Brexit zal langs ieders randje gaan
Het Brexit-referendum is begonnen. Het is nu aan de Britse kiezer zijn of haar keus te maken. Circa 10% van hen zal dat pasin het stemhokje doen, en zij zullen de uiteindelijke uitslag bepalen.
Over circa 24 uur weten we hoe de nabije toekomst er uit zal zien: een UK dat om genadebrood moet bedelen in Brussel bij de zegevierende arrogantie van Eurocraten, of een UK dat twee jaar lang zal moeten bedelen om redelijke handelsverdragen terwijl de EU-bonzen premier Johnson zullen tonen dat ze het hem zo moeilijk mogelijk zullen maken – eens en vooral om andere potentiële defectors af te schrikken. Want ook in Nederland, Frankrijk en Italië klinkt plotseling krachtig de roep om een referendum over het EU-lidmaatschap.
Eigenlijk is dat logisch: in alle drie deze landen leven nog voldoende mensen die zich herinneren hoe de EEG ooit was – en hoe dat verschilde van de arrogante bureaucratie die thans in Brussel zetelt. Meer nog dan de Oosteuropese staten die zich de wet niet laten voorschrijven, maar in principe wel degelijk gewend zijn aan dergelijke decreten weet men in westelijk Europa hoeveel beter het ooit was. Men herinnert zich de tijd dat de EU zich niet met de kleinste details bemoeien wilde, dat het EP alleen nog maar een applausmachine van overbetaalde ex-politici was, in plaats van een applausmachine van overbetaalde ex-politici die Brusselse bemoeizucht legitimeert.
Iedereen, kortom, die zich een tijd herinnert waarvan we hopen dat de desintegratie van de huidige EU die zou kunnen doen terugkomen, zou de EU graag verlaten. Als Leave vandaag wint, zullen we met eigen ogen kunnen aanschouwen hoe moeilijk Brussel dat al gemaakt heeft, en zelf bepalen of dat de moeite zal zijn.
Wie het meeste belang hebben bij de EU is afgelopen half jaar onmiskenbaar duidelijk geworden: de nieuwe elites die leven van de bureaucratische kletskoek die de EU probeert te vestigen. Niet omdat de noodzaak er toe bestaat, maar omdat elke bureaucratische extra laag hen beter beschermt tegen onafhankelijk denken. Zie bijvoorbeeld hier.
Dit referendum zal langs ieders randje gaan, en daarvoor is de moord op Jo Cox verantwoordelijk. Tot donderdag vorige week leek Leave vol op stoom naar een monsterzege, maar door de moord op het Labourparlementslid is de verwarring enorm geworden. De laatste dagen lijkt Leave het afgelopen weekend verloren terrein weer te hebben herwonnen, en zouden de partijen nek aan nek liggen. Naar mijn idee is die herwonnen tendens een garantie voor een Leave-overwinning, maar ik hoop er dan ook fervent op.
UK
In het UK is de organisatie iets anders dan bij landelijke verkiezingen. Er zijn 382 districten, wat ongeveer de helft is van het normale aantal. Dat wordt als reden opgegeven dat de uitslagen pas tegen het einde van de nacht worden verwacht – hetgeen ietwat vreemd is, aangezien bij normale Britse verkiezingen er veel meer verschillende kandidaten zijn, terwijl men hier slechts hoeft te onderscheiden tussen Remain en Leave. Dat zou de snelheid juist moeten verhogen, omdat een district weinig anders is dan een opteleenheid die de resultaten van de tellers moet samenvoegen. Maar de stembussen sluiten dan ook pas om 23.00 uur, en 46 miljoen Britten mogen stemmen. Tegen 04:30 uur zou de helft van de uitslagen binnen moeten zijn, en zou een betrouwbare prognose duidelijk moeten kunnen worden. Zo’n prognose is ook wat ’s ochtends om 08:00 uur in Manchester zal worden gegeven, met om 11:00 uur een eerste verklaring van premier Cameron.
Alles wat U er hier morgenochtend over zult lezen is daarom heet van de naald. Uw krant zal nog niet met onvoldoende nauwkeurigheid over een al dan niet waarschijnlijk Brexit kunnen berichten, want dan krijgt u die niet op tijd in uw brievenbus. Zodat alles wat u in uw ochtendblad over Brexit zult lezen niet meer is dan een allereerste prognose op zijn best.
Achteraf zijn de meeste voorstanders van Bremain de jeugd. Juist voor ons nageslacht kiest de oudere garde voor Leave. Hetzelfde was met het referendum Oekraïne. De jeugd gooit graag geld in een bodemloze put.
Het is een verwende generatie. Hun nageslacht zijn diegenen die de brokken opruimen mogen.
De gevolgen van een Brexit blijven voor Europa beperkt, sterker die verbleken zelfs als Turkije in de EU komt. In dat geval één advies: begin een hoofddoek-fabriek, of nog beter: maak dat wegkomt uit dit zieke land.
Ik gok dat de intimidatie door het pro-EU-kamp, plus de moord op Jo Cox, er voor zullen zorgen dat het VK in de EU zal blijven. Mocht het toch, tegen mijn verwachting in, ‘leave’ worden, dan zullen we een enorme show van de autoritaire hufterigheid van de Eurofielenelite en de Eurokraatjes te zien krijgen, daar durf ik wel vergif op in te nemen. Ze zullen alle zeilen bijzetten om het Engeland zo moeilijk en lastig mogelijk te maken. Om andere EU-landen te laten zien wat er met je gebeurt als je niet doet wat de EU-bobo’s willen. Precies zoals ze Griekenland finaal in de grond getrapt hebben, zullen ze Engeland in de grond trappen. Uiteindelijk zal het ze niet helpen, zoals allerlei dictators, ook die in de DDR of Roemenië op enig moment door een massale volksopstand omver geworpen werden, zo zal ook de Eurocratie eens vallen. Het jammere is alleen dat het pas zal gebeuren als er al heel veel ellende is aangesticht. Die voorkomen had kunnen worden door het EU-monster nu, nu het al de hoogste tijd is, enigszins tijdig te ontmantelen. Zoals je een gevaarlijke vliegtuigbom uit WO2 onschadelijk maakt. In feite is de EU ook een soort bom die van WO2 is overgebleven, cq daar uit voortgekomen is, door het dwaze idee dat je door de natiestaten om zeep te helpen vrede zou krijgen.