GroenLinks’ parasitisme op de rechtsstaat
Vrijwel niemand herinnert het zich nog, maar GroenLinks is oorspronkelijk ontstaan uit vier partijen. Naast de vrijwel vergeten PPR en PSP was dat natuurlijk de CPN, maar ook de obscure CDA-afsplitsing EVP trad in 1989 toe tot de bakfietspartij. Daar merk je nog maar zelden iets van, maar in verkiezingstijd – en in hoge nood – zet men blijkbaar het hek open.
In een desperate poging nog enige christenen te mobiliseren teneinde GL te behoeden voor volledige eliminatie op 12 september, schreef hoogleraar (Christelijke Theologie) Ruard Ganzevoort (ook Eerste Kamerlid) een opiniestukje in het Christelijk Weekblad van afgelopen week: “Parasiteren” . En – oh wonder! – het ging over de PVV. Ditmaal gekarakteriseerd als parasiet van de democratische rechtsstaat,
In zijn mager beredeneerd betoog erkent Ganzevoort netjes dat de PVV zich keurig aan de democratische rechtsregels houdt, doch desalniettemin… Afijn, het is weer verkiezingstijd.
Steen des aanstoots is het verlangen van Geert Wilders c.s. om Artikel 1 van de Grondwet te wijzigen, en dat hij en zijn partij dit dan ook luidkeels te verkondigen. Het zaaien van wantrouwen tegen de Nederlandse rechtsstaat beschouwt Ganzevoort eveneens als een typische parasitair fenomeen dat ons land en haar democratie verzwakt.
Om met de voor de hand liggende kant van de zaak te beginnen: het gotspe dat uitgerekend GroenLinks – actiepartij pur sang – waar men zich nog nooit heeft bekommerd om een illegale actie meer of minder (zei daar iemand Duyvendak?) waarschuwingen uitdeelt over de ondergraving van de democratische rechtsstaat! Het klinkt als een thema waaromheen een cabaretier moeiteloos een avondvullend programma zou kunnen schrijven, maar Ganzevoort lijkt het serieus te menen.
Was GroenLinks niet ook de partij, die bij herhaling poogt en poogde – middels een generaal pardon in diverse varianten – de normale gang van zaken van de rechtsstaat te omzeilen? Een linkse meerderheid na 12 september zal opnieuw taferelen te zien geven die aan 2006 zullen doen denken. En opnieuw zal dat dan niet volgens de sinds lang gangbare weg van de Nederlandse democratische rechtsstaat verlopen.
Maar is Artikel 1 inderdaad het hart van de grondrechten van onze samenleving, dat niet bestreden zou mogen worden? Is dat inderdaad zo’n ernstig voornemen, dat een poging het op democratische wijze te wijzigen kan worden beschouwd als een aanslag op de democratische rechtsstaat? Mwâhh. Het is een product van de laatste grote grondwetswijziging (1983), en een idealistisch geformuleerd stukje luchtfietserij dat met de realiteit weinig uitstaande heeft. Ik citeer het hier maar even:
Met zijn boude stellingname verkondigt Ganzevoort dus eigenlijk, dat de democratische rechtsstaat pas in 1983 werd ingevoerd in Nederland. Tijd om het hek weer dicht te doen, zo lijkt het. Maar er valt nog meer over te zeggen.
In principe is het artikel zo geformuleerd, dat bijvoorbeeld de Partij voor de Dieren nog ooit eens met de eis zou kunnen komen van stemrecht voor haar doelgroep. Niet dat ik hoop ze nu op een gedachte te hebben gebracht, maar de Grondwet lijkt het toe te staan, en impliceert met deze tekst juist dat een ontbreken hiervan kan worden beschouwd als discriminatie.
Waarmee ook duidelijk is waarom het waanzinnig was dit als Artikel 1 in te voegen in de Grondwet. In Artikel 1 wordt door juristen gewoonlijk geformuleerd wat de begrenzingen van het onderwerp (welke mensen, fysieke grenzen, etc.) van de tekst behelzen. Zo niet in de Grondwet van het Koninkrijk der Nederlanden, waar we sinds 1983 beginnen met een artikel tegen discriminatie, dat voldoende ruim geformuleerd is om een democratische dictatuur van de grassprieten mogelijk te maken. Maar als hoogleraar Theologie ben je wellicht niet zo op de hoogte met juridische gewoonten, al zou een verstandig mens er dan ook niet mee de openbaarheid zoeken.
Maar goed, de PVV zet groepen mensen tegen elkaar op, aldus Ganzevoort:
Onder het mom van de problemen benoemen zet ze (de PVV) groepen mensen tegen elkaar op, versterkt ze de onvrede en breekt ze de godsdienstvrijheid en de vrijheid van meningsuiting selectief af.
Je bent geneigd de heer Ganzevoort te adviseren eens een proces te beginnen. Mr Spong zal hem ongetwijfeld met open armen ontvangen, al meen ik me te herinneren dat een vorig proces tegen Geert Wilders op vrijwel exact dezelfde beschuldiging gebaseerd was. Dát was pas een poging tot afbraak van de vrijheid van meningsuiting! De daarop volgende vrijspraak zal het vertrouwen in de rechtspraak wellicht inderdaad hebben aangetast, maar dan toch vooral bij die mensen die door de hysterische berichtgeving van onder anderen Twan Huys en de ruime aandacht voor figuren als Mohammed Rabbae (ook GroenLinks, toch?) ervan overtuigd waren geraakt dat Wilders inderdaad zou (en moest!) worden veroordeeld.
Dat die vrijspraak in brede kring werd beschouwd als een versterking van zowel rechtsstaat als vrijheid van meningsuiting is de heer Ganzevoort blijkbaar ontgaan, of hij heeft het zo niet ervaren. Maar dat laatste lijkt me vooral iets te zeggen over de heer Ruard Ganzevoort, en diens persoonlijke beeld van de democratische rechtsstaat. Dat hij er nu pas op terugkomt, in een vrij obscuur blad, suggereert ook dat hij denkt er mee weg te kunnen komen. De beoogde kiezers zijn het anderhalf jaar na dato wel vergeten, lijkt hij te hopen.
En via deze omweg komt Ganzevoort op een klassiek thema: de anti-democraten die de democratie gebruiken teneinde haar af te schaffen. Dat hij impliciet vooral een groep verdedigt die vanuit haar religieuze overtuiging juist de mening is toegedaan die hij nu juist zegt te bestrijden, en hieraan bij elke gelegenheid luid en duidelijk uiting geeft, is vanzelfsprekend toegestaan, maar laat een vieze nasmaak achter.
Als er in Nederland één partij is die de democratische rechtsstaat heeft genegeerd als dat haar beter uitkwam is het GroenLinks wel, zowel de partij als veel van haar leden. Je moet maar durven.
Eerder verschenen op Dagelijkse Standaard.