Fransen lijken Macron nu al zat
De populariteit van de Franse president Emmanuel Macron is in vrije val geraakt.
President Macron werd op 8 mei voor vijf jaar gekozen als president van alle Fransen. Maar zijn populariteit is de afgelopen maanden veel sneller gezakt dan die van zijn voorgangers. Zelfs de immens impopulaire Hollande deed het een stuk beter door vijf jaar geleden na 3 maanden pas 7% kwijt te zijn (met 54% over).
Opvallend daarbij is, dat Hollande al een president was die men koos uit negativiteit. Alles, behalve nog vijf jaar Sarkozy. Voor Macron geldt dat nog sterker: half Frankrijk stond vol angst en beven te wachten of Marine le Pen niet per ongeluk toch een beter resultaat zou behalen.
Macron heeft het zijn tegenstanders dan ook wel makkelijk gemaakt. Niet alleen is in Frankrijk al een week ophef over het nieuws dat hij in zijn eerste 100 dagen voor €31.000 aan cosmetica heeft gekocht, maar ook het relletje dat hij zijn vrouw een grotere rol wilde geven in het Franse staatsbestel dan gebruikelijk is. Fransen zijn diep in hun hart extreem conservatief, en uiteindelijk is het idee van de president teruggetrokken.
Het gaat ook niet om die €31.000, de Fransen zijn wel wat gewend van hun presidenten. Het probleem is dat er te weinig tegenover staat dat mensen op andere gedachten zou kunnen brengen. Macron praat een hoop, heeft grote vergezichten – waarmee hij binnen de EU al slaande ruzie met Polen heeft veroorzaakt – maar levert tot op heden weinig meer dan die praatjes. Het is vooral dàt wat men zat is, maar eerlijk is eerlijk: regeringen regeren tijdens de zomer immers maar heel beperkt.
Ook Macron’s premier moet het ontgelden. Zo baas, zo hond zou je bijna zeggen.
De afgelopen vijftig jaar werd vrijwel elke jonge president in de westerse wereld al snel begroet als de nieuwe Kennedy. Maar dat daar steeds minder van overblijft zou kranten de gedachte moeten bijbrengen dat men mensen eens op hun toekomstige merites – en dan vooral het potentieel daarvoor – zou moeten beoordelen. Macron was de desperate keus van een land dat te angstig was een realiteit onder Marine le Pen onder ogen te zien. Wat een zwakke president hen brengen zal moet de toekomst uitwijzen, maar hoe slechter Macron het komende vijf jaar doet, des te meer kansen zal Le Pen in 2022 hebben.
Ondertussen loopt Mark Rutte de deur plat in Parijs. Het illustreert slechts dat Rutte =inderdaad uit is op een Europees baantje voor zichzelf. De steun van de president van Frankrijk kan daarvoor niet worden gemist. En Den Haag wordt er weer wat EU-gezinder van, lijkt men in Brussel te denken.
En dan te bedenken dat het presidentschap van Kennedy een façade was opgezet door zijn extreem manipulatieve en corrupte vader en tot in de puntjes overeind gehouden door zijn twee broers en met hulp van Kennedy’s zeer innemende persoonlijkheid. Lees “The Dark Side of Camelot”.
President Makroon.
Zijn voornaam is Kokos.
Jammer voor de Fransen en de burgers in de EU. Er is gekozen voor de voortkabbelende neergang van wat eens een verzameling grande nations was, waarin elke natie bijdroeg aan de grandeur.
Das war einmal. De grandeur van de naties is er wel af. Wat overblijft is een mislukte unie van miserabelen.
Nou, daar zit je dan. Kun je je woede en teleurstelling daarover wel projecteren op het staatshoofd, het blijft een toestand die het volk verdient.
Sja er zijn al veel meer heersers geweest van Franrijk die heel vaak in de spiegel keken in plaats van te zich ervan te vergewisssen hoe het met het Franse volk gaat. Macron is ene der vele……….
Alweer een ijdeltuit net zoiets als Lodewijk de 14 e en vele anderen. ……………..
Gebakken lucht van de linkse media gaat niet lang mee.
Als DSK z’n driften had weten te beheersen hadden we geen Hollande gehad, en waarschijnlijk ook geen Macron.
En als Fillon er niet zulke gedateerde mores op na had gehouden wat baantjes betreft, en als Le Pen gewoon gebroken had met de partij van haar vader en een Frans FvD was begonnen in plaats van te proberen het Franse equivalent van de NVU salonfähig te maken, dan was Macron er ook niet gekomen. Omdat iedereen blunderde, bleef Macron over. Da’s allesbehalve een solide basis.
Opvallend in uw betoog Teunis is het woord “als”.
Als ik kon toveren dan stopte ik de geest van Parijs in een flesje.
Ja maar Marcel, de geest van Parijs zít in een flesje, ofschoon iedereen dat voor onmogelijk hield. Ik wil alleen maar zeggen dat Macron louter een samenloop van omstandigheden is.
De echte test voor Macron moet nog komen. Dé uitdaging voor Frankrijk is momenteel de hervorming van de arbeidsmarkt waardoor vooral de jongeren aan de slag kunnen en Frankrijk aan competitiveit kan winnen. Daarvoor moeten heel wat heilige huisjes worden gesloopt, en dat zien de Fransen nu al aankomen. Zijn voorgangers hebben daarop hun tanden stuk gebeten. Macron heeft nog het voordeel van de twijfel. Zelfs als hij zijn hervormingen door het parlement krijgt, zal het nog geruime tijd duren vooraleer de resultaten zichtbaar zijn.