Gisteren gaf Dick Kraaij al zijn mening over de manier van werken van het EenVandaag opiniepanel. Vandaag komen we er even op terug, om te laten zien hoe zoiets in de praktijk uitwerkt. En waarom vragen worden gesteld zoals ze worden gesteld.

Gisteren attaqueerde Dick Kraaij EenVandaag. Terecht, zo blijkt nu:

De deelnemers is gevraagd of oorlogsvluchtelingen uit bijvoorbeeld Syrië en Eritrea altijd, meestal, meestal niet, of nooit mogen worden toegelaten. De stijging is vooral te zien in de groep die vindt dat mensen uit oorlogsgebieden ‘altijd’ welkom zijn in Nederland. Eerder vond 14 procent dat vluchtelingen altijd moeten worden toegelaten, nu is dat 19 procent.
Dat sommige mensen positiever zijn gaan denken over vluchtelingen komt vooral door beeldvorming in de media. De foto van het aangespoelde jongetje Aylan wordt door verschillende mensen als reden genoemd, maar de meeste deelnemers noemen de aanhoudende stroom van mediaberichtgeving over vluchtelingen in het algemeen. Voor veel mensen maakt dat de ellende zichtbaar maakten, en geeft het vluchtelingen een gezicht.

En nu de vraag: is dat waar? Blijkt dat uit de eigen cijfers?

Wat uit die eigen cijfers van EenVandaag vooral blijkt, is dat de gemiddelde Nederlander behoorlijk ongerust wordt.

Bijna driekwart (72%) van de deelnemers denkt dat de komst van vluchtelingen naar Nederland invloed zal hebben op de Nederlandse samenleving. Een meerderheid (58%) denkt dat die invloed vooral negatief zal zijn.

Dat zijn cijfers die heel wat anders laten zien dan dat het aantal mensen dat vindt dat je oorlogsvluchtelingen moet helpen stijgt van 14% naar 19%. Daarbij gaat het overduidelijk om een groep die weinig meer dan marginaal is. Zo ongeveer Amsterdam, het Gooi en de binnensteden van grotere Nederlandse steden, en je zit er al aan. Precies de groepen die er het minst mee te maken gaan krijgen. Afschuiven van problemen wordt dat wel eens genoemd. Elders in het land moet men opdraaien voor de weekhartige onderbuiken van de grachtengordel.

De meerderheid is bezorgd om wat dit voor onze cultuur gaat betekenen. Opvallend, want niemand die dit een jaar of 15 terug zelfs maar ter sprake bracht, laat staan dat een opinieonderzoek er zelfs maar aandacht aan besteedde. De ervaring maakt mensen wijzer, maar even zo duidelijk niet gelukkiger. Dat wordt nog het meest duidelijk, als men peilt wie bereid is een persoonlijk steentje bij te dragen als er te weinig ruimte blijkt te zijn:

Als het echter gaat om de vraag of mensen zélf bereid zijn iemand in huis op te nemen blijft Nederland achter. In Groot-Brittannië is 11 procent daartoe bereid, in Duitsland zelfs 21 procent. In Nederland zegt 7 procent zelf een vluchteling in huis op te nemen. 84 Procent zou dat zeker niet doen.

Het verschil tussen 7% en nul is in de praktijk verwaarloosbaar. Alles boven de 90% kun je beschouwen als: met algemene stemmen. Die 84% nadert dat angstig dicht. En laten we wel zijn – als je langs de deuren gaat met een concreet verzoek, dan zal blijken dat niemand thuis geeft. De mensen zijn wel wijzer. Geworden, ook dat. Wie er werkelijk anders over denkt kan zingend bij de grens de instroom gaan staan opwachten.

Ander voorbeeld, andere poll. De stelling was: “Vluchtelingen méér dan welkom in het Gooi”. Uitslag van deze Gooise poll zegt iets anders:

Als U ergens tegen bent, zullen politiek-correcte landelijke media altijd proberen het zo te draaien, dat U toch in meerderheid vóór blijkt.