De huidige media-aandacht voor Gaza en het lijden van de Palestijnse bevolking is een mooie insteek om het eens te hebben over de westerse culturele preoccupaties van een groot deel van de politiek correcte mensheid in het westen.

Wat beter dan te beginnen met de krokodillentranen van een Britse nitwit met een voorliefde voor Palestijnen?

Een vriend stuurde me dit plaatje toe en vroeg, wie hier nu gek is?

Dit soort tweets – mensen zijn echt van de pot gepleurd: “his dream”, “had a vest marked press”.
Alsof die grens niet gesloten is wegens oorlog en een vest met de letters  ‘PERS’  hetzelfde is als een paspoort.
Liz Sly is afgestudeerd aan de universiteit van Cambridge (VK) en buitenlands correspondent voor de Washington Post in Beirut. Waar gaat het mis?

Mijn antwoord aan hem krijgt u er gelijk bij:

In Cambridge gaat het al mis. Daar studeren mensen die niet willen begrijpen hoe het gaat uitpakken als je een munitieopslagplaats inricht onder een ziekenhuis – iets wat in het MO steevast gedaan wordt door de anti-Israelische en anti-Westerse partijen. Meer valt er echt niet over te zeggen – het is een schitterend voorbeeld eigenlijk, omdat het illustreert hoe kunstmatig westerse conventies zijn.

En dat laatste is waarover ik het hebben wil. De wereld verandert, en de tijd dat de westerse culturele preoccupaties de wereld domineerden loopt ten einde. Zoals ik hier direct boven al aangeef, worden wij – of onze cultureel angehauchten als de Israëli’s – voortdurend bestreden door vijanden die ons bij hoog en bij laag aan onze principes herinneren en zelf die principes voortdurend en ten diepste schenden.

Als ergens een ziekenhuis wordt getroffen is dat soms zeker een betreurenswaardig ongeluk. Als de Russen er in Syrië een raken is het een misdaad volgens veel mensen. In een oorlog als die in het MO zijn beide beweringen welbeschouwd tegelijk waar. De Russen zijn er voor zo ver ik beoordelen kan niet speciaal op uit om ziekenhuizen te raken, maar als ze er zeker van zijn dat zich daar een militair doel in of bij bevindt, aarzelen ze niet het eerst als doel te beschouwen, en pas daarna als ziekenhuis.

De Amerikanen en de Israëli’s doen dat naar mijn idee – met meer terughoudendheid – nauwelijks verschillend. Het is savoir vivre in een andere context dan die uitdrukking normaliter weer wil geven. Alleen vertellen Amerikanen en Israëli’s dat de journalisten niet. Maar het aantal getroffen ziekenhuizen in Syrië (Aleppo!!), Irak en Gaza is eenvoudig te groot om die smoes niet te doorzien. Het aantal bewezen misleidingen door Arabische strijders onderstreept dat slechts.

De westerse ideeën over de regels van oorlogsvoering zijn in het Midden Oosten bekend. Men benut deze ideeën als een zwakke plek van de westerse stijl van vechten. In zekere zin is het ook een zwakke plek, zoals alle beschaving een vorm van het cultiveren van eigen zwaktes is. Ook, omdat een hogere beschaving zich dat meestal beter permitteren kan dan een lagere. Daarover klagen is zinloos, dat wij denken dat zij denken zoals wij denken is hovaardij. Dat heeft de kwetsuur van de ziel van die geschokte juffrouw Liz Sly (trouwens, what’s in a name!?!) tot gevolg gehad, en de kogels in de bast van deze Palestijn.

Hoe terecht dat is? Zoals ik hierboven probeerde uit te leggen heeft dat niets te maken met terecht of onterecht: het gebeurt. In de context van het Midden Oosten kun je echt niets anders verwachten.