DE WERELD NU

Brexit en EP2019 – Farage gaat Britse establishment eigenhandig slopen

Brexit

Toen vorige week de Britse premier Theresa May een extra uitstel van Brexit verkreeg tot en met Halloween leek de blunder me duidelijk. De combinatie met EP2019 zou volstrekt dodelijk zijn. Dat blijkt nu ook.

Ik schreef onder andere:

De fout van de EU er in toe te stemmen is slechts fractioneel kleiner, maar ook van een ander karakter. Daar komen ze nog achter – vooruit denken is niet zo hun ding, zullen we maar zeggen.

De clou van deze grap is dat het UK door deze extensie verplicht wordt, alsnog verkiezingen voor het EU-parlement te houden. Maar het moet toch wel heel raar lopen wil in het UK deze verkiezingsronde niet uitlopen op een referendum over het handelen van de Britse politieke elite sinds 29 maart 2017 (het beginmoment waarop het UK Artikel 50 activeerde).

Ik voorspel derhalve een slachting onder de kandidaten van zowel Conservatieven àls Labour. Dat zowel de premier als Labourleider Corbyn voortdurend hebben gefaald zich te schikken naar de in het referendum van 2016 gewenste richting is. De politieke elite is dat wellicht al vergeten, de Britse bevolking heeft daar de tijd niet voor gekregen. Zij hebben een appeltje te schillen met beide grote partijen die er in het Lagerhuis een potje van maakten. Ik verwacht dat in de peilingen te zien terug komen zodra het ook de bevolking duidelijk is wel een kans haar hier geboden wordt.

Ik kreeg nog sneller gelijk dan ik vermoedde. Hieronder ziet u de peilingen voor EP2019, waaraan het UK dankzij May’s uitstel zal moeten deelnemen.

The Brexit Party is on course to top the polls in next month’s European Parliament elections, as Tories vent their “built-up anger and frustration” by switching their support to a party that better represents their views on Europe.

Brexit

En het gaat razendsnel. Pas een paar dagen terug was de opkomst van de partij al wel zichtbaar, maar was de Brexit-party bepaald nog geen favoriet die Britse variant van EP2019 te winnen:

Brexit

De Brexit-party werd formeel eind januari opgericht, en kende een stormachtige aftrap:

On 1 February 2019, Blaiklock told The Daily Telegraph the party had raised £1 million in donations, and that over 200 people have come forward offering to stand for The Brexit Party at the May 2019 European Parliament elections, if the United Kingdom has not left the European Union by then. However, Private Eye reported that opponents of Brexit had applied online as “candidates, activists or donors with false details” to waste the party’s time.

Nigel Farage heeft intussen het leiderschap op zich genomen, en de reactie is zoals u herboven ziet tamelijk overweldigend. Met Farage – Mr Brexit – en een nieuwe partij ziet het er naar uit dat de zittende Britse politiek elite zal worden weggevaagd. Nadat Labourleider Corbyn door zijn eigen partij werd gedwongen met premier May te gaan onderhandelen is ook Labour besmet geraakt in de ogen van het electoraat, zodat ook die partij haar positie verder ondergraven zal zien worden. De rotting zit diep in het UK (waar niet binnen de EU?), en de Britten zijn het meer dan zat. Anders dan voor politici zijn de onderhandelingen van de afgelopen twee jaar voor de gemiddelde Brit een afschuwelijke bewustwordingservaring geweest, waarbij de EU voortdurend in een negatiever daglicht kwam te staan. Dat de elite zich er geen weg mee wist wordt haar echter niet vergeven en terecht; een elite die geen leiding geeft bestaat uit uitvreters. Die kan men missen. Dat de Conservatieven volledig mistastten over hun eigen positie hebben ze alleen aan zichzelf te wijten. De signalen waren duidelijk genoeg.

De NOS blijft hoopvol:

Alleen als May het akkoord met de EU in de eerste drie weken van mei door haar parlement krijgt, doen de Britten niet mee.

Dit is nu echter water onder de brug. Als de Conservatieve MP’s nu voor het akkoord van May capituleren is hun partij dood – drie weken zijn eenvoudig te kort voor een deal die de Britse bevolking voldoende bevredigen zal. Een plotselinge No-Deal zou het beste zijn voor de Conservatieven, maar dat hebben ze zelf eerder onmogelijk gemaakt met hun voortdurende paniekvoetbal over de angsten van een land dat geen binding met een handelsblok hebben zou. They’re fucked, and have no-one to blame but themselves.

En zoals ik vorige week ook al opmerkte; de Britse elite is niet de enige die een probleem heeft. De EUrocraten komen er nu achter dat zij dat eens te meer hebben:

If Farage succeeds in leading the Brexit Party – which he said has dozens of candidates ready to participate in the race – to victory, then Brussels will have a serious problem on its hands: A coalition of anti-establishment eurosceptics from Italy, Hungary, Poland, the UK and elsewhere who will form a significant plurality in the European Parliament.

Een grote overwinning van Farage cs in EP2019 maakt ook de eurosceptici in het EP weer aanzienlijk sterker. Er komen veel problemen samen tijdens de komende EP2019. Brexit zal daarvan de minste niet zijn.


Alles over Brexit op Veren of Lood vindt u hier.

8 reacties

  1. carthago schreef:

    En als antwoord op de explosieve groei van de brexitparty stelde nazi Verhofstadt voor aan de tories om samen met Labour te gaan in het EP parlement.De wil van het volk is natuurlijk een gevaar voor Gollem Verhofstadt .

  2. Dick H. Ahles schreef:

    Ik hoor hier niets over de ontvangst in de UK van oorlogsverklaring van de EU – onderdruk van Spanje – aan Gilbraltar.
    Als voor de EP2019 verkiezingen nog een keer dit soort domme gedrag van Spanje wordt vertoont, bijvoorbeeld door acties rond Engelse schepen in de straat van Gibraltar, dan kan de EU het echt vergeten. Ze zijn er dom genoeg voor, en meesters in het ongewild uitlokken van geweld, want daar zal het daar dan uitdraaien.

  3. Bert van Heemst schreef:

    Het terugkomen van Farage in de politiek lijkt heel positief, maar is ook een enorme tegenslag voor For Britain, de enige Britse partij die echt alle issues waar het VK mee te maken heeft bespreekbaar wil maken, die fors won de laatste tijd, maar nu met een grote streep door de rekening wordt geconfronteerd.

  4. Gerrit Joost schreef:

    @ Bert van Heemst – de EU wil niet bewegen ben ik bang… For Britain moet het niet van de EU hebben. Met EU is het heel slecht garen spinnen, anders was er al een soft Brexit geweest.

  5. kees bruin schreef:

    Intussen las ik dat D66 nu weer voor heeft gesteld om een Europese FBI op te richten. Naast het Europese leger dat de Eurofielen ook al willen.
    Ze zijn bezig met een enorme vlucht naar voren, want ze voelen dat de wind onder de Europese bevolking uit een heel andere hoek begint te waaien. Het kan mij niet hard genoeg waaien uit die hoek!

  6. Kees Bruin schreef:

    @Gerrit Het spreekt vanzelf dat de Brexit, wat de Eurocraten betreft, niet hard genoeg kan zijn. Stel je voor dat het VK er uit stapt en vrolijk verder gaat als soevereine staat! Dat is de grootste nachtmerrie voor de Eurofielen, want dan betekent de Brexit een uitnodiging aan het adres van andere landen om ook de EU-pijp aan Maarten te geven.
    Het zou het beste zijn als de EU, net als destijds de Sovjet-Unie, gewoon onder haar eigen onmacht en uitputting in elkaar zou flikkeren.

  7. Gerrit Joost schreef:

    @ Kees – D66 moet worden aangeklaagd wegens heulen met de vijand! Ik snap werkelijk niet wat die mensen bezielt. Kan iemand mij uitleggen wat voor Nederland drie voordelen van een groot Europa kunnen zijn?

  8. Bert van Heemst schreef:

    @Gerrit Joost. Zou mooi zijn voor korte termijn als hij Engeland de EU uit kan krijgen. Het establishment zal er alles aan doen om te voorkomen dat hij een vinger in de pap krijgt. Maar als hem dat lukt, vrees ik dat hij na het bereiken ervan, vervolgens te ijdel zal zijn om opnieuw te stoppen en de partijen die het echt over geloofszaken willen hebben, aan het roer te laten. Dan wordt hij een enorme sta-in-de-weg. Hij heeft hen nu al voor racisten en nazi’s uitgemaakt, zelfs degenen die nu in zijn vroegere partij UKIP zitten kunnen niks goed meer doen, nu ze ervoor hebben gekozen om het ook op een meer objectieve manier over geloofszaken te hebben.