Een geslaagde assimilatie of inburgering  van immigranten betekent volgens de tegenstanders dat je deze mensen voortaan als autochtonen moet beschouwen? Frans Groenendijk kan er niet over uit.

Vorige week had ik een verontrustende twitter-‘dialoog’ met Joram van Klaveren. Ik doe het maar af en toe: een soort van discussie aangaan op sociale media, maar voor hem maakte ik weer eens een uitzondering.

Reden daarvoor was vooral dat ik als vanzelf eraan terugdacht dat hij, toen nog PVV-kamerlid, me uitnodigde in het gebouw van de Tweede Kamer. Aanleiding was de uitgave van het boek Inburgeren in de praktijk. Persoonlijk verslag van een docent. Het werd een beetje aparte ontmoeting. Misschien schrijf ik er later nog wat over als onderdeel van een wat uitgebreider stuk over waarom die uitwisseling met deze man zo verontrustend was. Nu alleen iets over een opmerkelijke recensie van dat – achteraf gezien te vroeg – door mij uitgegeven boek [1] en een even merkwaardige fenomeen waar ik over hoorde tijdens mijn bezoek aan Gent een paar weken geleden.

‘Hippe’ moslims
Bij Bol.com vind je drie nogal verschillende recensies van dit boek. De meest negatieve vermeldde onder andere dit:

Het boek loopt over van generalisaties (de inburgeraars die als sympathiek worden omschreven zijn eigenlijk altijd niet-moslims of ‘hippe’ moslims) …

Dat begrip ‘hippe moslims’: daar moet je echt even bij stil staan. Wat zegt deze recensent, die opereert onder de schuilnaam ‘ekstertje’, hier nu eigenlijk? Wordt hier het woord hippe, tussen aanhalingstekens geplaatst, gebruikt als synoniem voor sympathiek?

Maar wat is dan de betekenis van die zin?

Mijn indruk is dat Roos kwalijk genomen wordt dat ze sympathieke moslims ook als sympathiek neerzet. Dat in de ogen van deze persoon ‘ware tolerantie’ inhoudt dat je actief wegkijkt van nare en afschuwelijke aspecten van vreemde culturen en je je niet verheugt over moslims die wèl inburgerbaar zijn. Echt inburgeren, assimileren dus, wordt afgewezen omdat dat het tegenovergestelde van multiculti is.

Ja, ik geef het onmiddellijk toe: ik besteed hier nogal veel aandacht aan een paar woorden uit één oude ‘recensie’ van jaren geleden. Het gaat me hier echter niet om het te kijk zetten van dit ekstertje: ik zie het als een bijna perfecte illustratie van wat er ten diepste mis is aan de wegkijkalliantie.

Superioriteit
Ik zou u evengoed nog niet lastig vallen met dit pijnlijk heldere voorbeeld zonder dat bezoek aan Gent. Na de presentatie van het boek Wie zijn religie verlaat, dood hem, ging ik uit eten met een aantal –autochtone zowel als allochtone– medebezoekers en een aantal van de sprekers, waaronder twee parlementsleden. Een van die parlementsleden was autochtoon, de ander allochtoon Vlaams.

In ons gesprek kwam een bijna perfect spiegelbeeld naar voren van dat verhaal over inburgeren. Beide parlementariërs, maar zij niet alleen, kwamen met voorbeelden van beweringen van onze tegenstanders dat geassimileerde immigranten niet meer geteld moeten worden als behorend tot een minderheid.

Laat dat alstublieft bezinken.

Toen ik dat zelf deed, drong –sterker dan ooit tevoren– het weer tot me door: het multicul-denken is weliswaar geen (expliciet) pleidooi voor burgeroorlog, maar wel een afwijzing van de superioriteit van beschavingen die in staat zijn om zowel te leren van andere beschavingen als mensen van andere achtergrond volledig te integreren. Die superioriteit zit hem in de insteek dat onze beschaving niet als vanzelf superieur is, zoals je bij perverse vormen van nationalisme – Hallo meneer Erdowahn – en bij ‘echte white supremacists’ kunt tegenkomen. De superioriteit zit in de bereidheid andere ideeën in overweging te nemen en eventueel over te nemen en mensen met een andere achtergrond te verwelkomen in ons kamp.

Fatphobia
Terwijl ik dit stukje afrondde stuitte ik op deze foto met tekst, dankzij de onovertroffen Andrew Klavan [2]. ‘Dikke mensen zijn gezellige mensen’, luidt de uitdrukking, maar wanneer je de originele grotere versie van deze foto rechts bekijkt, en het artikel eronder leest, realiseer je je dat geen wet van Meden en Perzen is. Citaat:

I love to talk about undoing Western civilization because it’s just so romantic to me.

Een heel aparte manier om het nogal westerse begrip romantiek te gebruiken! Dikke mensen zijn ook wel eens heel dom en/of getraumatiseerd. Let wel: de arme vrouw in kwestie brengt zelf actief haar verschillende ernstige trauma’s naar voren in het debat. Haar betoog is op zichzelf alleen betreurenswaardig, het maatschappelijke probleem is dat ze volop platform en aanmoediging krijgt.

---

NOTEN:

1. Mocht u geïnteresseerd zijn in het hele boekje: stuur me een Direct Message via twitter: ik heb nog exemplaren.
   Later schreef Roos van Friesland nog 17 blogs over dezelfde materie. Hier na te lezen. Het meest gelezen stukje heet Betuttelracisme en de bibliotheekjuf.
2. Klavan gebruikt die tweet om aandacht te vestigen op deze video, die het waard is om helemaal te bekijken. Dit betoog draait om de kern van Trumps uitzonderlijke succes: hij brengt zijn politieke tegenstanders ertoe om zichzelf te vernietigen. Bekijk de hele video, als u tijd heeft. Hij vergelijkt Trump met de hoofdpersoon van One flew over the cuckoo’s nest. De link voert naar deze passage over Trump als:… not alltogether good guy who happens to be the necessary man of the moment. He broke the soft mental tyranny of political correctness and the toxic sanctimony of woke leftism.