Het immigratiedebat gistermiddag werd eigenlijk al gisterochtend begonnen met een eerste inleidende beschieting van Alexander Pechtold en Sjoerd Sjoerdsma in een opinieartikel in De Volkskrant.

Het beeld dat D66-politici proberen te verkopen, is niet veel verschillend van de Spermabank die een bord buiten hangt met “Gratis neuken”, om vervolgens te beweren dat de storm van belangstelling een gevolg is van begaanheid met de kinderloosheid van 40+-actrices. Oorzaak en doel worden hier op een ontstellende manier van elkaar losgekoppeld en weer volgens de eigen kinderlijke dromen aan elkaar vast geknutseld. Willen deze mannen bijdragen? Mogelijk dat die ertussen zitten, maar wat de meerderheid wil is gratis neuken.

Om dat beeld nog even vast te houden: het is de blijdschap van een actrice die gelukkig huilt om alle onbaatzuchtige donors. Dat zien we ook terug in het ongeloof dat, voorgewend of echt, iets van de wereldvreemdheid van beide politici toont. Men schijnt het vreemd te vinden dat de regering niet staat te springen om enorme inspanningen te moeten leveren om een horde gelukszoekers te moeten accommoderen. Bovendien onmiskenbaar ten laste en nadele van de eigen bevolking, die om die instroom nooit heeft gevraagd. Het zijn de verongelijkte woorden van een veilingmeester, die eindelijk een klant heeft gevonden voor een kavel, dat tevreden eigenaars niet wensen te verkopen.

Citaat:

“Laten we onze beschaving uitdragen als iets waar we trots op zijn en waarin we mensen zekerheid, veiligheid en een fatsoenlijke opvang geven.”

Ook hier zien we een omdraaiing van oorzaak en gevolg. Wat zegt D66 hier? Dat mensen hierheen komen om deel te hebben aan onze beschaving, en dat we daar zo blij mee moeten zijn dat we het hen in alles naar de zin moeten maken. Dat is een heel ideële instelling, te leven om het anderen naar de zin te maken, maar daar werd nog nooit iemand gelukkig van. Hoe lang het duurt voor iemand zich heeft aangepast en volledig in onze maatschappij zal kunnen meedraaien is zo’n klein detail waar men luchtig aan voorbijgaat. Iedereen heeft tegenwoordig toch een HBO-diploma? Intelligente mensen kunnen zich immers overal snel aanpassen.

Hier gaan een aantal misconcepties hand in hand, en verworden tot een vrijwel onontwarbare knoop. De premisse dat iedereen die nu binnenkomt voldoende flexibel is om zich vlot te kunnen aanpassen – in plaats van veertig jaar te gaan verpieteren in een zelfgekozen getto van een grote stad – is van een adembenemende domheid die eerdere ervaringen negeert. En dat is al gebouwd op de gedachte dat iedereen ongeveer dezelfde capaciteiten heeft, en dat deze slechts moeten worden ontwikkeld. Waar we nog aan kunnen toevoegen, dat geenszins logisch en redelijk is dat de gehele huidige bevolking hiervoor klaar moet staan en moreel verplicht is bij te dragen.

En dan is er nog de bijzonder kwalijke houding, dat weliswaar alle culturen gelijk zijn (want anders kun je natuurlijk geen gemakkelijke overstap rechtvaardigen), maar dat de onze zoveel prettiger is, dat iedereen die met graagte en volhartigheid wenst te omarmen, mits deze migranten hier gevestigd kunnen worden op dezelfde basis als autochtone inwoners. Het is – vrij naar Nausicaa Marbe – het terugbrengen van de integratiediscussie tot een gesprek over de verschillende geuren die spruitjes en kebab in het trappenhuis veroorzaken. Daarmee wordt de realiteit gedegradeerd tot een vervelende interferentie met een hoger doel.

Pechtold en Sjoerdsma willen de poorten, deuren en ramen openen, en dat het stormt zal ze worst zijn. En dat alles moet worden gedaan onder de vlag der EU, het vaandel van de moderne beschaving. Impliciet stellen ze de vraag, waarom al die beletsels voor de instroom van gelukkige vrije zielen er altijd zo belemmerend zijn geweest.

Dat wie zo weinig van de wereld begrijpt, deel heeft aan het landsbestuur is een drama. De toejuichingen van de achterban illustreren dat er met het onderwijs in ons land enorm veel mis is. Want wie achter de visioenen van deze moderne Lou de Palingboer het beloofde land ontwaart, is niet van deze wereld.