Een aantal maanden geleden kwamen er voor het eerst berichten los dat politiemensen aan de deur waren geweest bij mensen die actie wilden voeren tegen de vestiging van een AZC in Enschede.

Die huisbezoeken werden nooit groter dan een rel op Facebook en op blogs als dit, ook niet nadat een paar dagen later de politie in Baarn dezelfde intimiderende tactieken toepaste.

Daarna is het wat deze aanpak betreft drie maanden redelijk stil geweest, alhoewel de woede in den lande nog een stuk groter werd. De verwarring van de overheid echter ook. Dat betekende kennelijk echter niet dat de overheid in die tussentijd stilzat. Men bleef klaarblijkelijk angstvallig de social media in de gaten houden, want gisteren was het weer zo ver: een huisbezoek van politiemensen bij een volstrekt onschuldige burger.

En feitelijk is wat maandag in Sliedrecht gebeurde nog een stuk grover dan wat eerder in Enschede plaatsvond, aangezien de man die een patrouille langs kreeg op zijn huisadres niet eens deel neemt in een AZC-Nee groep. Hij tweette slechts een beetje over zijn ongenoegen met de gemeentelijke aanpak, en gebruikte daarbij ook de hashtag #kominverzet. Is dat een reden iemand thuis op te zoeken en ‘vrijblijvende adviezen ‘ te verstrekken? Oordeel zelf:

Dat de man die de politie op bezoek kreeg kandidaat voor de PVV was bij de laatste Provinciale Verkiezingen is dan weer niet de handigste zet van de lokale Hermandad, waaraan het besef dat dit soort bezoekjes een vorm van staatsterreur zijn evenmin besteed lijkt. Bontes & Van Klaveren (VNL) stellen nu Kamervragen meldt het AD. Heel fijn allemaal, maar kan de verantwoordelijke minister zich niet eens komen verantwoorden? Al was het maar omdat het niet de eerste keer is. Het smoesje van de politie dat:

,,Het team wilde weten wat voor type dit is. Verwijten zijn niet gemaakt, want iedereen mag zijn mening geven. Maar denk na voordat je twittert.”

is tamelijk bizar. Gaan ze dat ook doen met elke asielmigrant die de gemeente Sliedrecht in de toekomst mogelijk gaat opvangen? Het is een naïeve vraag misschien, maar lijkt het U waarschijnlijk? Toch zou daarvoor een stuk meer reden zijn dan iemand die zijn bezorgdheid uit op Twitter met een huisbezoek te vereren. Verder alles wat ik er in oktober over zei met betrekking tot het huisbezoek in Enschede (link boven).

Nieuwe overheidsstrategie
Er lijkt hier sprake van een strategie. Door de fanatieke tegenstanders van AZC’s opzichtig te scheiden van bezorgde burgers wenst men kennelijk te bewerkstelligen dat keurige mensen voortaan thuis en afzijdig blijven. Dat patroon was in feite ook te zien bij het politieoptreden gisteravond in Heesch. Het AD schetst een kleine veldslag, maar foto’s op de PostOnline laten echter vooral een angstig grote groep bezorgde burgers zien, die overduidelijk hun vertrouwen in hun regenten aan het verliezen zijn. Heesch gaat mogelijk een AZC voor 500 asielmigranten openen, en het vertrouwen in politieke toezeggingen dat dat gezinnetjes zullen betreffen is precies nul. De overheid schijnt niet te beseffen dat mensen via social media onplezierig goed op de hoogte zijn – vanuit regentesk perspectief – van wat er achter hun rug om geregeld dreigt te gaan worden. Dat daar woedende reacties het gevolg van zijn, zou niemand mogen verbazen. Steenbergen was in veel opzichten een voorbeeld – niet alleen vanwege de betreurenswaardige sfeer bij de inspraakavond aldaar, maar meer nog door hoe de gedane toezeggingen achteraf door het COA door het riool werden gespoeld. In ouderwets Rotterdams: die mensen zijn gewoon belazerd, en wie daarover zijn beklag doet kan slechts rekenen op hoon.

Plasterk
Het is altijd weer opvallend dat je moet constateren dat de minister Plasterk van Binnenlandse Zaken wel direct klaar staat om onrust als in Heesch te veroordelen, maar de huisbezoekjes van zijn dienders zo lang mogelijk buiten schot zal willen houden. Alle berichtgeving is het er over eens dat de zaak in Heesch uit de hand liep. Maar wie de dreigende houding van de ME al vroeg op de avond beschouwt, kan niet anders dan concluderen dat de Nederlandse overheid besloten heeft bij de geringste rechtvaardiging (in eigen ogen) harde maatregelen te nemen. Dat daarbij vrouwen en kinderen in het gedrang kunnen komen is dan ineens de verantwoordelijkheid van de ouders.

Maar voor jongetjes die met hun ouders vanuit Turkije naar Kos proberen over te steken bestaan andere maatstaven. Dan is elke opgelopen schram er een waarvoor de VN bijeen zou moeten komen. Is dat ondertussen niet de omgekeerde wereld?