Willem Drees is zijn carrière begonnen als stenograaf. In steno was hij uitzonderlijk goed en als jonge twintiger al werd hij aangesteld bij de Tweede Kamer en de gemeente Den Haag.

Als stenograaf moet je goed begrijpen wat er gezegd wordt en als je Kamer stenograaf bent betekent dat, dat je je moet verdiepen in de politiek. Zijn bemoeienis met de politiek bracht mee dat hij lid werd van een politieke partij, in casu van de SDAP. Voor die partij werd hij later lid van de Haagse gemeenteraad en wethouder.

Drees was geen ideoloog. Hij voelde zich wel verantwoordelijk voor de arbeidende klasse, die in zijn jonge jaren nog moest leven met lage lonen en onder vaak erbarmelijke omstandigheden. Maar die verantwoordelijkheid  was praktisch en niet ideologisch. Hij deed zijn best de lonen te verhogen en de woonomstandigheden te verbeteren. Eerst bij de gemeente Den Haag maar later ook in het plaatselijke bedrijfsleven.

Drees was altijd heel rechtlijnig en betrouwbaar, wat zijn politieke medestanders, maar ook zijn tegenstanders niet ontging. Men werkte graag met hem samen. Toen hij eenmaal wethouder was en zichtbaar in de media en bij het publiek, genoot hij ook daar aanzien en populariteit.

Toen hij na de tweede wereldoorlog eerst minister en vervolgens minister president werd, had hij al een lange politieke carrière achter zich en veel bestuurlijke ervaring. Dat en zijn hoge intelligentie hebben hem tot een van de beste minister presidenten gemaakt die we in Nederland hebben gehad. Niet alleen geliefd bij zijn SDAP/PvdA achterban, maar bij alle Nederlanders.

Vooral dank zij hem is de wederopbouw na de oorlog voorspoedig verlopen en is ook de dekolonisatie van Indonesië alles bij elkaar nog redelijk soepel tot stand gekomen. Het was zijn bedoeling dat die dekolonisatie zou uitlopen op een soort confederaal verband tussen Nederland en de diverse Indonesische eilanden. Dat zou zeker veel gunstiger zijn geweest voor de ontwikkeling van de Indische archipel. Maar wat dat betreft had hij het tij tegen. De koloniale tijd was voorbij en de Indonesiërs wilden volledige onafhankelijkheid. Die hebben ze ook gekregen, met als gevolg economische stagnatie daar en een flinke sprong voorwaarts in de welvaart van Nederland.

Drees kon zich volledig aan de wederopbouw wijden en dat heeft hij ook met succes gedaan.

Dit artikel verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp