Emoties als hoogste goed leiden tot ongelukken
De rechtszaak van Sylvana Simons tegen mensen die haar bedreigden en beledigden heeft een kant die we te weinig besproken zien. De emoties zijn hier echter een essentieel element.
Simons deed vorig jaar aangifte van een uitbarsting van emotionele reacties die haar rauw op haar dak viel. Niet onbegrijpelijk, maar desondanks ook een gevolg van haar fixatie op haar eigen gelijk. Is hier sprake van een objectief gelijk? Mij lijkt het van niet, en dat zou in deze rechtszaak wel degelijk een relevant punt dienen te zijn.
Het OM lijkt zich principieel achter Simons op te stellen, maar we hebben in de zaak van het Wildersproces2 al gezien dat of iets waar is volkomen irrelevant is in zaken als deze. De basis is de emotie die wordt opgewekt. Maar de interviews die afgelopen dagen te zien waren onderstreepten juist dat die emoties wederzijds waren. De uitspraken en de zaak waarvoor Simons zegt te vechten roept bijzonder veel emoties op, zodat je geen helderziende hoefde te zijn om te kunnen voorspellen dat wat plaatsvond kon worden verwacht. Is dat een provocatie? De vraag is gerechtvaardigd.
De omvang – er is sprake van circa 40.000 reacties – is ongekend, maar is dat nu juist niet een indicatie van de diepgevoelde emoties die hier een rol spelen? Het zijn emoties met een open zenuw waar Simons met spikes op heeft staan dansen – althans, dat suggereren de reacties. Op deze site vonden we het geheel nogal ridicuul, wat werd weerspiegeld in de cartoon die u ook boven dit stukje weer aantreft.
Oproepen tot geweld zijn nooit goed te praten, maar wat geweld precies is hebben we afgelopen weken al wel ter discussie gezien met het gevalletje Anne-Fleur Dekker. Haar verweer wekte de suggestie dat er ook onderscheid te maken valt tussen oproepen tot geweld en oproepen tot geweld. De kluwen die daardoor ontstaat is onoverzichtelijk en onontwarbaar, en niet iedere Gordiaanse knoop leent zich voor doorhakken als oplossing.
Mij viel in de uitzendingen waarbij enkele beklaagden in beeld kwamen op, hoe simplistisch het wereldbeeld was van deze mensen die gierend uit de bocht gevlogen waren. Het zijn mensen die er wellicht beter aan zouden doen social media (Twitter, Facebook) verder te mijden, omdat het niet de borreltafel is waarvoor zij het kennelijk aanzagen. In vroeger tijden had men aan die borreltafel geknikt (wat doe je anders tegen dronken/onredelijke mensen?) en was het snel vergeten, maar een borreltafel waaraan het hele land zich laaft aan elkaars emoties is van een andere orde. Wie daar niet mee om kan gaan kan er maar beter niet aan plaatsnemen.
Gezien de kennelijke verstandelijke vermogens van de plegers moet daarom naar mijn idee ook de provocatie in aanmerking worden genomen. Niet om het goed te praten, maar om te beseffen naar welk Salomonsoordeel een verstandige rechter zou moeten koersen. Verbanning van social media voor een aantal jaren, met daaraan een fikse voorwaardelijke straf en een proeftijd die even lang is als de gevonniste periode van verbanning lijkt me namelijk de beste oplossing. Dat Sylvana Simons om diverse redenen in deze procesgang een propaganda-middel lijkt te zien zou daarbij een doorslaggevende rol moeten spelen voor een rechterlijke macht die zichzelf respecteert als onafhankelijk.
Oproepen tot geweld is verwerpelijk en verboden. Simpel.
Maar uitlokking tot het oproepen tot geweld zou ook eens aangepakt moeten worden. Mevrouw Simons heeft met haar “politieke” gestuntel en publieke uitspraken een groot bereik gehad en dermate veel mensen zwaar geirriteerd en beledigd, met name de blanke man die van alles en nog wat beschuldigd werd, dat dit wat mij betreft een geval van uitlokking betreft.
Hopelijk bestaan er in dit land nog genoeg rechters die Salomonsoordelen kunnen vellen. Dit blog maakt goed duidelijk aan hoeveel zijden ons stelsel inmiddels mank gaat. De scheefgroei begint al bij de manier waarop het OM doorgaans uit de ergonomisch verantwoorde bureaustoel komt: aangiftegedreven. Op het eerste gezicht geen al te groot probleem, maar er kleven grote nadelen aan.
Als een neger of moslim of tuigvlogger of een Anne Fleur mij de moeder bedreigt, loop ik dan meteen jammerend naar de politie? Maar als ik m’n schouders ophaal en het van me af laat glijden, weet ik vrijwel zeker dat het getijsem geen politie aan de deur krijgt. Als Geert Wilders op iedere bedreiging vergezeld van vier kleerkasten naar een politiebureau moet reizen, komt-ie nergens meer aan toe. Dan wordt hij 24/7 beveiligd terwijl 24/7 bezig is met het doen van aangiften. Evident reageert hij niet overal (meer) op. En het lijkt even evident dat in dit land duizenden mohammedanen, jopisten en breedvelders rondlopen die, net als de bedreigers van SS gisteren, voor het hekje hadden moeten staan.
Wanneer begint het proces tegen Anne Fleur eigenlijk? Joehoe, OM?! U gaat ons toch niet vertellen dat u inderdaad niet in staat bent de Gordiaanse knoop te ontwarren die is ontstaan door de intimidaties van regressief links:
“Wij hebben nu eenmaal het gelijk aan onze zijde. Wilders en Baudet zijn fascisten. Punt. Die zijn in de eerste plaats niet te beledigen en in de tweede plaats mag je die wel degelijk met geweld stoppen.”
Zonder overdrijven kan gesteld worden dat we dit punt gevaarlijk dicht zijn genaderd. Het is nieuwe vorm van omgekeerde klassenjustitie, waarbij de vermeende bovenliggende partij het onderspit delft. De bovenklasse, dat zijn de kaaskoppen, de blanken, de tokkies, de hooligans, de PVV-stemmers, de woedende buurtbewoners die geen AZC willen, de weggelopen PvdA-stemmers die allang geen uitleg van de politiek meer willen, maar heel duidelijk weten wat ze niet willen en waarom niet. Zij eisen leefbaarheid en burgerschap en behoud van de Nederlandse identiteit. Dit is een terechte eis, die een objectieve waarheid zou moeten zijn. De inhoud van Edith Schippers’ H.J. Schoolezing, zeg maar.
De onderklasse bestaat uit de Sylvana’s, de Anne Fleuren, iedereen met een Weg Met Ons-agenda en natuurlijk de zielige moslims.
De moreel failliete juridische kruik gaat net zo lang te water tot ze barst.
Ik roep niet op tot geweld maar als mevrouw Simons niet tegen zwarte piet kan bij het sinterklaasfeest dan mag ze wat mij betreft vertrekken naar een land zonder sinterklaas en zwarte piet. Naar een negerland of zo. Of mag je godverdomme het woord NEGER ook al niet meer zeggen van de vuile loerende woordpolitie ?!
Ik kende de (inmiddels overleden) ZA zangeres Miriam Makeba, die bij ons logeerde als ze in Brussel was.
Zij stelde, dat apartheid en racisme pas echt weg zouden zijn, als iedereen het woord neger zonder gêne zou gebruiken.
Omdat het geen scheldwoord is.
Dat is andere koek dan het fanatisme van Sylvana.
Zij heeft zelf de publiciteit gezocht met vergezochte claims, dus nu niet zeuren.
Neem een voorbeeld aan Miriam, Sylvana.
Die had pas echt te lijden van racisme, moest decennia in ballingschap leven, maar streed waardig haar strijd zonder alle blanken in het verdachtenbankje te zetten.
Het gaat bij Sylvana alleen om de poen.
Met 3 blanke mannen getrouwd, het geld en de alimentatie was oké en haar carrière is door die 3 mogelijk gemaakt.
Nu ze ouder wordt is ze niet meer in trek en lokt de politiek en ze weet als geen ander dat als je de Nederlanders maar een schuldgevoel blijft aan kletsen, ze uiteindelijk dokken om er van af te zijn.
Zouden negers niet het gelukkigst zijn in een negerland? Is dat de reden waarom ze de blanken in Zuid-Afrika, de een na de ander, uitmoorden?. Betekent diversiteit in de wereld niet dat er naast negerlanden ook blankenlanden horen te zijn? Iedereen blij, en toch diversiteit. Of niet soms?
Zielepoot Simons is een rascist. Dat levert veel geld op.