Een geluk bij een ongeluk: overdenk structurele verbanning!
De Turkse crimineel die zijn enkelband doorknipte en de wijk zal hebben genomen naar Turkije besloot daarmee tot een zelfgekozen verbanning. Dat zouden we moeten formaliseren!
Het was weer eens zover. Het onderzoek naar de cocaïnehandel van Cetin G. duurde de rechterlijke macht weer eens te lang, zodat hij de uitkomst van onderzoek en aanklacht thuis met een enkelband mocht afwachten. De man heeft die enkelband nu doorgeknipt, en is met de noorderzon vertrokken, ongetwijfeld naar zijn land van herkomst Turkije, dat hem niet aan Nederland uit zal leveren. De rechter wast ongetwijfeld zijn handen in onschuld, wat niet wegneemt dat het een opening biedt voor een veel structureler oplossing van dit soort probleempjes. Met een niet onaardige precedentwerking in het verschiet als kers op de taart.
Een screenshot van het hele artikel in De Telegraaf vindt u hier.
Over verbanning en de positieve implicaties er van schreef Juvenalis anderhalf jaar terug al. De argumenten staan nog steeds strak overeind, al was het een ietwat theoretisch betoog. Er zitten echter nog veel meer interessante mogelijkheden aan vast. Natuurlijk komt daar gekrijs en gehuil van – straf mag geen pijn doen is de moderne overtuiging. Maar er moet naar gekeken worden, want al bevredigt het het rechtvaardigheidsgevoel niet, een oplossing biedt het wel.
Een jaar of zes, zeven geleden zag ik een onderzoekje waar in de marge werd genoteerd, dat Marokkaanse crimineeltjes niets zo zeer vreesden als denaturalisatie en uitzetting naar Marokko. Misschien dat dat voor Turken minder geldt? Ik betwijfel dat zeer, niemand houdt hen tegen voortaan in Turkije te resideren, en er nooit meer weg te gaan. Desondanks wonen ze en masse in Nederland. Dat niemand om het vertrek van criminelen een traan laten zou is een extra reden het actiever te gaan stimuleren.
Je hoeft het ook geen verbanning verbanning te noemen, denaturalisatie en uitzetting als ongewenste vreemdeling voldoen – met de toevoeging dat bij onverhoopte terugkeer in ons land automatisch vijftien jaar extra cel volgt.
Het is een aanpak die meer perspectieven biedt. Het zet op de agenda wie we in Nederland houden willen, en van wie we af willen. Dat er redenen voor denaturalisatie worden geïdentificeerd, waarmee ook dat als realistisch punt op de agenda komt. Het vereist ook iets betere grenscontroles – en dat is wellicht de grootste hindernis in het huidige discours. Maar veiligheid is een begrip dat men zelfs in Brussel snapt – mits duidelijk gemaakt met de punt van een bajonet of iets vergelijkbaars. Misschien moet je het dan geen grenscontroles noemen, maar regionale identitaire zekerstellingen voor mijn part. Het gaat om wat je doet en het resultaat.
Dat hiermee eindelijk een straf wordt geïntroduceerd die een deel van de bevolking – juist het meest ongezeglijke deel – voldoende angst aan jaagt zich eens beter te gedragen moeten we dan maar als een bonus zien. We kunnen er maar beter van af zijn.
Bij mensenrechten gaat het altijd over de mensenrechten van daders nooit die van de slachtoffers, en die kunnen soms totaal beëindigd zijn door daders.
Dat daders recht op privacy hebben is natuurlijk idioot, wanneer ze voortvluchtig of veroordeeld zijn hebben ze daar geen recht meer op.
Verbanning is een uitstekende methode om, zonder ons straf systeem direct helemaal draconisch te maken voor iedereen, met geloofwaardige straffen te komen voor mensen uit islamitische en andere primitieve culturen, waar marteling en erger heel gewoon zijn.
Om de jihadistische dreiging af te wenden dienen we wel terug te grijpen op het verleden, en jihadisten altijd doden, als ze zich niet al zelf hebben opgeblazen, maar het extra schuilt in de belofte dat ze nooit in het paradijs zullen belanden omdat ze op onislamitische wijze begraven zullen worden met varkensafval ed.
Hiermee nemen wij hun zogenaamde zekerheid van het paradijs af, omdat doden en gedood worden in de naam van ‘allah’ wordt afgesneden.
In Atjeh werkte het, nu hier ook.
Het land zal er veel veiliger op wordende de idioot dure veiligheidsmaatregelen kunnen naar beneden.
Waarom moeten wij lijden en betalen voor een groep die ons haat en wil vermoorden?
Verbanning is een redelijke methode om verdere escalatie op de criminaliteitsladder te doorbreken.
Precies, bankrekeningen blokkeren, bezittingen confisceren en lekker laten verrekken in de Turkse heilstaat.
Veel goedkoper dan er zinloos mankracht aan te besteden.
Zal wel niet gebeuren want de dader is natuurlijk veel belangrijker dan de slachtoffers en belastingbetalers bij elkaar.
Een interessante casus levert de strijd op rond de in München woonachtige crimineel Mühlis Ari, in de Duitse pers vanwege de privacy aangeduid als Mehmet. Na zijn zoveelste beroving met grof geweld (specialisatie: neusbeentje breken) besloot men in Beieren om de toen 14-jarige uit uit zetten naar Turkije. Groot was de verontwaardiging in dat land, waar hij als held werd ontvangen en tot medewerker van een jeugdzender promoveerde. Toen daar echter computers begonnen te verdwijnen, zag men zich gedwongen, het contract te beëindigen. Intussen had een hogere rechterlijke instantie in Duitsland besloten, dat je een kind niet van zijn ouders mocht scheiden, en dus keerde hij terug naar München. Tot vreugde van alle Gutmenschen leek hij zowaar zijn leven te hebben gebeterd. Hij haalde zelfs een schooldiploma. Helaas, daarna waren het zijn ouders die hem aanklaagden omdat hij ze had bedreigd als ze hem geen geld gaven. Waarop hij naar Turkije vluchtte, en ook officieel een Duits weder-inreisverbod kreeg opgelegd. Het laatste nieuws is dat hij in Turkije tot 11,5 jaar is veroordeeld omdat hij daar iemand heeft beroofd…