Amsterdam en seks, het blijft een schizofrene combinatie.

De gemeente Amsterdam gaat controleren of massagesalons een happy end verschaffen. Dat mag blijkbaar niet, omdat het in zou gaan tegen het vergunningenbeleid voor sekswerk, en het oneigenlijk gebruik van een bedrijfsruimte. De gemeente gaat nu met anonieme ‘nep’klanten onderzoeken of salons zo’n happy end aanbieden. Wie zich daar aan ‘schuldig’ maakt, krijgt een aantekening van een ‘geconstateerde misstand’.

Ik wordt daar moe van. Zo. Ontzettend. Moe.

Sinds de prostitutie is gelegaliseerd, wordt er niets meer gedoogd. Wel zijn sinds het begin van deze eeuw circa 360 massagesalons geopend, waarvan er al ongeveer 250 weer verdwenen zijn, zo meldt de gemeente met besmuikte trots.

Vorig jaar trof de gemeente bij driekwart (van 22 gecontroleerde salons) sporen aan die een mogelijke aanwijzing zijn voor prostitutie. Deze week is Amsterdam gedaagd door 3 door de gemeente gesloten salons. Hun argument zal zijn: dat de gebruikte onderzoeksmethoden niet deugen, dat het biologisch materiaal verouderd is of dat er spontaan sprake was van een orgasme, zonder de seksuele handelingen.

Ziet U wat ik bedoel?

Natúúrlijk gaat het hier om verkapte bordelen. Maar het moet bewezen worden, en daarmee verlaagt de gemeente Amsterdam zich tot een peil, waarmee vergeleken de bordelen nog gunstig afsteken. En dat vooral, omdat er zo vreselijk wordt geroepen dat er gedwongen prostitutie voorkomt. Wat wethouder Asscher indertijd goed uitkwam om zijn obsessie met de morele kant van prostitutie van een legaal sausje te voorzien.

Geen misverstand: vrouwen dwingen tot prostitutie moet je gewoon afstraffen met twintig jaar cel. Dat gebeurt niet, maar zo denk ik er over. Ook geen misverstand: de actie die Lodewijk Asscher opzette teneinde ramen op de Wallen op te kopen was niet alleen een faliekante mislukking die Amsterdam opscheepte met een enorme stapel moeilijk verkoopbare panden, maar was bovendien ingegeven door morele overwegingen van een kaliber dat traditioneel vooral door dominees op de Veluwe wordt gepraktiseerd. Ik ben absoluut niet overtuigd van de inlevendheid van Asscher in zaken de prostitutie aangaand – wel dat hij een glibberige kwezel is, die zijn moraal via omwegen aan de mens probeert te brengen.

Maar terug naar die controles: die zijn op verschillende manieren te ondervangen natuurlijk. De mensheid is altijd heel vernuftig geweest in het vinden van signalen om aan te geven wat men wil, of wat men voor diensten vragen mag. Een spontane kus op het voorhoofd – ik noem maar even iets – zou je kunnen opvatten als een verzoek om een happy ending. Mag zo’n undercover-ambtenaar natuurlijk niet doen. Zo zijn er nog tientallen andere varianten te verzinnen, maar wat ik zeggen wil is: dit is symptoombestrijding, en echt helpen zal het niet.

Maar de beste manier waarop de salons zich bij de rechtbank verdedigen kunnen komt van John Cleese, aan het einde van onderstaande sketch. Alvast veel plezier.

(Voor wie weinig tijd heeft maar de sketch niet kent: zo rond 3.30)