Volgens een Amerikaanse bron vrijdag heeft Angela Merkel gezegd dat de Duitse regering Deutsche Bank niet zal proberen te redden als deze kapseizen zou. Het zijn de famous last words alvorens een regering ingrijpt.

De bankencrisis is weer helemaal terug van nooit weggeweest, wat alleszins te wijten valt aan de indolentie van de Europese staten en hun ministers van Financiën na de crash van 2009. Waren de banken sinds die tijd al niet populair meer in de publieke opinie, dat zal werkelijk een vliegenpoepje zijn bij wat de crash die er nu aan lijkt te komen veroorzaken zal. Het is de zoveelste illustratie dat regeringen hun oren teveel laten hangen naar wat kranten beweren, zonder zelf het initiatief naar zich toe te trekken.

Het probleem is, dat democratisch gekozen regeringen een horizon hebben die hoogstens een jaar of drie verder ligt. En ook nog eens te weinig kennis van zaken – inderdaad. Dat de banken sinds 2010 door heel Europa heen op het randje balanceerden was een niet te ontkennen feit. Waarvoor de Europese regeringen hun ogen dankbaar sloten toen er geen volledige implosie leek plaats te vinden. Doch van uitstel komt geen afstel.

Maar vaak is politiek vooruitschuiven, en een ander kunstje kent men niet meer. Een stevige sanering had de partijen die daartoe het voortouw hadden genomen electoraal vernietigd – het mooiste voorbeeld daarvan is de rokende puinhoop die de Griekse partij Pasok geworden is. Dus weigert men zich er verder in te verdiepen, en hoopt er het beste van.

Dat laat om te beginnen volledig buiten beschouwing dat de meeste Europese grootbanken dusdanig met die Europese overheden verknoopt zijn geraakt, dat ze een soort Siamese tweeling geworden lijken. Een monster van Frankenstein is overigens wellicht een betere omschrijving. Maar hoe je het ook noemt, een dergelijke vergroeiing kun je niet negeren als de sector in staat van ontbinding te verkeren komt, aangezien de ondergang van de banken direct verbonden zal zijn met een ondergaand regime dat haar lot er aan heeft verbonden.

Enfin, Deutsche dus. Al heeft Merkel het ongetwijfeld niet zo bedoeld, nu haar uitspraak bekend geworden is wordt onvermijdelijk dat zij ondanks zichzelf zal moeten terugkomen op deze woorden. Terwijl ik dit schrijf is de beurskoers weer 6% gezakt naar een absoluut diepterecord. Dat kan niet eeuwig zo doorgaan zonder een crash, en al weet men in regeringskringen weliswaar niet al te veel, dàt is welbekend. Merkel deed haar uitspraken in het kader van de aankomende Duitse Bondsdagverkiezingen in september 2017 – het probleem met de AfD is zo al groot genoeg om niet ook nog de neo-marxisten van Die Linke in de kaart te spelen. Maar als Deutsche echt onderuit gaat zal ze wel moeten, omdat de bank gegarandeerd de halve Europese bankensector met zich mee zou slepen in geval van een ondergang. En misschien is zelfs dat nog te optimistisch geredeneerd.

De echte vraag is of de Duitse regering verwacht genoeg financiële slagkracht te hebben om de klus zelf te klaren, of dat zij zich tot de ECB zal wenden. Vermoedelijk het laatste, want wat vereist zal zijn is van een titanische omvang, die de gehele EU in een recessie storten kan indien onvoldoende subtiel behandeld.