Toon Kasdorp trok een wat ouder artikel uit de kast, en stelt er de juiste vraag bij. Want dat het economische systeem vastloopt wordt alleen door incompetente politici nog ontkend.

David Brooks maakte zes jaar geleden in de New York Times een analyse van de toen nog wereldwijde economische crisis. Een vertaling van zijn artikel stond in de Volkskrant van 10/5/12.

Progressieve economen en politici van het slag François Hollande pleitten toen voor een verhoging van de overheidsuitgaven omdat dit de economieën zou stimuleren. Dat ze daar (tijdelijk) weer voor zouden moeten lenen vonden ze geen bezwaar.

Brooks wees erop dat een verhoging van de overheidsuitgaven alleen mogelijk is als die om te beginnen niet al te hoog zijn. Net zoals het moeilijk is om de rente te verlagen wanneer die de nul procent nadert, kunnen de overheidsuitgaven in een land als Frankrijk moeilijk nog verder verhoogd worden nu er geen enkel vooruitzicht is dat dit de economische groei daadwerkelijk zal stimuleren. Zoals U weet is de stagnatie in Frankrijk gewoon door gegaan, inclusief een verdere stijging van de uitgaven tot iedereen er genoeg van had, het oude regime afschafte en het met Macron ging proberen.

In de VS zat het probleem bij een te veel aan overdrachtsuitgaven, een te groot beslag van de overheid op de nationale middelen, ondoelmatige wetgeving en een slechte organisatie van het overheidsapparaat. Die remden daar de groei en dat probleem was niet cyclisch maar structureel.
Daar probeerde men de economie aan te jagen met belastingverlagingen en in Frankrijk met een verhoging van de uitgaven, maar beide methoden hebben niet gewerkt. Brooks permitteerde zich daarbij een retorisch trucje door halverwege zijn artikel de verhoging van de overheidsuitgaven te vervangen door de absolute hoogte van de uitgaven, maar in principe had hij gelijk. Een top down overheidsorganisatie van vijftig procent van het BNP, zoals in Frankrijk of uitgaven ter hoogte van 6,300000000000 dollar, zoals in de VS, dat is allebei te veel. Dat remt de economie. Het heeft onder meer een te gezwollen financiële sector ten gevolge gehad, een overinvestering in de huizenbouw en speculatieve in plaats van productieve investeringen.

Hij constateert dat het oude economische model inclusief de daarbij horende verzorgingsstaat niet langer houdbaar zijn en dat het wachten nu is op structurele veranderingen. Ik ben benieuwd of iemand deze analyse serieus genomen heeft en er nog een vervolg op komt, want het is wel revolutie.

---

Dit artikel verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp