkomst meer de sfeer van Kristallnacht dan van een normale betoging. Wat er die zaterdag in de straten van Londen aan vuil werd gespuid over joden bleef waarschijnlijk alleen onbestraft omdat de stad op dit moment een islamitische burgemeester heeft.

De foto van één demonstrant ging viral. Deze bejaarde vrouw met het geblondeerde haar in een grote vlecht, droeg een bord met de tekst ‘Israel provokes antisemitism.’

jodenhaatEen kwaadaardige spiegeling van de werkelijkheid: het is juist antisemitisme dat haat tegen Israël oproept. Nog afgezien van het feit dat jodenhaat van alle tijden is, zou men het anders veel drukker hebben met demonstreren tegen landen als China en Iran, om nog maar te zwijgen over Noord-Korea of Myanmar.

Kritiek op de joodse staat is uiteraard altijd legitiem en soms terecht, al zou ik persoonlijk meer aan te merken hebben op hoe bijvoorbeeld president Macron en partijleider Xi met hun volk omspringen. Maar wie – zoals een groot deel van genoemde betogers, pleit voor de vernietiging van Israël, om plaats te maken voor een Arabische heilstaat, die zich uit moet strekken “from the river to the sea” -zoals te lezen viel op meegedragen borden, is zonder twijfel een jodenhater.

Eveneens recent zond de BBC een ‘documentaire’ uit over Gaza – ik gebruik de aanhalingstekens bewust. Daarin werden opzettelijk fouten gemaakt in de ondertiteling – zoals de BBC later zelf toegaf, zonder zich te verontschuldigen: geïnterviewde Palestijnen lieten weten dat alle ‘yehudis’ (joden) dood moesten. Dus niet alleen die in Israël, maar echt alle joden. Getrouw aan artikel 2 van het Hamas handvest – inmiddels voor de vaak herschreven, dat op zijn beurt recht doet aan teksten in de Koran.

In de ondertitels maakte de BBC daar ‘Israëli’s’ van, volgens henzelf na raadpleging van een aantal ‘deskundigen’ – allen met Arabische namen.

Zo’n beetje de hele wereld schuift al 3000 jaar joden samenzweringen in de schoenen, maar gezelligheidsverenigingen als de Moslimbroederschap geven keer op keer blijk dit spel het beste te spelen. Genoemde Moslimbroederschap heeft nu zelfs trekpoppen in het Amerikaanse Congres, een prestatie om je petje voor af te nemen.

Twee kiesdistricten hebben afgevaardigden naar het Congres gestuurd die de vernietiging van Israël bovenaan hun agenda hebben staan. Dat zijn tevens de eerste twee moslima’s in het Congres: de dames Ilhan Omar en Rashida Tlaib.

Uiteraard Democraten, de één gekozen in een district vol islamitische Oost-Afrikanen, de ander in een achterbuurt van Detroit, waar zwarten ruim in de meerderheid zijn.

Mevrouw Tlaib, afgevaardigde met een Palestijns-Arabische achtergrond, begon haar hoge ambt met het schofferen van de democratisch gekozen president van het land dat haar zo ver had laten komen. ‘Let’s impeach the motherfucker!!‘ luidde haar eerste tweet als Representative.

Collega Omar uit Somalië liet haar antisemitisme al snel de vrije loop. Joodse collega-politici werd een ‘dubbele loyaliteit’ aangewreven – namelijk ook aan Israël. En ze suggereerde dat iedere Amerikaanse politicus die positief over Israël spreekt, omgekocht is – de bekende tweet over ‘Benjamins’: biljetten van 100 dollar met de beeltenis van Benjamin Franklin.

Deze Omar grossiert in negatieve stereotyperingen van joden, van het soort dat eerder al in Mein Kampf breeduit werd geëtaleerd. Denk ook: Carnavalsvereniging Aalst.

Nog vóór haar aantreden in het Congres, had Omar als aanstormend talent van de Democratische Partij de voorpagina’s weten te halen met haar bewering dat Israël ‘de wereld hypnotiseert, om kritiek op zijn wandaden te vermijden…’

Over dubbele loyaliteit gesproken, het lijkt er eerder op dat de dames daar zelf last van hebben. Al was het maar omdat ze geen gelegenheid voorbij laten gaan hun afkeer van de Verenigde Staten te ventileren. Het heeft er bovendien alle schijn van dat Congress-woman Omar, nadat ze asiel had gekregen, tijdelijk met haar broer is getrouwd om hem ook aan de – ondanks alle afkeer – zeer begeerde papieren te helpen…

Ze was daarvóór met een ander getrouwd, van wie ze drie kinderen heeft, en is na het twee jaar durende huwelijk met iemand die haar broer lijkt te zijn, opnieuw met die eerste echtgenoot getrouwd. Zelf doet ze de beschuldigingen af als islamofobie en racisme, maar ze weigert documenten te overleggen om ze uit de wereld te helpen.

Wat ze ook aan absurditeiten en haatdragende teksten debiteert, de Democraten steunen Omar door dik en dun. Zonder ooit inhoudelijk in te gaan op wat ze precies zegt. Wacht, dat is niet helemaal waar. Partijleider Pelosi praatte Omar’s grofste antisemitische uitlatingen goed door te zeggen dat die voortkwamen uit cultuurverschillen, en niet antisemitisch waren bedoeld.

Hoe dan ook, iedere Republikein met kritiek op uitspraken van Omar of Tlaib krijgt per omgaande een roedel Democraten aan zijn broek, en wordt beschuldigd van om het even welke combinatie van racisme, mysogenie en islamofobie.

In een zeer recent interview legde mevrouw Tlaib een ongeëvenaard staaltje historisch revisionisme aan de dag, aangaande haar voorouders in het Midden Oosten, Palestijnse Arabieren – door haar ten onrechte ‘Palestijnen’ genoemd. Dat ging over hun houding jegens de joden die na de Holocaust vanuit Europa in het Britse protectoraat Palestina terecht kwamen.

“There’s a kind of a calming feeling, when I think of the Holocaust, in the fact that it was my ancestors -Palestinians- who lost their land and some lost their lives, their livelihood, their human dignity, their existence in many ways had been wiped out, I mean, just all of it in the name of trying to create a safe haven for Jews, post-the Holocaust.”

Het ‘rustgevende gevoel’ dat de afgevaardigde zegt te ervaren in verband met de Holocaust is niet overal in goede aarde gevallen. Wat ze verder zei leverde ook kritiek op, net als wat ze opzettelijk verzweeg – bijvoorbeeld de onafgebroken aanwezigheid van joden in het betreffende gebied sinds lang voor de jaartelling.

En lokale Arabieren die hun best deden joden op te vangen? Iedere historicus zonder politieke agenda weet dat dit fantasie is. De Arabieren in het land van Israël zijn sinds mensenheugenis beschäftigt om hun joodse buren uit te roeien, of minstens te verdrijven. Vooral in de jaren vóór de Holocaust, toen joden al een begin hadden gemaakt met het opbouwen van de staat Israël.

De groot-mufti van Jeruzalem, geestelijk leider van deze Arabieren, was dik met Hitler, die op zijn dringende verzoek geen jood naar het land van herkomst liet ontsnappen. De Führer beloofde hem bovendien de joden die daar al waren aan te pakken -zodra zijn bloedwerk in Europa was gedaan en de Engelsen uit het protectoraat waren verdreven.

Menig jood die de de Holocaust had overleefd en ondanks alle hindernissen het toekomstige Israël wist te bereiken, sneuvelde alsnog door een kogel van plaatselijke Arabieren. Zoals Atara Abramson, geboren in Polen in 1926, die als enige van haar familie Auschwitz overleefde. Ze kwam in 1946 terecht in een kibboets die al sinds 1927 bestond. Twee dagen voor de onafhankelijkheid van Israël, op 12 mei 1948, werd de kibboets aangevallen door lokale Arabieren en Jordaanse huurlingen, aanzienlijk beter bewapend dan de kibboets-bewoners. Die wilden zich na een verloren strijd overgeven, maar de eerste die zich met een witte vlag vertoonde, werd meteen doodgeschoten. De rest zocht zijn toevlucht in een nabij gelegen klooster, waar de Arabieren vervolgens granaten naar binnen gooiden. De meesten kwamen om, ook Atara Abramson.

De Democratische afgevaardigden Tlaib en Omar hebben zich in bepaalde kringen enorm populair gemaakt met hun gescheld op Trump, hun nauwelijks verholen antisemitisme en hun haat tegen Israël. Maar presidentsverkiezingen win je daarmee niet, althans niet in Amerika. En laat u niet van de wijs brengen door de schijnbaar onvoorwaardelijke steun van Pelosi en andere Democraten. Dat die steun altijd op de man speelt, en nooit over de inhoud gaat, spreekt al boekdelen.

Uiteindelijk hebben de Democraten weinig reden blij te zijn met het duo. In zekere zin hangt de partij hetzelfde lot boven het hoofd als Labour in Engeland: infiltratie door extremisten die de partij omlaag trekken bij verkiezingen.

Tenslotte nog een boodschap aan demonstrante Angela Mackeith, Labour-gemeenteraadslid in Oxford: de geblondeerde bejaarde die van mening is dat Israël antisemitisme veroorzaakt. Wie denkt dat het einde van Israël ook het einde van antisemitisme zou betekenen, heeft van de oude zowel als de nieuwe geschiedenis nog niet de eerste syllabe begrepen.


Alexander van der Meer is correspondent van Veren of Lood in Frankrijk.

8 reacties

  1. Martien Pennings schreef:

    Inhoudelijk voortreffelijk stuk.
    Mooi geschreven ook.

  2. Dick Orwell schreef:

    De nuttige idioot op de foto illustreert wel een punt, namelijk; Israel roept geen jodenhaat op, maar de leugenachtige eenzijdige berichtgeving van de Israel hatende linkse pers wel.

  3. IA schreef:

    De hamvraag is waarom extreem linkse idioten een extreem rechtse religie (ideologie is beter) pijpen….

  4. Cool Pete schreef:

    Heel goed en belangrijk artikel.

    Volgens mij, is de diepste onderlaag onder haat tegen joden :
    – rancune; jaloezie op ijver en op prestaties
    – haat tegen het individu : het onafhankelijk denkende individu.

    @IA : dat [inter-nationaal]socialisme zo heult met de islam, komt
    doordat beide : gelijkschakelend, onderwerpend, diktatoriaal en totalitair zijn.
    Alleen vergissen de socialisten zich : zodra de moslims in aantal groot genoeg zijn,
    roeien ze als eerste de socialisten uit. Zie bijv.: Iran, 1979.

  5. Johan P schreef:

    Kip en ei verhaal inderdaad, maar toch is er een andere vraag die gesteld dient te worden en die vrijwel altijd wordt vermeden omdat alleen al het stellen als anti-semitisch wordt geacht.
    En begrijp me niet verkeerd, ik ben van mening dat Israel het recht heeft te bestaan en dat het een joodse staat moet zijn. Enondanks dat ik het niet altijd eens ben met hun handelen in principe achter Israel sta. Maar zo langzamerhand is het wel zo dat men geen kritiek meer mag hebben op wat dan ook wat betreft hetzij Joden, hetzij Israel, omdat het anti-semtisch zou zijn. Iets wat feitelijk niet anders is dan het niet mogen hebben van kritiek op islam omdat dat islamofobisch zou zijn.
    En toch is er in beide gevallen wel degelijk grond voor kritiek. Overigens spelen beide groepen wel heel erg graag de slachtoffer kaart. In het ene geval wat meer terecht dan de andere, maar het idee dat de rest van de wereld tot in lengte der dagen altijd maar schuldgevoelens zou moeten houden over de holocaust -waar men ook al geen andere mening over mag hebben, noch ander onderzoek naar mag doen, en waarover andere meningen in veel landen zelfs strafbaar zijn- is toch iets dat een beetje een wrange smaak oplevert.

    De vraag die eigenlijk nooit wordt gesteld is de volgende: hoe is het in vredesnaam mogelijk dat feitelijk overal ter wereld waar de joden zich vestigden er zo’n afkeer van die groep is? Als dat zo wijdverbreid is, is het dan misschien toch zo dat het minimaal deels aan die groep zelf ligt?
    De joden als groep hebben zich, waar ze zich ook vestigden, altijd behoorlijk afzijdig gehouden en zijn nooit volkomen geintegreerd. Men kan in het midden laten of dat perse nodig is, het punt is dat als er binnen een gemeenschap een aparte groep is die altijd zal worden gestigmatiseerd. Dat is menselijke natuur.
    En stereotypen zijn ontstaan omdat daar een gegronde reden voor was. Het sterotype van de sjacherende jood is dan ook zeer zeer gegrond in de werkelijkheid. Wederom, daar waren goede redenen voor, maar het heeft zeker rancune gewekt.
    De buitensporige invloed van de joden op de economie heeft het beeld ook geen goed gedaan. Dat ze daar hard voor hebben gewerkt mag zo zijn, je maakt je er als groep niet geliefd mee. En als je je als groep dan ook nog eens afzondert dan is afkeer snel gewekt.

    Overigens ben ik van mening dat in de huidige wereld de invloed van de joden buitensporig groot is en dat dat voor een goed deel te wijten is aan hun oververtegenwoordiging in de media. Ik zou die invloed graag beperkter zien.

  6. Friesecanadees schreef:

    Ik zou uw mening ook graag beperkter zien,om maar met jou parameters te meten
    What do you think??
    do we have a deal?

  7. Cool Pete schreef:

    @Johan P : vaak ben ik het met u eens; maar nu niet.
    U begrijpt de essentie niet.
    De kortst mogelijke formulering daar van is : kwaliteit gaat boven kwantiteit.

  8. Johan P schreef:

    @Cool Pete.
    Uiteraard zullen er zaken zijn waarover we het oneens zijn. Dan kunnen we daar een discussie over hebben.

    Zoals ik al zei, ik ben VOOR Israel als joodse staat.
    Ik ben echter TEGEN de absurd grote joodse invloed in het westen. Als men bv ziet dat in IJsland de joodse lobby het voor elkaar kreeg om jongens-besnijdenis niet strafbaar te stellen terwijl joden met minder dan 300 mensen op de gehele bevolking letterlijk slechts rond de 0.1% van de bevolking vormen is er toch iets mis.
    Dat er in verschillende staten van de VS van overheidspersoneel, leraren en aannemers die voor de overheid werken wordt geeist dat ze een verklaring ondertekenen dat ze pro-Israel zijn is ook iets dat een beetje een wrange smaak oplevert. En zo zijn er nog talloze voorbeelden.

    Ik ben zeer zeker niet tegen Israel. Ik ben het niet altijd met hen eens, maar zie het wel als een zeer belangrijke staat. Maar net zoals wij niet hebben te zeggen hoe Israel zijn zaakjes moet regelen vind ik dat de joden hier niet moeten gaan uitmaken wat wel en niet mag.
    En ik ben van mening dat het op zn minst hypocriet is dat Israel hardop stelt dat het een joodse staat moet zijn, terwijl een verklaring dat Nederland Nederlands moet zijn door veel joodse organisaties wordt veroordeeld als xenofobisch, terwijl ze de Israelische verklaring steunen.

    Ik ontken de holocaust niet. Maar ik ben ook van mening dat als een geschiedkundige daar vragen bij zet en daar onderzoek naar wil doen en vervolgens met andere uitslagen komt, dat het niet per definitie al als een misdaad moet worden gezien en al helemaal geen grond is voor een arrestatie of een inreisverbod.

    @FrieseCanadees.
    Inhoudelijk reageren graag. Loze opmerkingen doen me niet zo veel.
    Waar ik wel een probleem mee heb is figuren die -net zoals u hier lijkt te doen- beweren dat meningen die hen niet aanstaan maar verboden moeten worden. Het hele idee van een open maatschappij is juist dat er over van alles kan worden gesproken. OOK, of misschien juist vooral, over zaken die gevoelig liggen.