DE WERELD NU

Extinction Rebellion – observaties van onvolwassenheid

Extinction Rebellion

Extinction Rebellion hield afgelopen week diverse demonstraties/blokkades in Amsterdam. Renzo Verwer ging kijken wat er te zien viel.

In een uitgebreide achtergrond reportage in de Volkskrant voorafgaand aan de acties, vielen me twee zaken op die ik verder nergens uitgelicht zag.

1) Het verhaal van Extinction Rebellion is geen hoopvol verhaal. En dat is het met opzet niet. Hoop demobiliseert, zegt medeoprichter Roger Hallam over de telefoon vanuit Londen. ‘Daardoor verwacht je dat iets of iemand anders het voor je oplost. Pas als je de hoop verliest, kom je in actie.’

Apart. Ik zou zeggen: als je echt alle hoop verliest, doe je verder niets meer, want er is geen hoop. Waarschijnlijk definiëren Hallam en ik het woord hoop heeeeel anders.

2) Een dergelijk definitieverschil hanteren Hallam en ik ook ten aanzien van liefdesrelaties.

Huh, relaties? Ja, Hallam stelt in de Volkskrant dat demonstranten bereid moeten zijn de wet te overtreden. Pas dan zullen mensen zich iets van hen aantrekken.‘Zie het als ruzie met je partner. Je kunt argumenteren tot je een ons weegt, maar pas als je gaat schreeuwen, weet de ander dat je serieus bent. Wij creëren samen die schreeuw. Iedereen zal ons haten, maar ze zullen ons horen.’

Alsof hysterisch doen de enige manier is te laten blijken dat je serieus bent. Volkomen belachelijk, deze vent. Als hij praat.

Actievoeren doet Hallam wél slim.  Net als de boeren het goed begrepen hebben: blokkades zijn effectief en raken mensen.

Zojuist heb ik even toegekeken bij de Extinction Rebellion-blokkade op de Amsterdamse Blauwbrug. Twee zaken vielen mij daar aan – en aan andere Extinction Rebellion-blokkades – op:

  • De professionaliteit. Demonstranten plakken zich vast aan het wegdek bijvoorbeeld, en ze weten dat er eerst een noodverordening nodig is voor ze verwijderd mogen worden. Vandaag zag ik dan een vrouw die informatie gaf en folders uitdeelde. Een wandelend informatiepunt, dat komt sympathiek over.
  • Op een Extinction Rebellion-folder las ik dat iedereen welkom is, ‘van welke gender of huidskleur dan ook’. Fijn, dat soort overbodige informatie, dacht ik toen.

Nu heb ik niet ALLE demonstranten gezien en ook geen grondig onderzoek gedaan deze week. Maar de acties waren en zijn wel een erg blanke bedoening. Het hele Rebellion-gebeuren deed me allemaal wat denken aan het geinige boek van Christian Lander Stuff white people like.

White people doen aan yoga en houden van Apple. Ze doen ingewikkeld. Ze bezoeken boerenmarkten, houden van eco-voedsel, aldus Lander. En ze kopen graag schuldgevoelens wegens milieuvervuiling af:

A carbon offset occurs when a white person does something bad to the environment, like flying on an aeroplane or buying an SUV, and then simply gives some money to a company such as TerraPass, which then plants a bunch of trees to make up for the infraction. In much the same way that Catholics sin and then ask forgiveness in confession, white people commit a sin and then just pay a bunch of money to remove the guilt. It is an astonishingly efficient system.

Stuff white people like, daar doen veel demonstraties pro-milieu, -klimaat- en pro-dierenrechten (daarvan was er net ook weer een in Amsterdam) me zeer aan denken. Voor bewegingen die tevens zeggen zo dol te zijn op diversiteit, is er een enorm tekort aan people of colour.


Dit artikel verscheen eerder in twee delen (1,2) op de site van Renzo Verwer

Meer van Renzo Verwer op Veren of Lood vindt u hier.

7 reacties

  1. TSPHQ 92 schreef:

    Ben zelf deels van buitenlandse komaf.
    En ja ik ben voor het ontwikkelen van innovatieve technologieën die de mensheid en het milieu beter maken.

    Maar ik zou mij nooit bij Extinction Rebellion aansluiten. Ze schreeuwen een hoop, blokkeren wegen en stoppen mensen met buitenlandse roots (zoals elke SJW, beroepsactivist) in een hokje, terwijl dat niet altijd mogelijk is. Maar werken voor hun centen en bijdragen aan de maatschappij en technologische ontwikkelingen. Ho maar

  2. Juanito schreef:

    Ik heb begrepen dat deze protesters 400 euro per demonstratie ontvangen. Dat is wel een aantrekkelijk studentenbaantje.

  3. Willie schreef:

    Heeft u weleens van Peter Ridd gehoord? Waarschijnlijk niet: hij is ongetwijfeld geen populaire man voor de politiek-correcte mainstream. Zijn belevenissen illustreren hoe moeilijk het is om je te verzetten tegen het klimaat-activistische evangelie. Daarmee staat zijn verhaal model voor soortgelijke ervaringen van kritische vakgenoten.

    Peter Ridd, geofysicus, was tot voor kort professor aan de James Cook universiteit in Australië. Hij specialiseerde zich in onderzoek naar koraalriffen, met name het Great Barrier Reef voor de Australische kust. Het grootste koraalrif ter wereld, met dezelfde oppervlakte als Italië. Op basis van zijn langdurige onderzoek concludeerde hij dat de berichten over het afsterven van het koraal – door de opwarming en de verzuring van de oceaan – niet klopten. Het verbleken van het koraal is niets bijzonders en het herstelt zich weer, aldus Ridd.
    Conflict
    Dat was tegen het zere been van de heersende klimaatwetenschappelijke klasse, die juist schade aan koraalriffen opvoerde als zorgwekkend gevolg van de klimaatverandering. Ridd’s universiteit was daarom niet blij: hij sprak zo maar gewaardeerde collega’s tegen. Er ontstond een conflict. Nee natuurlijk, Peter Ridd was helemaal vrij om te zeggen wat hij wilde, maar de manier waaròp klopte niet, vond de universiteit. “Hij heeft het scheppen van een veilige, respectvolle en professionele werkomgeving ondermijnd.” Door sensatie te zoeken om de aandacht van het publiek te trekken, kritisch en denigrerend te spreken over publicaties van anderen en geen respect te tonen voor zijn collega’s en diverse wetenschappelijke instellingen.
    Kortom, Ridd werd beschuldigd van wangedrag. Op zijn beurt begon hij in november 2017 een rechtszaak om die beschuldigingen aan te vechten. Tenslotte werd hij door de universiteit ontslagen. Maar hij liet het er niet bij zitten en vocht zijn ontslag aan bij de rechtbank in Brisbane.
    Uiteindelijk stelde de rechter Peter Ridd in het gelijk. Bovendien kreeg hij een schadevergoeding van $ 1,2 miljoen toegekend

    Bron Opiniez.com

  4. Xantil schreef:

    Weet je waar mij dit aan doet denken?

    BlokeerFriezen

  5. Jaap schreef:

    Verhaal van Peter Ridd doet denken aan Canadese wetenschapster die,na onderzoek, betoogde dat er niets aan de hand is met populatie ijsberen. Resultaat ontslag van universiteit. De westerse wereld doet al meer denken aan DDR. Meeste klimaatkriticasters zijn gepensioneerde wetenschappers die niet meer hebben te vrezen voor ontslag.

  6. Cool Pete schreef:

    Dat “extinctionrebellion” wordt betaald door George Soros Foundations, o.a. One.org.

    Net als dat circus met dat zielige Zweedse kind.

  7. LT schreef:

    Tja, de puin voortkomend uit de links-liberale zuil; wat overblijft na hun postmoderne deconstructie. Staat allemaal haaks op redelijke en zinnige wetenschap, dus redelijke en zinnige wetenschap moest/moet ook worden afgebroken.