De week van herdenkingen begint voor mij op 30 april – voor de jongeren onder ons mogelijk op de 27e – tot aan 6 mei: de dag van de moord op Pim.

Vanmorgen liep de brievenbus direct al vol, en de mooiste was van Sam van Rooy.

Jaarlijkse traditie op #6mei: dit videofragment bekijken en tranen in de ogen krijgen. Goede Pim, we missen je, we denken aan je.

Eer Pim #Fortuyn: bekijk en deel dit sublieme videofragment en maak een diepe buiging voor zijn eruditie, moed, passie en oprechte verontwaardiging. pic.twitter.com/W3TdR4pRap

— Sam van Rooy 🖤💛 (@SamvanRooy1) May 6, 2020

Veel Nederlanders herdachten Pim Fortuyn via de naam van hun pas geboren kinderen, en dat is eenvoudig terug te zien als u kijkt bij het Meertens-instituut:

Is er een mooier eerbetoon denkbaar? Ik vraag me dat af. Zeker mooier dan die verkiezing tot Grootste Nederlander aller Tijden, of hoe die klucht toentertijd ook heette. Sat zijn zoethoudertjes, in de wetenschap dat namen en mensen sneller veegeten worden dan e schoolboeken hen er uit kunnen gummen.

Pim Fortuyn terugzien in je kinderen, en daarmee proberen de hoop die hij wekte door te geven vind ik prachtig. Ook al ken ik Pimmen die het vreselijk vinden, want die hadden de naam liever iets exclusiever gehouden. Maar je hebt het nu eenmaal niet altijd voor het zeggen. terzijde: Elsevier meldde vanmorgen dat de naam ‘Volkert’ op uitsterven staat. Het is eenzelfde eerbetoon, zij het in negatieve vorm. Dat is mij nu wel genoeg. Een Damnatio Memoriae. prima!

De week van herdenkingen is lang, en niet altijd een genoegen. Zoals ik al memoreerde; 30 april klinkt het startschot met de herdenking van de ondergang van de republiek in Nederland. (dan wordt immers de monarchie gevierd?) Nu vond ik dat de koning het maandag goed deed, dus ben ik er weer even mee verzoend.

Direct volgend op 30 april is de internationale socialistische feestdag. Geen mens weet wat ze daar mee willen, maar in landen als Frankrijk en België voert die dag niemand ook maar iets uit. Ook dat is een signaal waar socialisme voor staat – mijn feestje is het niet. 2 mei zijn we echt vrij, het is een dag om op adem te komen. Wat er met 3 mei was ben ik vergeten, maar erg belangrijk kan ik het nooit gevonden hebben. Dat stelt een aap gerust. Aiaiaia, vorig jaar was het banaandag bij de Volkskrant.

Nu ja, 4 mei is belangrijker. Daarover liet VoL gisteren Toon Kasdorp al aan het woord, en mij is dat genoeg. Wat 5 mei vopr u is weet ik niet, maar ik vier die dag dag dat niemand ongevraagd op bezoek komt. Er zijn weinig dagen effectoever dan juist die. Zodat ik in de juiste state of mind aan 6 mei beginnen kan. Waar ik die bewuste dag was? Ik weet het niet meer. Ik weet nog wel wat ik met Volkert had gedaan als ik hem gevangen had. Dat zou tenminste zes jaar geëtter hebben gescheeld.