Donderdag deed ECB-president Draghi een aantal sterke uitspraken over de euro, die de beurzen een positieve impuls gaven. Maar waarom, en wat zijn zijn woorden waard?

Cynici merkten vrijdag al op, dat het tijdstip van Draghi’s uitspraak – alles te zullen doen om de euro te redden –  zeer goed gekozen was: vrijwel direct volgend op het vertrek van Angela Merkel voor een weekje wandelvakantie. Het zou dus even duren alvorens de woorden van Draghi in een andere context konden worden geplaatst, of botweg afgewezen.

Een programma van de ECB om Spaans en Italiaans schuldpapier op te gaan kopen zou de financiële markten inderdaad heel goed uitkomen, maar bepaald geen koopje zijn. De Spaanse rente viel dan ook prompt terug naar 6,88%.  Dat de Duitse Bündesbank vrijdag liet weten geen wijziging van beleid te zien of te kunnen aankondigen, drukte de beurzen slechts even. Tegen hoop is weinig verstand opgewassen.

Le Monde meldde vrijdag dat de ECB samen met regeringen uit de eurozone werkt aan ‘een interventie op de obligatiemarkten’. Ook lieten bondskanselier Angela Merkel en de Franse president François Hollande na telefonisch overleg weten al het mogelijke te zullen doen om de euro te verdedigen – let op de zorgvuldige formulering van dit laatste.

Wat gaat er nu gebeuren? Niets, natuurlijk. De komende twee maanden moet de euro worden gestut met gebeden, blufpoker en de laatste restjes geloofwaardigheid van Europese hotemetoten. Meer heeft de EU namelijk niet beschikbaar. Eergisteren offerde Draghi zijn prestige. Wie volgt?

Afgelopen dinsdag was De Guindos (Spanje) op bezoek bij Schäuble (BRD), volgens ingewijden met een verzoek om steun, zo geen volledige bailout.voor Spanje. En Schäuble heeft hem duidelijk gemaakt, dat Duitsland wacht tot de instelling van het ESM rond is, op zijn vroegst op 12 september (sic!), en dat Spanje het tot dan zal moeten uitzingen.

Illustratief voor de huidige situatie, al was het evident niet zo bedoeld, was het overzicht dat Mathijs Bouman gaf van de middelen die de EU nog heeft, of al heeft ingezet, tot nog toe. Hilarisch. Want als Bouman even had nagedacht, had hij moeten beseffen dat het in de eerste plaats een exposé van falen en machteloosheid was, die opsomming van tien methodes om de Eurocrisis op te lossen.

Tien methodes om de Eurocrisis op te lossen. Waarvan er al vijf gefaald hebben, anderen nog slechts theoretische mogelijkheden zijn, en het voorstel om de voorwaarden voor bancair onderpand te verzwakken vooral idioot lijkt. Eén, mogelijk twee keer falen kun je nog accepteren, maar al vijf keer misgeschoten, met de zwaarst denkbare financiële artillerie? Er is echt geen andere conclusie meer mogelijk: de Eurocraten zijn radeloos, de EU redeloos, en de euro reddeloos.

Slechts holle frasen staan nog in tussen de euro en haar ondergang.

 

 

Eerder verschenen op Dagelijkse Standaard.