DE WERELD NU

Het gaat niet best in de Wallonie

Het conflict van de Belgische gevangenbewaarders met de minister van justitie is in feite een conflict tussen het slecht georganiseerde Waalse gevangeniswezen en een efficiënte Vlaamse minister.

Koen Geens was oprichter en compagnon in een van de grootste internationale advocatenkantoren van België en hoogleraar aan de universiteit van Leuven. Hij is kabinetschef geweest van Kris Peeters en in die functie de leidende kracht in het project VIA, waardoor de Vlaamse regering probeert bij de top vijf van Europese regio’s in economisch en cultureel opzicht te komen. Onder Geens in zijn eerdere functie als Minister van Financiën werd het Belgische federale begrotingstekort teruggebracht tot 2,6%, waardoor een Europese boete kon worden vermeden.

Tegenover hem staat het Brusselse en Waalse gevangeniswezen, dat in alle opzichten net zo ouderwets, corrupt en inefficiënt is als alle andere Waalse overheidsinstellingen en dat het financieel moet hebben van steun uit Vlaanderen. Waar U weinig over leest in de Nederlandse kranten, maar wat U wel in de Belgische pers kunt vinden is dat de opstand van de gevangenisbewaarders, die zich intussen tot de gedetineerden heeft uitgebreid, tot de francofonie beperkt blijft. In Vlaanderen is het rustig.

Wat zich in de buitenwereld aandient als een arbeidsconflict, zoals dat ook in Frankrijk woedt op het ogenblik, is in wezen een aspect van De Vlaams-Waalse tegenstellingen.

De Vlaamse minister heeft geen budget voor de loonsverhogingen die worden gevraagd en vindt bovendien dat als er extra geld beschikbaar komt dit aangewend moet worden voor een vergroting van de efficiency in het gevangeniswezen in plaats van voor verbetering van arbeidsvoorwaarden in de francofonie.

Het zijn dit soort conflicten die de eenheid van de Belgische natie meer ondermijnen dan de taalstrijd uit het verleden, waar je tegenwoordig weinig meer over hoort. Er tekent zich een steeds duidelijkere sociale breuk af tussen het hardwerkende en welvarende Vlaanderen en het luie en inefficiënte wereldje van de francofonie. Het lijkt wachten tot op den duur dit land vanzelf uit elkaar gaat vallen.


Dit artikel verscheen vandaag ook op het Blog van Toon Kasdorp