Groenendijk had zichzelf al het etiket loving granddad opgeplakt, en nu is hij ook nog partijlid geworden. Hij nodigt u uit mee te denken over zijn toon.

Na 20 jaar ‘politiek dakloos’ te zijn geweest, ben ik ineens weer lid van een partij. Dat heeft een soort disciplinerend effect: je wilt er toch een beetje rekening mee houden dat jouw uitspraken ook je partij aangerekend zouden kunnen worden. Dat geldt in ieder geval voor mij. Ik ben een fractie minder eigengereid dan ‘onze’ #NummerTwee (de link gaat naar een video van Theo Hiddema’s opvallende eerste toespraak als partijpoliticus). Er zijn mensen die denken dat FvD door haar ‘andere toon’ meer/andere stemmen kan trekken dan de PVV. We gaan het zien op woensdag 15 maart aanstaande. Heel eenvoudig ligt het allemaal niet.

Reëel bestaande islamofobie
We leven in een tijd waarin mensen die trots lijken te zijn op hoe gemakkelijk ze te kwetsen zijn (‘sneeuwvlokjes’ worden ze genoemd; vooral in de VS) gemene zaak maken met voorlieden van extreem intolerante ideologieën tegen de beschaving. Zo blijkt een vriendin van sharia-‘wetgeving’ en Hamas, mede-organisator te kunnen zijn van een ‘vrouwenmars’ tegen Trump. Er is dringende noodzaak aan een vorm van optreden die vanuit een van die twee, of allebei die groepen, als onacceptabel onvriendelijk worden bestempeld. Zou tegen die achtergrond het tonen van meer empathie de kans op het bereiken van mijn/onze politieke doelstellingen vergroten?

En vooral: empathie met wie?

De toon van mijn boek Islamofobie?, dat ik bijna zeven jaar geleden afrondde (nog steeds verkrijgbaar), was prikkelend maar niet hard polariserend. Het boek was dan ook bedoeld als discussiebijdrage. Een hulpmiddel voor debat met mensen – meer in het bijzonder politici en ‘opiniemakers’ – met andere politieke opvattingen.

Nog voordat de eerste 200 exemplaren verkocht waren, was me echter al pijnlijk duidelijk geworden dat mijn insteek eenvoudigweg te optimistisch was geweest. Weliswaar bleken er uiteindelijk wel wat meer mensen prijs te stellen op de dosis (overdosis?) argumenten die ik aanreikte in mijn boek, maar ik had de rol van de reëel bestaande islamofobie in Nederland, de reëel bestaande ziekelijke angst dus, onderschat: een grote meerderheid der politici, journalisten en academici is wel degelijk ziekelijk bang voor de volgelingen van Mohammed. Zo bang dat serieuze, inhoudelijke discussie over het mohammedanisme – leer en praktijk, van nu en in de geschiedenis – juist het laatste is dat ze willen. Daarnaast speelt hun racisme-van-de-lage-verwachtingen een grote rol: men doet alsof de gemiddelde mens van niet-Nederlandse afkomst vergelijkbaar is met de onbeschofte persoon op de foto hierboven of de gemiddelde haatprediker.

Laat ik gelijk maar een bekentenis doen. Wanneer ik zo’n hufter zou tegenkomen als op de foto, zou ik moeite moeten doen om hem niet een schop te verkopen zoals kapitein Haddock dat deed in Kuifje en het zwarte goud.

Intimidatie
De man op de foto is zelf op dat moment niet gewelddadig bezig. Hij kiest echter voor zijn ‘godsdienstige’ lichaamsbeweging doelbewust een zodanige plaats dat hij anderen hindert. Het is intimidatie. Ondanks dat hij tot een kleine minderheid behoort, voelt hij zich veilig genoeg om de meerderheid te gaan intimideren.

Dat komt omdat zijn intimidatie-gedrag wordt ondersteund door de islamofoben die in veel westerse landen aan de macht zijn. Een volgende stap van deze vorm van intimidatie is het ‘bidden’ op een grasveld bij het Britse parlementsgebouw of in de buurt van grote kerken. Weer een stap verder is de organisatie van het op grote schaal lastigvallen en aanranden van autochtone vrouwen (‘Keulen’) en zwaar mishandelen van hoogbejaarden. De overtreffende trap werd zeer recent getoond in Zweden: een vrouw werd gedrogeerd en vervolgens urenlang door drie mannen verkracht. Op zich niet zo heel uitzonderlijk in Zweden, maar in dit geval filmden de daders het gebeuren en zonden dit live uit via FaceBook.

De vraag of het uitvoerende menselijk vuilnis hun inspiratie voor dit intimidatie-gedrag dirèct putten uit de leer van Mohammed of de leer van de Islamitische Staat of dat dat gedrag slechts heel ìndirect daarmee samenhangt, is niet van het grootste belang. Waar het vooral om draait is dat er veel autochtonen zijn die geneigd zijn om hun gedrag te bagatelliseren of – en dat is erger – alles op alles zetten om die intimidatie-component te ontkennen.

Er bestaat ook nauwelijks wetgeving tegen intimidatie van de meerderheid van de bevolking door een minderheid. En die hoeft er ook niet te komen, heeft in ieder geval geen prioriteit. Gaat trouwens best ver hè, spreken over menselijk vuilnis. Als het u te ver gaat: weet een betere benaming? Een die geen “haat zaait” of “ontmenselijkt” maar ook niet bagatelliseert?

Hedendaagse moslimsamenlevingen
Begin vorige week publiceerde NRC Next een stuk met de – zeker voor die krant – even opvallende als veelzeggende titel: Zuster Aicha: cyberjihadist én UvA-wetenschapper. Auteur Andreas Kouwenhoven deed zijn best om op onderkoelde wijze uit te drukken dat hij de betreffende ‘zuster’ onbetrouwbaar vond. “Het is een conclusie die op gespannen voet staat met andere onderzoeken naar vrouwen in het kalifaat”, schreef hij. Over zo’n toon zal wel niemand vallen. Toch?

De Universiteit van Amsterdam liet in reactie op het NRC-stuk weten dat ”Prof. dr. Annelies Moors, hoogleraar Sociaal-wetenschappelijke studie van hedendaagse moslimsamenlevingen aan de UvA en een van de auteurs van het onderzoek,” maar liefst drie reacties gestuurd had aan de krant en toonde die in hetzelfde persbericht. Ik ga niet uitgebreid in op die opvallend slordig geschreven reacties, ik citeer één zinnetje en twéé alinea’s:

… dat in deze specifieke situatie dit een van de weinige manieren is om onderzoek te kunnen doen.
(…)
Er wordt gesteld dat niet bekend is welke vragen werden gesteld. Daar heeft Kouwenhoven nooit naar gevraagd. Onze onderzoeksvragen gingen op eerste plaats (sic) over huwelijkssluiting. Ons onderzoek is (sic) echter geen survey onderzoek met een vaste lijst met vragen, maar een antropologisch onderzoek waarbij informeel met mensen wordt gepraat (chatten dus). Daarbij kwamen ook andere onderwerpen aan de orde, zoals huishouden, kinderen etc. (!) die door onze gesprekspartners werden ingebracht. (…)
Zoals gebruikelijk bij het (!) proces van staatsvorming (!) heeft IS na de vestiging van het kalifaat getracht meer greep te krijgen op huwelijkssluitingen en deze te formaliseren. Er werd bijvoorbeeld meer op toegezien dat huwelijken geregistreerd werden, moesten (sic) mannen toestemming van de leider van hun groep te (sic) hebben, werd er gecontroleerd of vrouwen wel de juiste huwelijksvoogd (!) hadden, en (sic) werd getracht (!) een minimumbruidsschat (!) van $500 in te stellen.

Nadat twee Haagse jihadronselaars in 2014 waren opgepakt schreef de betreffende zuster/would-be junior-wetenschapper volgens Kouwenhoven op marokko.nl: “Moge Allaah hen snel bevrijden”, en nadat een IS-strijder een zelfmoordaanslag had gepleegd: „Ik ga uit van het goede, waardoor (sic) ik vermoed dat hij alleen shia en murtaddin heeft gedood”.

Het goede …

Daar kan in de ogen van deze persoon dus onder vallen: het vermoorden van sjiieten – dus mensen van de andere hoofdstroming onder mohammedanen dan die van Saoedi-Arabië, de Islamitische Staat, Al-Azhar en de Moslimbroederschap – en het vermoorden van ‘afvalligen’.

“Alleen maar …”

En de ‘wetenschappelijke activiteiten’ van deze persoon worden dus door professor Moors op alle mogelijke en onmogelijke manieren verdedigd. Wat vindt u, zouden fatsoenlijke mensen ook maar enige vorm van discussie, gesprek of dialoog moeten aangaan met deze ‘hoogleraar Sociaal-wetenschappelijke studie van hedendaagse moslimsamenlevingen’? Wat moet dat eigenlijk voorstellen trouwens: studie van hedendaagse moslimsamenlevingen? Zijn er eigenlijk ook zuster-leerstoelen die christen-samenlevingen of atheïsten-samenlevingen bestuderen? Al dan niet hedendaagse?

De universiteit en de Dutroux-hobbies
In de laatst geciteerde alinea van Moors zit zelfs iets dat lijkt op bedekte lof voor IS! Het is pijnlijk, maar ik schrik daar dus nauwelijks van. Ik ben dat namelijk wel eens vaker tegengekomen. Alsof je de werkelijkheid van de nazi-vernietigingskampen relativeert door aan te voeren dat kamp-oudsten heus wel hun beklag mochten doen bij de leiding van de kampen. Alsof je de vrouw van kindermoordenaar Dutroux zou aantrekken als onderzoekster naar het ontvoeren, verkrachten en doodhongeren van kinderen.

En nu we het toch over Dutroux hebben: met een van de betrokkenen bij dit onderzoek had ik enkele jaren geleden een korte uitwisseling via e-mail. Ik werd flink boos en beschuldigde hem ervan dat hij zelfs aan Dutroux zou willen vragen: “Wat ging er door u heen meneer Dutroux, toen u An en Eefje vermoordde?” In plaats van niet meer op mij te reageren of mijn beschuldiging verontwaardigd van de hand te wijzen, liet hij weten dat hij dit inderdaad graag zou willen weten. Was daar soms iets mis mee?

Ik ben van mening dat mensen zoals deze meneer en zoals mevrouw Moors, niet in de gevangenis thuishoren: noch als gevangene noch als interviewer. De vrijheid van meningsuiting geldt ook voor hen!

Zou je echter in het maatschappelijk debat je kostbare tijd moeten verdoen aan enige mondelinge of schriftelijke uitwisseling met deze ‘wetenschappers’? De vraag stellen is haar beantwoorden, maar toch is hier tegelijkertijd wel degelijk sprake van een serieuze politieke kwestie. Ik bedoel: het is absurd om belastinggeld te besteden aan het subsidiëren van de perverse hobbies van deze mensen. Leerstoelen zoals die van mevrouw Moors dienen zo snel mogelijk opgeheven te worden. Wat mij betreft staat elke Euro of Nieuwe Florijn overheidssubsidie voor faculteiten sociale wetenschap en dergelijke, trouwens ter discussie.

Wat ik lastig vind in deze kwestie, is de vraag of we zouden moeten proberen de perversiteit van die hobbies precies te omschrijven. Wanneer we het niet doen komen we nooit af van die verspilling van belastinggeld en van dat misbruik van de goede naam van wetenschapsbeoefening, doen we het wel dan worden we door de Pechtolds en Klavertjes van deze wereld als haatdragend bestempeld. Moeten we proberen om te voorkomen dat we dat stempel krijgen vanuit die hoek? Of, heel anders gezegd: wanneer zijn we in Nederland zover dat we kunnen focussen op de beste manier om het IS-gedachtegoed definitief onschadelijk te maken, om te beginnen in Nederland?

Mohammedaanse evolutietheorie
Oók vorige week had ik via Twitter een korte uitwisseling met meneer Kache, accountnaam @Kacheling. Ik sloot die uitwisseling niet overdreven vriendelijk af (zie afbeelding).

Aanleiding was een bericht over het schrappen van de evolutietheorie uit het Turkse onderwijs. Meneer Kache had daarover een verrassende mededeling. Een die me een beetje deed denken aan de verhalen over hoe sterk de mohammedaanse wereld ooit vóór zou hebben gelopen. Omdat er tijden zijn geweest dat de mohammedaanse beschaving inderdaad veel minder negatief afstak ten opzichte van de Europese dan vandaag de dag, en nog meer omdat ik geïnteresseerd ben in de vraag hoe hedendaagse mohammedanen omgaan met de kwestie van het uitbannen van de rationaliteit uit hun denkwereld, wilde ik hier graag meer over weten. Ik deed wat ik Kache beloofde: ik googelde op “mohammedan theory of evolution”. Dat leverde enkele resultaten op. De best aansluitende ervan gaf een link naar een ‘debat’ dat die dezelfde meneer Kache een paar jaar geleden eens was aangegaan op een debat-forum met zijn stelling: “Theory of Evolution was first introduced by Muslims”.

De man verwees ter onderbouwing naar Ibn Khaldun (1332-1406 AD), over wie hij opmerkte: “Everyone have heard about Ibn Khaldun”. Ja, die Khaldun is inderdaad ongeveer even beroemd als Ibn-Taymiyya of Averroes, dat is waar …

Het citaat dat Kache weergaf van Khaldun ging daadwerkelijk over een concept – wonderlijk, intern tegenstrijdig, maar toch – dat “gradual process of creation” heet, en bevatte zelfs het opmerkelijke “The higher stage of man is reached from the world of the monkeys”. De gemiddelde hedendaagse jurkbaard of de bedenker van de Koran zouden niets moeten hebben van zo’n uitspraak!

Waarom doe ik dan toch zo weinig vriendelijk? Zou ik de argumentatie van mensen als Kache – hij is bepaald niet de enige met zo’n soort inbreng in het maatschappelijk debat – niet juist moeten verwelkomen? Een beetje ondersteunen zelfs? Hij gaat bij wijze van spreken toch ook in tegen de domste onder de haatpredikers?

Geen misverstand: ik doe niet onvriendelijk tegen deze meneer omdat hij inhoudelijk de plank misslaat. Kache’s opponent in dat debatje (‘Con’) maakte even vriendelijk als vernietigend duidelijk dat het citaat weinig te maken had met evolutietheorie: “One could say that the person who made the horse buggy, introduced the Model T instead of Henry T. Ford just because Mr.Ford studied designs of horse buggies. (…)”. Maar daar gaat het mij dus niet om in zo’n geval; iedereen kan fouten maken in zijn of haar redenering.

In dit specifieke geval werd mijn wantrouwen gewekt door het zinnetje, reeds in de tweet zelf: “Stamped out 100 yrs before Darwin.” Eerste alarm: die mooie ‘mohammedaanse evolutieleer’ werd dus slàchtoffer. Tweede alarm: er is geen sprake van zelfs maar de allergeringste suggestie over wie zich destijds schuldig maakte aan dat stampen. Nu is dat niet zo gek in zo’n pietepeuterig Twitter-tekstje. Daarom ging ik ook verder kijken en zag ik mijn vermoeden bevestigd dat de insteek van meneer Kache dezelfde was als die van zovelen: het gaat er slechts om het imago van ‘de islam’ in zijn volstrekte algemeenheid te verbeteren. Dat de evolutieleer geschrapt wordt uit het onderwijs in Turkije interesseert hem niet [1]. Aan het einde van een volgend citaat dat hij weergaf, kwam er nog een gruwelijk aapje uit de mouw. Kache citeerde ene Jihaz, een islam geleerde uit de 9e eeuw. Het was afkomstig uit diens boek “Kital Al-Hayavan” (The Book of Animals). Na een ‘beschouwing’ over het gedrag van ratten, vliegen en muggen, en over zwakke dieren die opgevreten worden door sterkere, komt ineens een indeling van de mensen om de hoek kijken:

And in this respect, men do not differ from animals, some with respect to others, although they do not arrive at the same extremes. In short, God has disposed some human beings as a cause of life for others, and likewise, he has disposed the latter as a cause of the death of the former.

Als het al een voorloper zou zijn van darwinisme, dan toch wel van het nare sociáál-darwinisme. Volgens mij is hier eerder sprake van een voorloper van het denken in termen van untermenschen en übermenschen. Dat is best een harde vaststelling. Vindt u hem te hard? Ik zou hem misschien ook niet zo opschrijven wanneer ik niet ook nog even opgezocht had wat die meneer Khaldun ook al weer voor type was. [2] Khaldun bleek een groot bewonderaar te zijn geweest van Timur Lenk. Afgezet tegen de omvang van de wereldbevolking op dat moment, was die Lenk verantwoordelijk voor veel meer doden dan Hitler en Stalin samen…

Culturele moslims
En zo gaat het bijna altijd wanneer je een heel klein beetje dieper gaat graven naar aanleiding van willekeurig welk pro-islam verhaal. Nederlanders die lieden met een pro-islam verhaal naar de mond willen praten – vanwege hun angst voor moslimgeweld of om andere redenen – domineren nog steeds het debat over hoe om te gaan met narigheid die een beetje of heel sterk samenhangt met het achterliggende gedachtegoed. Hun verhaal heeft drie nauw met elkaar samenhangende thema’s: “heeft niets te maken met de islam”, “dé islam bestaat helemaal niet”, “de islam doet er niet toe want er bestaan alleen individuele moslims en de meeste daarvan ‘doen niks’”.

Zodoende blijven de drammers, de lieden met een mohammedaanse agenda, niet alleen buiten schot: ze worden gefaciliteerd. Of nog erger: ze worden gesubsidieerd in de hoop dat ze ‘gematigden’ zijn, die van zins zijn om de minder gematigden een beetje te matigen. Er vindt geen enkele controle plaats op de ‘mate van gematigdheid’ of eerlijkheid van de ingehuurden: hun eigen woord daarover is voldoende, soms wordt zelfs dat niet nodig geacht.

Het hele verhaal staat zogenaamd in het teken van het in bescherming willen nemen van de ‘gematigde’ of ‘seculiere’ moslims. Twee even absurde benamingen voor die groep mensen; men zou ook gewoon kunnen spreken over fatsoenlijke moslims of nog beter over culturele moslims.

De grootste echte bedreiging voor die culturele moslims komt echter juist van diezelfde drammers. Het grootste politieke probleem wordt gevormd door wat ik noem: “moslims met een verdienmodel”.

De toon van de overgrote meerderheid van de islamkritische Nederlanders vormt geen noemenswaardig probleem voor culturele moslims. Ondanks grote campagnes om ze daar toe aansporen door moskeeën en ondanks dat zelfs politie-faciliteiten daarvoor misbruikt werden, deden slechts 5000 mensen aangifte tegen Wilders.

---

Noten

1. Op mijn oude weblog islamofobie.nl schreef ik in dit verband over het door de brievenbus duwen van een dawah-drol.
2. Gewoon bij wikipedia: voor heel veel ‘gevoelig’ liggende onderwerpen is dat geen betrouwbare bron, maar altijd wel een goede start om verder te zoeken. Terloopse opmerkingen zoals deze, zijn natuurlijk ook relatief betrouwbaar.