Het ontrafelen van retorische trucs was aan Toon Kasdorp als oud-advocaat wel toevertrouwd. Zoals hier over de corruptie van voetbalbons Blatter.

De Volkskrant interviewde op 26/5/15 de dochter van FIFA president Blatter over de corruptie van haar vader. Zij ontkende daarin overtuigend dat haar vader geld zou aannemen en zich daardoor zou laten beïnvloeden bij zijn beleid als voorzitter.

Maar, voor zover ik weet, heeft niemand hem daar ooit van beschuldigd. Wat mensen van hem zeggen – en met enige reden – is dat Afrikaanse en Aziatische voetballanden op hem stemmen, als hij zich kandidaat stelt voor het voorzitterschap, omdat hij aan hun belangen, die vaak van financiële aard zijn, voorrang geeft in zijn beleid. Niet dat hij zich laat omkopen dus, maar dat hij zelf omkoopt met geld van de wereld voetbalbond, om zijn macht te behouden.

Corruptie is een van die woorden die van verschillende betekenissen worden voorzien, al naargelang dat de spreker beter uitkomt. Wanneer je de grondbetekenis van het woord gebruikt, verrotting of ontbinding, dan is Blatter wel degelijk corrupt. Hij gebruikt zijn macht voor andere doelen dan waarvoor hem die is toevertrouwd en hij bevoordeelt partijen onrechtmatig in ruil voor tegenprestaties. Dat belemmert het goede functioneren van de bond en dat is wel degelijk corruptie, maar niet in de afgeleide betekenis die de krant eraan geeft in dit interview.

Wat de Volkskrant deed is trouwens de toepassing van een hele oude truc uit de retorica. Als je je ergens tegen verdedigen moet, formuleer dan de beschuldiging als iets anders dan je in werkelijkheid gedaan hebt en trek daar dan met verontwaardiging tegen van leer. Dat werkt veel beter dan regelrecht ontkennen.

---

Dit artikel verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp